Zbiór opowiadań francuskiego pisarza Gastona Leroux (1868-1927). W jego skład wchodzi sześć krótkich utworów prozatorskich opublikowanych we francuskiej prasie w latach 1911-1925: „Uczta kadłubków” (1911), „Złoty topór” (1912), „Kobieta z aksamitką” (1924), „Gwiazdka Wicusia Wincenta” (1924), „Nasza Olimpia” (1924) i „Straszna oberża (1925)”. Kapitan Alban, Gobert, Bagatelle, Chanlieu, Dorat i Zinzin, emerytowane wilki morskie, spotykają się regularnie w portowej kafejce w Tulonie przy aperitifie. Dla zabicia czasu — wzajemnie się wykpiwając i przelicytowując — opowiadają sobie straszne historie. Poznajemy w ten sposób historię o towarzyszach podróży połączonych ponurym doświadczeniem z przeszłości, historię o młodej żonie i mrocznym sekrecie jej szwarcwaldzkiego męża, historię o korsykańskim trójkącie małżeńskim i prawie wendety, historię o paryskim małżeństwie gotowym poświęcić wszystko dla swojego jedynego syna, historię o urodziwej prowincjonalnej pannie przywodzącej do zguby swoich kolejnych mężów oraz historię o bezwzględnych szwajcarskich oberżystach i ich naiwnych gościach.