Po tylu książkach od tej autorki zaczynam się już przyzwyczajać do tego, jak pisze... I że nie jest to tzw moja filiżanka herbaty - ale hej! To bingo wyznacza mi, co czytam i najwyraźniej lubi ono jej powieści.

Zacznę może od tego, że w ogóle nie czułam chemii między bohaterami. Zero. Null. Absolutnie ani pół iskry, przez co czytało mi się to zwyczajnie, bo w końcu to romans i powinno się czuć to napięcie, niezależnie od tempa, w jakim rozkwita relacja.

Wiele elementów tekstu wydawało się też być po prostu... Byle jak na siłę danych? Bo autorka potrzebowała, żeby coś się zadziało, więc wcisnęła byle jaką postać, z byle jakim charakterem tylko po to, żeby używać jej jak takiej zabawki - żeby zrobiła swoje zadanie i potem zniknęła z pola widzenia. Utrudniało to zbudowanie z jakimkolwiek bohaterem.

Sam motyw nowej możliwości dochodu Oli wydawał się spoko, ale był bardzo słabo rozbudowany. Jakby osoba pisząca w ogóle nie miała pojęcia o tym temacie, albo brała inspiracje z jakiegoś filmu dla nastolatków.

No i łatwo było przewidzieć, kogo spotka na tym kolejnym anonimowym spotkaniu... Zero zaskoczenia.

Standardowo też dużo błędów logicznych, przez które ciężko było mi czerpać radość z czytania.

Zakończenie też było tak strasznie... Z dupy. Poruszyło naprawdę ciężki temat, na temat którego się nie wypowiem, bo nadal nie wiem po prostu, co bym mogła powiedzieć, a doszło do tego... Byle jak. Jakby było dopisane na kolanie na ostatnią chwilę. Bez emocji, bez przejęcia, bez napięcia, bez absolutnie niczego. Sucho napisane co się stało i koniec.

I wiecie, co jest najsmutniejsze? Była to dla mnie tak o niczym książka, że nawet ciężko mi dać ocenę, której jestem pewna, ponieważ ta książka zwyczajnie nie zostaje w głowie. Nie budzi emocji (ja wiem, strasznie się tym przejmuję w tej opinii), przez co było to dla mnie porównywalne do dokumentu, który musiałam przeczytać w pracy.

Nie sądzę, żeby książka została na długo w mojej głowie, zwłaszcza, że bohaterki autorki są do siebie tak bardzo podobne, że wszystkie zlewają mi się w jedność, przez co nie odróżniam też historii zawartych w tomach od siebie nawzajem.

Po tylu książkach od tej autorki zaczynam się już przyzwyczajać do tego, jak pisze... I że nie jest to tzw moja filiżanka herbaty - ale hej! To bingo wyznacza mi, co czytam i najwyraźniej lubi ono jej powieści.

Zacznę może od tego, że w ogóle nie czułam chemii między bohaterami. Zero. Null. Absolutnie ani pół iskry, przez co czytało mi się to zwyczajnie, bo w końcu to...