W podróż w „Opowiadaniach z lumpeksu” wyruszają nie tylko przedmioty i bohaterowie, ale też sam czytelnik – miejsca akcji to lokalizacje takie jak Finlandia, Kanada, Francja, Anglia, Kopenhaga, Nowy Jork… Autorka realistycznie kreśli atmosferę fińskiej Laponii, ekskluzywnej części Paryża czy mroźnych i dzikich zakątków Kanady. Odnosi się nawet do lokalnej mitologii. Nie gorzej zajmuje się ludzkimi losami, życiowymi rozterkami i egzystencjalnymi zakrętami. Opowiadania mają wciągającą fabułę, Precht różnorodnie kreśli osobowości bohaterów i ich relacje. Miałam jednak poczucie że nie zawsze krótka forma działała na korzyść historii, bo choć sam pomysł był znakomity, to już szybki przebieg opowiadania sprawiał że zarówno sama historia, jak postacie nie zdążały nabrać głębi. Czasami jak dla mnie pewne wątki stawały się zbyt dramatyczne i niebezpiecznie blisko ocierały się o przesadę. Może to być jednak kwestia krótkiej formy i jej specyfiki.

Szczególnie podobały mi się dwie opowieści z wątkiem fantastycznym, nie będę zdradzać które, żeby nie odbierać przyjemności z lektury. Właśnie te dwa opowiadania są dla mnie perełkami w zbiorze.

„Opowiadania z lumpeksu” zaintrygowały mnie swoim tytułem i wciągnęły w podróż po fantazji autorki. Wyznaję, że sama zastanawiałam się dokąd trafiły rzeczy, którym dałam szansę na nowe życie. W pewnym sensie mogłam się o tym przekonać, podążając drogą, którą wytyczyła autorka. Ciekawe, czy któraś z tych historii mogła zdarzyć się naprawdę?

Anna Kaczmarczyk