Jenny, Maggie i Alison różni prawie wszystko, poza zamiłowaniem do starych filiżanek. Spotykają się przypadkiem, na targu staroci, kiedy wszystkim trzem wpada w oko ten sam porcelanowy zestaw do herbaty. Chociaż każda z kobiet ma wobec niego inne plany, wszystkim bardzo na znalezisku zależy. Postanawiają się nim podzielić, żeby było sprawiedliwie. Nie mają pojęcia, że konieczność przekazywania sobie filiżanek stanie się początkiem niezwykłej i trwałej przyjaźni.

Alison jest mężatką, ma dwie córeczki i swój mały warsztat, w którym haftuje poduszki, wymyśla drobne ozdoby i tworzy świeczki w starych, ozdobnych filiżankach. W ten sposób utrzymuje swoją rodzinę, odkąd jej mąż stracił pracę. Problemy finansowe nie poprawiają relacji małżeńskich. Tym bardziej kobiecie zależy na komplecie porcelany. Maggie jest kobietą sukcesu, w dodatku niezwykle piękną i niezależną. Po rozstaniu z mężem założyła własną kwiaciarnię i firmę Bluebell, która zajmuje się między innymi organizacją wesel. Zajęta pracą, stara się nie zauważać własnej samotności. Akurat trafia się jej wyjątkowe zlecenie, do którego realizacji potrzebuje starych porcelanowych filiżanek… Podobne plany wobec znaleziska z targu ma Jenny. Najmłodsza z kobiet planuje właśnie swój ślub z Danem. Marzy o podaniu wszystkim gościom herbaty w stylowych, zabytkowych filiżankach. Sielankę przerywa pojawienie się pewnej osoby z przeszłości, o której Jenny bardzo nie chciała pamiętać. Czy pokrzyżuje ona plany młodej pary? Jak Alison rozwiąże swoje rodzinne problemy? Na jakie niespodzianki natrafi Maggie podczas realizacji nowego zadania? I najważniejsze – czy trzy dotąd obce sobie kobiety będą potrafiły sobie zaufać i razem zmierzyć się z trudnościami?

Książka Vanessy Greene nie należy do literatury z najwyższej półki, to raczej przyjemna lektura na leniwe niedzielne popołudnie, co z resztą sugeruje nazwa serii wydawniczej. Nie można jej jednak niczego zarzucić, jest doskonała w swojej klasie. Zaskakująca, ciepła, wciągająca żywą narracją i problemami tak bliskimi każdej z nas. Czyta się bardzo przyjemnie. I przyznaję, odkąd skończyłam tą powieść, odczuwam potrzebę kolekcjonowania porcelanowych filiżanek…

Katarzyna Marondel