„Łazarz” to kolejna część cyklu o Joonie Linnie, stworzonego przez parę znakomitych szwedzkich pisarzy – Alexandra Ahndorila i Alexandrę Coelho Ahndoril – publikujących pod pseudonimem Lars Kepler. Powieść powraca do najważniejszego śledztwa Joony i Sagi, dotyczącego Jurka Walkera, psychopatycznego mordercy, który wpłynął na życie i karierę ich obojga. To śledztwo dotyka bohaterów osobiście, grając na ich emocjach i lękach opisanych tak sugestywnie, że szybko udzielają się one też czytelnikom.

Trudno nie zwrócić uwagi na specyficzny styl wypracowany przez autorów. Zwięzłe, ale zwracające uwagę na szczegóły opisy miejsc wydają się przenosić nas na plan filmowy. Dialogi mogą momentami sprawiać wrażenie lakonicznych, ale dzięki temu wyraźnie widać, że bohaterowie znają się już na tyle, że nie potrzebują długich wywodów, aby zrozumieć, co mają na myśli. Chociaż mało miejsca zostaje poświęcone charakterystyce uczuć i emocji, to z łatwością można się ich domyślić na podstawie działań poszczególnych postaci. Autorzy nie wahają się szczegółowo opisywać brutalnych morderstw, często przedstawionych z punktu widzenia samych ofiar, co wraz z rozwojem akcji budzi w czytelnikach coraz większy niepokój.

„Łazarz” to swoiste studium paranoi, brutalności i mroku panującego w ludzkich umysłach. Z drugiej strony mówi też o odbudowywaniu relacji i o tym, do czego człowiek jest zdolny, aby chronić swoich bliskich. I dlaczego pod żadnym pozorem nie wolno negocjować ze złem. Czytelnik w żaden sposób nie może pozostać obojętny w tym starciu między superpolicjantem a superprzestępcą, z zaangażowaniem śledząc losy bohaterów od początku aż do ostatnich stron.

Agnieszka Kruk