Marco de Franchi to były policjant, który swe doświadczenia z racji wykonywanej profesji postanowił ująć w swej pierwszej powieści zatytułowanej " Skazani za życia ". Dawno już nie czytałem tak udanego debiutu ( może poza " Ogrodem z brązu "), na uwagę zasługuje bardzo dobry warsztat pisarski oraz naprawdę dobry styl, tak naprawdę facet porusza się w tej dziedzinie jak stary wyga a nie debiutant.
Powieść zaczyna się dość niepozornie i wręcz zachowawczo, błąkający się po nocy , nagi chłopiec zostaje odnaleziony przez policję, , mimo wszystko jego zeznania są dość niepokojące, mówi że uciekł porywaczowi, policjani jeszcze nie wiedzą, że słowa chłopca staną się kluczem do prawdziwego koszmaru.
" Skazani za życia " przypominają trochę pajęczą sieć, tylko jej obszar jest niebotycznie ogromny, powieść jest niczym mozaika , wielowątkowa i wielowymiarowa, mroczna niczym listopadowa noc.
Ogromnym atutem tej powieści są opisy pracy policji, nie tylko śledczych, również informatyków, techników laboratoryjnych, wszystkich tych osób, które rzadko wysuwają się na pierwszy plan, natomiast ich praca jest momentami wprost nieoceniona.
Sztuka to przede wszystkim radość i piękno, natomiast czasem potrafi się wiązać z najmroczniejszymi zakamarkami ludzkiej duszy, mityczne piekło nie znajduje się ileś tam kilometrów pod ziemią, czasami jest tuż obok nas.

Marco de Franchi to były policjant, który swe doświadczenia z racji wykonywanej profesji postanowił ująć w swej pierwszej powieści zatytułowanej " Skazani za życia ". Dawno już nie czytałem tak udanego debiutu ( może poza " Ogrodem z brązu "), na uwagę zasługuje bardzo dobry warsztat pisarski oraz naprawdę dobry styl, tak naprawdę facet porusza się w tej dziedzinie jak...