Jednak ciągnie mnie za granicę. Z całym szacunkiem, ale Polskę to można zacząć zwiedzać na emeryturze. Nie wiem, gdzie pojadę, jak już będzie można swobodnie podróżować (czyli bez testów i paszportów covidowych), ale wiem, że dzięki książce Agnieszki Krawczyk Rumunia wyraźnie przesunęła się na czub listy.

„Rumunia. Albastru, ciorba i wino” to świetna książka, ale trochę niezdecydowana, czym do końca ma być. Otrzymujemy więc trochę historii (zwłaszcza o Nicolae Ceaușescu), sporo podróżniczych wskazówek, wiele interesujących informacji o stylu życia i mentalności Rumunów, a także wiersze i ciekawostki o języku i wymowie. Wielość poruszanych zagadnień zasługuje co najmniej na dwie książki. Niemniej dzięki tej zbieraninie faktów, wskazówek i interpretacji otrzymujemy niezwykle szczerą i wciągającą książkę, która na pewno sprawi, że inaczej spojrzycie na Rumunię. Ja na pewno zweryfikowałem wiele zasłyszanych wcześniej uwag, co tylko mnie cieszy.

Ze swojej strony mogę jeszcze napisać, że z każdej przeczytanej strony czuć miłość autorki do kraju, z którym związała swoją przyszłość. Agnieszka Krawczyk po studiach wyjechała do Rumunii i pracuje teraz w branży turystycznej. Zeszły rok na pewno nie był dla niej łatwy (jak dla większości z nas), ale podejrzewam, że dzięki temu miała więcej czasu na napisanie swojej książki. Tym lepiej, że właśnie ktoś taki – z fachową wiedzą i lekkim piórem – zechciał podzielić się swoją wiedzą. Dzięki temu moja lista miejsc do odwiedzenia wzbogaciła się m.in. o deltę Dunaju czy też Trasę Transfogarską.

Chociaż „Rumunię. Abastru, ciorba i wino” uważam za pozycję naprawdę udaną, to jednak było kilka rzeczy utrudniających mi lekturę. Wolałbym najpierw zapoznać się z historią tego kraju, a następnie czytać o wsi, stolicy, języku i atrakcjach turystycznych. Zarysowany pod koniec książki kontekst – zwłaszcza fragmenty o Nicolae Ceaușescu, o którym wiedziałem wcześniej naprawdę niewiele – pozwolił mi lepiej zrozumieć mieszkańców i inaczej na nich spojrzeć. Ponadto lubię wiedzieć, jak poprawnie wymawia się nazwy miast czy nazwiska, więc językowe wskazówki co do wymowy umieściłbym na początku lub na końcu – aby łatwo można było do nich sięgnąć. Nie są to jednak mankamenty, które zepsułyby mi przyjemność z lektury.

Książka Agnieszki Krawczyk zrobiła na mnie pozytywne wrażenie. Nawet już ze dwa razy sprawdzałem, za ile można kupić bilety do Bukaresztu. Jak już wspominałem, ciągnie mnie za granicę. I w sumie nie widzę żadnych powodów, aby nie zdecydować się na Rumunię. Póki dużo pamiętam i wciąż jestem pod pozytywnym wpływem lektury. Zapewniam, że i wam udzieli się miłość autorki do ciorby, haftowanych bluzek i ławeczkowania.

Michał Wnuk