Izabela Janiszewska, zawodowo związana z dziennikarstwem, świetnie wykorzystała swój reporterski warsztat, wciągając swoich wymagających fanów w brudny świat zbrodni. Zarówno „Wrzask”, jak i „Histeria” zebrały pochlebne recenzje i tym samym wysoko podniosły poprzeczkę finałowej częścią cyklu. „Amok” zabiera czytelnika na granicę szaleństwa, by z impetem zamknąć tę mroczną serię.

Duet do zadań specjalnych

Czytelnicy, którzy już mieli przyjemność obcowania z twórczością Janiszewskiej wiedzą, że mogą liczyć nie tylko na wielowątkową powieść, ale również na emocjonalny rollercoaster. W „Amoku” ponownie spotykamy bohaterów cyklu: bezczelnego komisarza Bruna Wilczyńskiego, który tym razem stanie do nierównego wyścigu z bezlitosnym czasem, próbując odszukać zaginioną policjantkę aspirant Konopacką. Splot wydarzeń, za który będzie odpowiadał jego wróg – Jacek Lewicki – spowoduje, że Wilczyński doprowadzony na granicę obłędu zrobi wszystko, by wymierzyć sprawiedliwość. Niekontrolowany szał, który zawładnie komisarzem sprawi, że ten straci z oczu to, co najważniejsze, a konsekwencje będą bezlitosne.

Nie rozczaruje również wątek Larysy Luboń. Wiedziona dziennikarską ciekawością, pod pozorem napisania artykułu, wejdzie do domu Hallerów, by poznać demony, które trawią ich od środka. Przy okazji usiłuje rozwiązać sprawę zagadkowej śmierci bezdomnej kobiety z dworca centralnego. Co wspólnego może mieć bezdomna z zamożnymi Hallerami? W życiu Larysy zazwyczaj więcej jest pytań niż odpowiedzi, a finał tej historii będzie mocno zaskakujący.

Duet Brunona i Larysy od początku budzi sympatię czytelników, a ich specyficzna relacja jest jednym z powodów, dla których sięga się po kolejne tomy trylogii. Oboje doznali w przeszłości traumy, która odbiła się cieniem na ich życiu. Otoczeni murem cynizmu z czasem otwierają się na siebie. Autorka cyklu już od pierwszej części cyklu założyła, że losy tych dwojga skrzyżują się na dłużej, by zapewnić czytelnikom wysoki poziom adrenaliny:

Gen przemocy

Janiszewska dała się poznać jako autorka poruszająca ważne problemy społeczne. Z uporem maniaka i dociekliwością dziennikarza dotyka problemów trudnych, zmuszając czytelnika do refleksji. Zafascynowana genezą zła, które tkwi w człowieku, zdarza jej się wplatać w fabułę historie napisane przez życie. Nie inaczej jest w trzeciej części trylogii.

Obok wątku kryminalnego w postaci porwania aspirant Konopackiej, na pierwszy plan wysuwa się głębokie studium rodzin dysfunkcyjnych, w których za zamkniętymi drzwiami dochodzi do prawdziwych dramatów. Ponownie spotykamy na kartach powieści Jacka Lewickiego, który jako dziecko doświadczył traumy z rąk okrutnych rodziców – więziony przez nich za meblościanką był ofiarą przemocy psychicznej. Intrygująca jest również sprawa związana z rodziną Hallerów, nad którą pracuje Larysa. Członkowie tej familii pozornie mają wszystko – pieniądze, sławę i przede wszystkim władzę. Jednak za starannie zbudowanym wizerunkiem kryją się pilnie strzeżone sekrety z przeszłości i złamani ludzie – chora psychicznie matka, zdystansowany ojciec, wycofany pierworodny syn, córka uzależniona od alkoholu i bezwzględny, kontrolujący całą rodzinę młodszy syn. Rodzina, która zamiast stanowić oparcie, staje się przykrym obciążeniem. Nie jest łatwo wydostać się z jej ramion, czego boleśnie doświadcza Zuzanna Haller, uciekając w nałogi przed toksyczną relacją.

Choć trudne relacje rodzinne dominują w trzeciej części trylogii Janiszewskiej, to jednak nie są to jedyne wątki, z którymi konfrontuje nas autorka. Niezwykle bogata fabuła to już znak rozpoznawczy Izabeli Janiszewskiej, a ile czytelników, tyle interpretacji.

Zło jest uniwersalne

Czy w każdym z nas tkwi pierwiastek zła? To niewypowiedziane pytanie zdaje się wisieć nad komisarzem Wilczyńskim, gdy tylko zaczyna rozpracowywać tajemnicę porwania swojej partnerki z komendy. Od początku ma wytypowanego sprawcę, a owładnięty żądzą zemsty popada w prawdziwy obłęd. Kierowany skrajnymi emocjami pozwala, by światło dzienne ujrzała jego ciemna strona. W tym niekontrolowanym szale zaczyna rozumieć mechanizmy, które ukształtowały Lewińskiego.

Trylogia Janiszewskiej zmusza do refleksji na temat zła i jego genezy. Za naszą naturę i moralność odpowiadają geny czy wychowanie? Trudno o jednoznaczną odpowiedź, jednak Izabela Janiszewska na łamach powieści stara się określić naturę zła.

Debiutancki cykl Izabeli Janiszewskiej wciąga w brudny świat przemocy i zbrodni. Jest opowieścią mroczną i trudną, ale z uwagi na poruszane problemy, niezwykle potrzebną. Poprzez doświadczenia głównych bohaterów autorka pozwala czytelnikowi zrozumieć, że obłęd nie kieruje się logiką i rozsądkiem, a kluczem do zrozumienia psychiki szaleńca jest wejście w jego skórę.

Książka „Amok” jest już dostępna w księgarniach online.

Artykuł na podstawie książki „Amok” we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona