Nominacja do Zajdla w kategorii Powieść 1992 Roku Tego nie chcecie wiedzieć, gdy co rano, blaszanym pudłem, jedziecie do swoich fabryk, by zarobić na nowe blaszane pudło i zajęcia, które zastąpią wam pracę w dni bez pracy. Do czasu… Jak w świecie ludzi głupszych od ich samochodów objawiłby się Chrystus? W limuzynie? W tanecznym show? Ważniakom czy kloszardom, skoro ostatni mieli być pierwszymi… Jak głosi Najnowszy Testament: Świat się zatracił. Ludzie są dla siebie jak wilki. Nieprawdziwe zastąpiło prawdziwe. Słowa są puste. Umarło miłosierdzie. Nikt już nie wie ku czemu zmierza. Na niebie latają stalowe machiny, ludzie poruszają się w blaszanych pudłach, rozmawiających dzieli morze. Szklane tafle zaklęły w sobie obraz świata. Wszystko da się zabetonować, nawet Dobrą Nowinę.