Szczerze mówiąc, to jedna ze słabszych pozycji jakie zdarzyło mi się czytać na temat pielgrzymki drogą św. Jakuba. Dlaczego? hmm od czego by tu zacząć...
Sposób opowiadania autora jest dla mnie zbyt reportażowy. Za mało jest indywidualnych przemyśleń, zachwytów, wzlotów i upadków, a za dużo "suchych" faktów typu: przeszliśmy dzisiaj 21km, w schronisku nie ma kuchni, piorę skarpetki. Ponadto drażniła mnie hibernacja autora, który zapoznał się z wąskim gronem osób podążających razem z nim i w łatwy sposób oceniał innych, którzy np. nie zagadali do niego, lub po prostu nie mieli sił na integrację. Zresztą o wyalienowaniu świadczy choćby fakt gonienia "swojej" grupki autobusem, po chwilowym załamaniu zdrowia. Zresztą motyw gonienia pojawiał się częściej, gdyż jednym z ważniejszych informacji była kto kiedy doszedł do schroniska, albo kogo udało się wyprzedzić na trasie.
Moim zdaniem książka jest napisana przez autora dla siebie samego. Tak oo, żeby na stare lata można było powspominać znajomych poznanych podczas Camino. Dla zwykłego czytelnika raczej pozycja, którą można ominąć.

Szczerze mówiąc, to jedna ze słabszych pozycji jakie zdarzyło mi się czytać na temat pielgrzymki drogą św. Jakuba. Dlaczego? hmm od czego by tu zacząć...
Sposób opowiadania autora jest dla mnie zbyt reportażowy. Za mało jest indywidualnych przemyśleń, zachwytów, wzlotów i upadków, a za dużo "suchych" faktów typu: przeszliśmy dzisiaj 21km, w schronisku nie ma kuchni, piorę...