Zemsta trawi ciało jak jad. Rozprzestrzenia się po organizmie i niczym niepowstrzymana krąży we krwi, wędrując do najważniejszych tkanek. Zemsta zagnieżdża się w mózgu, który nie pozwala o niej zapomnieć. Zatruwa serce, które boli na wspomnienie krzywdy. Przyśpiesza oddech. Docierając do mięśni, zaciska boleśnie pięści. Ciało nie odpowiada na zemstę, tak jakby to robiło przeciwko jadowi żmii czy pszczoły, lecz kumuluje truciznę i pozwala jej wzrastać tak długo, aż ta przemieni się w energię napędzającą życie człowieka.

Nazywał się Draconis. Był Sklavenem, spłodzonym z ludzką kobietą, potomkiem boga Żmija. Postanowił odebrać ziemię, która została mu skradziona, odzyskać godność, którą zdeptano, odpłacić wrogowi, który zranił do krwi. Niósł ze sobą ogień i miecz — narzędzia, którymi leczył truciznę zagnieżdżoną w swoim sercu. Miał prawo do dokonania na wrogu wróżdy. Był chory na zemstę.

"Wróżda" to powieść historyczno-fantastyczna. Wydarzenia opisane w książce mają miejsce w okolicy warownych grodów w Gieczu i Gnieździe, przed panowaniem pierwszych Piastów. W tych niespokojnych i brutalnych czasach, Draconis potomek boga Żmija, powraca na ziemię swoich przodków, aby odzyskać z rąk słowiańskiego kniazia Popiołowłosego odebrane mu dziedzictwo. Serce głównego bohatera zatrute jest nienawiścią, a on sam pragnie dopełnić wróżdy, czyli krwawej zemsty rodowej.