Po przyjeździe Luizjana nie jest dla niej łaskawa. Wysokie temperatury, duża wilgotność, wyjałowiona ziemia, farma w opłakanym stanie. Charley może liczyć tylko na to, że uda jej się znaleźć osoby, które pomogą uratować jej dziedzictwo. Niestety, czarnoskóra samotna kobieta z wielkiego, bogatego świata, jakim dla lokalnych mieszkańców jest Kalifornia, nie może liczyć na przychylność w dziedzinie zdominowanej przez mężczyzn. Po jakimś czasie jednak swą pomoc oferuje jej emerytowany farmer, który na trzcinie zjadł zęby, i ekscentryk na skraju bankructwa. Gdy już mogłoby się wydawać, że hektolitry wylanego potu, całe dnie spędzone na farmie w pełnym słońcu i nieprzespane noce zaczynają przynosić efekty, Charley musi stanąć oko w oko nie tylko z potęgą natury, ale również z bratem, którego po raz ostatni widziała prawie dwadzieścia lat temu.

„Królowa cukru” miała potencjał, by być powieścią, która zabiera głos w ważnej sprawie, jaką jest szeroko pojęte równouprawnienie, zarówno pod względem płci, jak i rasy. Mogła rozprawić się z silnie zakorzenionymi na południu Stanów Zjednoczonych stereotypami i poglądami. Tymczasem ledwie je musnęła, stając się po prostu dobrą powieścią obyczajową, za którą niewiele się kryje. Miejmy nadzieję, że Natalie Baszile dopiero nabiera rozpędu, a kolejna książka będzie tą, która zrobi prawdziwą furorę.

Karolina Purłan