Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dałam tej książce drugą szansę, jednak i tym razem zupełnie do mnie nie przemówiła. Już pierwsze rozdziały nie wniosły niczego szczególnego, po przeczytaniu 20 dałam spokój mając wrażenie, że czytam tak naprawdę o niczym.

Dałam tej książce drugą szansę, jednak i tym razem zupełnie do mnie nie przemówiła. Już pierwsze rozdziały nie wniosły niczego szczególnego, po przeczytaniu 20 dałam spokój mając wrażenie, że czytam tak naprawdę o niczym.

„Można budować w czasie dobrej pogody zbiorniki retencyjne, można też w czasie złej pogody ratować się z powodzi. Koszt powodzi jest większy niż budowy zbiornika.” niby prosta metafora a jak do wielu aspektów naszego życia można ją odnieść…

Książka ta pozwala zatrzymać się na chwilę i przemyśleć wiele istotnych spraw. Udowadnia, że to my sami jesteśmy kreatorami naszego życia i podejmując nawet najmniejsze decyzje „zrobię coś, nie zrobię czegoś” decydujemy o jego jakości i nie możemy obwiniać ani zrzucać odpowiedzialności na innych za rzeczy, które nam się przytrafiają. Jednocześnie jesteśmy zarówno źródłem jak i rozwiązaniem naszych problemów, jednak stale trzeba obserwować, słuchać, działać i być obecnym, aby nie stać się dla siebie swoją największą przeszkodą.

Oczywiście książkę jako każdą można przeczytać i powiedzieć „o całkiem fajna opowieść” i odłożyć ją na półkę, jednak moim zdaniem nie warto, gdyż między wersami ukryte są naprawdę mądre i wartościowe rady, które znacząco mogą wpłynąć na jakość naszego życia, relacje z innymi, postrzeganie świata oraz przede wszystkim samego siebie. To zdecydowanie książka do której się wraca.

„Można budować w czasie dobrej pogody zbiorniki retencyjne, można też w czasie złej pogody ratować się z powodzi. Koszt powodzi jest większy niż budowy zbiornika.” niby prosta metafora a jak do wielu aspektów naszego życia można ją odnieść…

Książka ta pozwala zatrzymać się na chwilę i przemyśleć wiele istotnych spraw. Udowadnia, że to my sami jesteśmy kreatorami naszego...

Książka napisana jest w formie wywiadu Piotra Żyłki z księdzem Janem Kaczkowskim. Prowadzą oni rozmowę na różne nie zawsze łatwe tematy, począwszy od jedzenia, a skończywszy na ciężkich chorobach, eutanazji czy in vitro. Nie ze wszystkimi poglądami się zgodzę, ale nie o to przecież tu chodzi…

Co mi się najbardziej podobało to podejście księdza do życia i innych ludzi pomimo sytuacji w jakiej się znalazł. Między innymi mówi o tym, aby mimo wszystko nie marnować danego nam czasu, że nie możemy bez sensu tylko odliczać naszych dni widząc wyłącznie czarne myśli i wizje, które stwarza nasz umysł, bo to nic nie zmieni, ale przede wszystkim powinniśmy kierować się rzeczywistością, otaczającymi nas faktami i żyć chwilą daną „tu i teraz”.

Książka napisana jest w formie wywiadu Piotra Żyłki z księdzem Janem Kaczkowskim. Prowadzą oni rozmowę na różne nie zawsze łatwe tematy, począwszy od jedzenia, a skończywszy na ciężkich chorobach, eutanazji czy in vitro. Nie ze wszystkimi poglądami się zgodzę, ale nie o to przecież tu chodzi…

Co mi się najbardziej podobało to podejście księdza do życia i innych ludzi...