W mojej opowieści staram się podążać za rytmem pór roku zgodnie ze starym zwyczajem, prawie zapomnianym, odkąd możemy postawić na stole prawie wszystko, niezależnie od miesiąca. Uważam, że szacunek dla sezonowości i codzienne wybieranie produktów powinno stanowić bazę naszego pożywienia, które pada ofiarą paczkowanego, skondensowanego, mrożonego i tak dalej.

Obecnie niejako zapanowała moda na gotowanie. Gotują wszyscy – amatorzy, gwiazdy, celebryci. Na każdym kanale telewizyjnym jest co najmniej jeden program poświęcony gotowaniu. Również liczba książek czy to z przepisami, czy z różnymi dietami i sposobami odżywiania jest naprawdę bardzo duża.

„Moja kuchnia pachnąca bazylią” z pewnością wyróżnia się na ich tle. Jej autorką jest Tessa Capponi-Borawska. Jest to już trzecie wydanie książki, napisanej w 1994 roku. Niektórych zapewne zdziwi fakt, że jej wydawcą jest Wydawnictwo Czarne, słynące głównie ze świetnych reportaży.

Jednak zaznaczmy od razu, że w żadnym przypadku nie jest to klasyczna książka z przepisami kulinarnymi, chociaż takowe oczywiście również się w niej znajdują. Jest to – jak mówi sama autorka – „opowieść o jej życiu, Toskanii i jedzeniu”.

W efekcie czytelnik otrzymał niejako rodzinną kronikę, w której jedzenie stanowi ważną część opowieści. Świadczy o tym sposób pisania o jedzeniu, gotowaniu czy wspólnym celebrowaniu posiłków. Autorka opowiada o swoim beztroskim dzieciństwie, dorastaniu. Pisze o swoim pobycie w Nowym Jorku. Zdradza nam wreszcie, jak to się stało, że zamieszkała w Warszawie. Raz po raz jej opowieści przeplatane są przepisami. Wiele z nich to dania kuchni włoskiej – pomidorowe sosy czy makaron w różnych wydaniach.

W książce zostały również zamieszczone rodzinne zdjęcia autorki.

Jednym słowem, „Moja kuchnia pachnąca bazylią” to pozycja dla wszystkich zainteresowanych kuchnią włoską i słoneczną Toskanią. Lekka i niewymagająca lektura, ucząca przy tym kuchni włoskiej.

Wojciech Sobański