WYDANIE DWUJĘZYCZNE

Przekłady wielu współczesnych i dawnych tłumaczy Baudelaire'a, zebrane w tym tomie, składają się na pierwszą po II wojnie światowej kompletną polską edycję "Kwiatów zła".

Tylko parę zbiorów wierszy zdobyło większą sławę w dziejach światowej liryki: "Pieśni" Horacego, "Sonety do Laury" Petrarki... Legenda Baudelaire'a ogniskuje w sobie, jak napisał Eliot w 1930 roku, "najmocniej oddziałujący archetyp poety współczesnej epoki", na równi z legendą Rimbauda.

"Kwiaty zła" były jednocześnie spóźnioną kulminacją francuskiego romantyzmu i progiem współczesnej wrażliwości poetyckiej. W najszerszym odbiorze aż do końca ubiegłego wieku słynne były jednak z powodów ubocznych: towarzyszyła im aura skandalu, pamiętano o procesie sądowym, okaleczającym dzieło na długie lata.

Dzisiaj o sile oddziaływania tej poezji nie przesądzają już jej bluźniercze akcenty i czarny erotyzm. Baudelaire wcześnie przeczuł naszą epokę: czyż jego poczucie grzechu pierworodnego, świadomość zawieszenia w bezmiarze ułomnego świata nie ma w istocie tych samych korzeni co "poczucie tragiczności życia" Unamuna, "la nausée" Sartre'a, "życie w niewygodzie" Camusa?