Zacznijmy może od omówienia mangi pod kątem graficznym, bo w końcu to obrazek z okładki jako pierwszy rzuca się w oczy.
Przede wszystkim proporcje - długość tułowia głównych bohaterów momentami autentycznie przeraża. To już chyba nawet nie jest "8 head body" do których dążą niektórzy mangacy, tylko 10 lub 12 momentami wyglądające dość karykaturalnie. Sama kreska jest jednak bardzo pozytywnym zaskoczeniem - nie tylko jak na yaoi, ale jak na mangę w ogóle. Nie jest ona zbyt przesłodzona (jak np. w Kokoro Connect i dużej ilości współczesnych mang), nie jest też zbyt upstrzona detalami (jak np. loczki jednego z bohaterów w "Keep Out"). Efekt jest bardzo naturalny (pomijając proporcje) i miły dla oka, także mam nadzieję, że natknę się jeszcze na pozycje podobne graficznie :)
Przejdźmy zatem do fabuły.
Przedstawiona historia jest jedną z ciekawszych w nurcie yaoi, jakie zdarzyło mi się czytać. Nie ma tu typowego szablonu seme-uke, praktycznie można powiedzieć że mamy dwóch uke. Niekóre sceny są przez to naprawdę urocze :3 choć na szczęście bez zbędnego słodzenia. Całkiem nieźle przedstawiono ich charaktery - każdy z nich ma własne problemy i kompleksy, własne lęki i wątpliwości. Sam sposób poznania się głównych bohaterów też nie należy do kanonu, co jest miłym zaskoczeniem. Pierwszym minusem jest natomiast to, że cały przebieg wydarzeń jest mało prawdopodobny (szczególnie na początku i nawet jak na yaoi), chociaż oczywiście nie należy tego wymagać od tego gatunku. Drugim minusem, i to znacznie większym, jest dość powierzchowne potraktowanie relacji bohaterów (jak to możliwe, że wszystko rozwinęło się w zaledwie tydzień?) oraz nagła i w zasadzie bez wyjaśnienia zmiana orientacji głównego bohatera. To tyle, jeśli chodzi o minusy. Zakończenie tomu 1 mi się podoba a tekst o "trzymaniu na krótkiej smyczy" (jakkolwiek masochistycznie brzmi bez kontekstu) też jest ciekawy pod kątem psychologicznym.
Podsumowując, lektura jest bardzo dobra i chętnie sięgnę po nią ponownie jeśli tylko będę miała okazję :)
P.S. Manga przypomniała mi o tym, że zawsze podobały mi się tradycyjne stroje japońskie do strzelania z łuków <3

Zacznijmy może od omówienia mangi pod kątem graficznym, bo w końcu to obrazek z okładki jako pierwszy rzuca się w oczy.
Przede wszystkim proporcje - długość tułowia głównych bohaterów momentami autentycznie przeraża. To już chyba nawet nie jest "8 head body" do których dążą niektórzy mangacy, tylko 10 lub 12 momentami wyglądające dość karykaturalnie. Sama kreska jest jednak...