Trzech francuskich mędrców, filozof, mnich buddyjski i psychiatra dyskutuje o sztuce dobrego życia. Rzecz jest nierówna i nieco powierzchowna, obok głębokich i poruszających rozważań i rad, sporo tam zwyczajnego lania wody. Dla mnie najważniejsze są wywody psychiatry, Christophe André, którego książki znam i cenię. To dobry wstęp do dalszych lektur współautorów książki.

W tej książce, trzech przyjaciół i mędrców, którzy spotkali się gdzieś na francuskim odludziu, dyskutuje o sztuce dobrego życia. Mamy tu Christophe André, psychiatrę i psychoterapeutę pracującego w Paryżu, który napisał kilka świetnych (wydanych u nas) książek o medytacji i psychologii. Jest też filozof, Alexandre Julien, który przeniósł się z rodziną do Seulu, aby na miejscu praktykować Zen. Trzeci z przyjaciół, Matthieu Ricard, porzucił karierę naukową dla odosobnienia w Himalajach, gdzie zajmuje się głównie medytacją.

Mamy tu ogólne wywody o sztuce mądrego i dobrego życia, podkreślające rolę samopoznania, medytacji, altruizmu i innych umiejętności. Dyskusje są raczej ogólnikowe, i nieco chaotyczne, niemniej to dobry wstęp do dalszych lektur. Poza tym rzecz jest nierówna, sporo tam lania wody, w czym celuje Alexandre Julien, najciekawsze zdecydowanie są dla mnie wywody Christophe André, ale, jak już wspomniałem, znam go już z innych książek. Wydano u nas jeszcze książki Matthieu Ricarda, ale tych (jeszcze) nie czytałem.

W książce poruszono wiele wątków i problemów; napiszę krótko o tych, które mi zapadły w pamięć.

Bardzo ciekawie mówi Matthieu Ricard o kontrolowaniu własnych emocji, o uwalnianiu się od emocji negatywnych, pomaga w tym medytacja, niemniej potrzebna jest praktyka i cierpliwość. André opisuje z kolei jak pracuje z pacjentami którzy cierpią z powodu negatywnych i destrukcyjnych emocji.

Pięknie definiuje André charakterystyczne cechy słuchania innych: „szacunek dla słów drugiej osoby, odpuszczenie i podatność na poruszenie”. W szczególności bardzo ważne jest słuchanie bez oceniania i osądzania, to bardzo trudne! Poza tym słuchanie jest dawaniem; nie tylko odpowiedzi, lecz także obecności.

Inna ważna zasada André, którą tak trudno przestrzegać: „robić wszystko, by nie mówić źle o innych; a jeśli mimo wszystko to robię, starać się mówić tylko to, co odważyłbym się powiedzieć im w twarz.”

Mówi Ricard, że umysł oddziaływuje na ciało, ale ciało ma też wpływ na umysł, zatem „relacja umysł – ciało działa w obu kierunkach”. Więc gdy rozciągamy usta w uśmiechu, ma to pozytywny wpływ na nasz nastrój.

Bardzo ważne dla mnie wynurzenia André jak wygląda jego typowy dzień, od czego zaczyna, jak kontynuuje, co robi w ciągu dnia, chciałbym i ja tak!

W sumie jest to dosyć ciekawy wstęp do wydanych u nas książek dyskutantów.

Trzech francuskich mędrców, filozof, mnich buddyjski i psychiatra dyskutuje o sztuce dobrego życia. Rzecz jest nierówna i nieco powierzchowna, obok głębokich i poruszających rozważań i rad, sporo tam zwyczajnego lania wody. Dla mnie najważniejsze są wywody psychiatry, Christophe André, którego książki znam i cenię. To dobry wstęp do dalszych lektur współautorów książki.

W...