Aksolotl, użyczający swej tożsamości patrzącemu na niego człowiekowi, czy kronopie, te "przedmioty zielone, zjeżone i wilgotne", to tylko niektórzy bohaterowie opowiadań Julia Cortázara. W świecie, w którym żyją, na pozór całkowicie realnym i dobrze znanym, zdarzają się jednak pęknięcia, przez które na moment udaje się dostrzec jego "drugą stronę". Owo przeczucie istnienia tej "innej" rzeczywistości towarzyszyło Cortázarowi już od początku jego pisarskiej drogi, gdy pod koniec lat trzydziestych podejmował pierwsze próby literackie, zebrane po latach w tomiku, któremu nadał wielce znaczący tytuł "Drugi brzeg". Pozwólmy mu się tam poprowadzić.