Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dam oczko niżej, niż w "Krwi na śniegu", bo tam jednak było bardziej krwawo i wesoło. Tutaj, słowem kluczem było raczej napięcie. Człowiek pozostawał w klimacie poprzedniej części, więc cały czas oczekiwał na katastrofę i na to, że Jonny (czy jak tam miał ten morderca) z dzikim okrzykiem wyskoczy z siekierą zza najbliższego drzewa i zamieni wszystkich w mielonki. Poza tym, powieść była na tyle ekspresowa, że nie znudziła. Tak jak już pisałem pod "Krwią na śniegu", wolę właśnie taką wersję Nesbo. Plusem jest też scena chowania się w truchle renifera, oficjalnie przebiła u mnie scenę z kiblem z "Łowców głów".

Dam oczko niżej, niż w "Krwi na śniegu", bo tam jednak było bardziej krwawo i wesoło. Tutaj, słowem kluczem było raczej napięcie. Człowiek pozostawał w klimacie poprzedniej części, więc cały czas oczekiwał na katastrofę i na to, że Jonny (czy jak tam miał ten morderca) z dzikim okrzykiem wyskoczy z siekierą zza najbliższego drzewa i zamieni wszystkich w mielonki. Poza tym,...

Wszyscy narzekają, a ja właśnie wolę taką wersję Nesbo. Szybko, sprawnie, krwawo, na temat i bez pitolenia o Szopenie. Nie mogłem się oderwać i po raz kolejny wychodzi mi, że książki bez Harry'ego są lepsze. Mam nadzieję, że w przyszłości autor planuje więcej takich "ekspresówek", niż tylko ta i jej sequel, bo wychodzi mu to naprawdę dobrze.

Wszyscy narzekają, a ja właśnie wolę taką wersję Nesbo. Szybko, sprawnie, krwawo, na temat i bez pitolenia o Szopenie. Nie mogłem się oderwać i po raz kolejny wychodzi mi, że książki bez Harry'ego są lepsze. Mam nadzieję, że w przyszłości autor planuje więcej takich "ekspresówek", niż tylko ta i jej sequel, bo wychodzi mu to naprawdę dobrze.

Typowy Harlan. Jak zwykle znika jakaś młoda siksa (tym razem nawet dwie), jak zwykle jej szukają i jak zwykle rozwiązanie okazuje się tak naplątane, że już dzień później nie potrafiłbym go opowiedzieć. ALE jednocześnie jak zwykle dużo się dzieje, jak zwykle z lubością pochłaniam każdą kolejną stronę, jak zwykle spisuję sobie na komórce teksty Wina i Myrona i jak zwykle nie mogę się doczekać, żeby przeczytać kolejną powieść tego autora :D

Typowy Harlan. Jak zwykle znika jakaś młoda siksa (tym razem nawet dwie), jak zwykle jej szukają i jak zwykle rozwiązanie okazuje się tak naplątane, że już dzień później nie potrafiłbym go opowiedzieć. ALE jednocześnie jak zwykle dużo się dzieje, jak zwykle z lubością pochłaniam każdą kolejną stronę, jak zwykle spisuję sobie na komórce teksty Wina i Myrona i jak zwykle nie...