Drugi tom Dramatów zawiera osiem utworów: W małym dworku, Niepodległość trójkątów, Metafizyka dwugłowego cielęcia (wraz z odnalezioną Przedmową), Gyubal Wahazar, czyli Na przełęczach BEZSENSU, Kurka Wodna, Bezimienne dzieło, Mątwa, czyli Hyrkaniczny światopogląd, Nadobnisie i koczkodany, czyli Zielona pigułka.

Powstały one w ciągu półtora roku: od stycznia 1921 do lipca 1922. Daniel Gerould zalicza je do dojrzałego okresu twórczości Witkacego: „Po różnych eksperymentach dokonywanych w kilkunastu sztukach okresu terminatorstwa Witkacy wypracował system nierealistycznej techniki dramatycznej, która pozwalała mu przedstawić bogaty i rozbudowany świat w sposób ogromnie subiektywny, ale konsekwentny i formalnie prawidłowy; autor nauczył się nadawać jedność różnorodności.

W kolejnych sztukach – Metafizyka dwugłowego cielęcia, Gyubal Wahazar, Kurka Wodna, Bezimienne dzieło, Mątwa, Nadobnisie i koczkodany – występuje niespotykane dotychczas bogactwo i głębia tematyki, postaci i narracji, a także mocna integracja poszczególnych składników, ostrość konturów, zaskakujące zestawienia i eliptyczna budowa. Osiągnąwszy mistrzostwo formy, Witkacy nadaje sztukom okresu dojrzałego równowagę i pełnię kształtu, właściwą artyście u szczytu sił twórczych, czepiącemu ze wszystkich zasobów swojej wyobraźni” (Daniel Gerould, Stanislaw Ignacy Witkiewicz jako pisarz, Warszawa 1981, s. 186).