„Decimus Fate i Rzeźnik z Guile” to druga odsłona cyklu Petera A. Flannery’ego o przygodach byłego maga i byłego łowcy demonów. Być może Decimus Fate rzeczywiście wyrzekł się magii, ale świat magii wciąż o nim pamięta i raz za razem odnajduje do niego drogę, czasem żeby mu pomóc, ale częściej żeby go zniszczyć. Podobnie jak w przypadku pierwszej powieści cyklu, książka jest naładowana akcją, a napięcie nie tyle rośnie, ile utrzymuje się stale na wysokim poziomie. Gdy tylko bohaterom udaje się zapanować nad jakimś problemem, natychmiast pojawiają się kolejne. Trudności szybko zaczynają się piętrzyć, a wrogowie mnożyć. Decimus Fate musi się wykazać nie lada sprytem, żeby chronić siebie i swoich przyjaciół bez uciekania się do magii. Na szczęście może liczyć na amulety i magiczne artefakty, a także na pomoc starych przyjaciół i nowych sprzymierzeńców.

W tym tomie nieco mniej jest demonów, a za to większą rolę odgrywają czarownice i Faerianie czy pustynni wojownicy. Najciekawszą i najbardziej zaskakującą postacią jest tytułowy Rzeźnik z Guile, choć nie uważam, żeby to jego wątek był w powieści najważniejszy. Doskonale sprawdził się pomysł połączenia wątków magicznych i kryminalnych, a także przeniesienie części akcji do labiryntu kanałów i podziemi zamieszkanych przez stworzenia mroku. Dowiadujemy się też nieco więcej o planach osobistego czarodzieja cesarza, Oruthiana Bohra, które prawdopodobnie zyskają na znaczeniu w kolejnych tomach.

Ogólnie powieść jest klimatyczna, zdecydowanie bardziej nastawiona na akcję niż na emocje (co można odebrać zarówno jako zaletę, jak i wadę), stosuje ciekawe rozwiązania i wprowadza nietuzinkowe postaci. Może tylko scenom walki brakuje nieco ikry, ale mimo to przygody Decimusa Fate’a i Opiekuna śledzi się z niesłabnącym zaangażowaniem i z nadzieją na ich kontynuację w kolejnych odsłonach serii.

Agnieszka Kruk