Do naszych czasów przetrwało kilka łacińskich traktatów agronomicznych. Profesor Mikołajczak, który wszystkie je przełożył na język polski, był więc w sposób naturalny predestynowany do tego, by ująć monograficznie dzieje tego gatunku na gruncie rzymskim. Autor wychodzi od wyrażonej we wstępie opinii na temat kluczowej roli rolnictwa nie tylko dla gospodarki, ale i narodowego ducha Rzymian i następnie przedstawia w ujęciu chronologicznym kolejnych pisarzy zajmujących się tym tematem. Każdy z nich został opisany w osobnym rozdziale, przy czym rozdziały te mocno różnią się długością, bowiem profesor Mikołajczyk objął w tej pracy także autorów zachowanych fragmentarycznie (głównie w postaci cytatów u kolejnych pisarzy agronomicznych). Co więcej, zamieścił też bilingwiczne cytaty i testimonia, a nie były one dotąd dostępne po polsku.

W rozdziałach poświęconych autorom zachowanym w całości (Katon, Warron, Kolumella, Palladiusz) profesor Mikołajczyk omawia nie tylko stronę literacką, ale także ich fachowość i oryginalność z perspektywy antycznej agronomii. Dla czytelnika nieobznajomionego dobrze z zagadnieniami rolnictwa niektóre terminy mogą być niezbyt jasne, choć skądinąd skłania to do jeszcze większego podziwu dla Autora, że był w stanie tak dobrze poznać fachową leksykę łacińską w tym zakresie. Szczególnie ciekawe w tej książce wydają mi się fragmenty o poetyckich księgach wplecionych w naukowy wykład Kolumelli oraz Palladiusza. Takie to mieli Rzymianie obyczaje w dziedzinie literatury! Książka niewątpliwie bardzo ciekawa, przyda się bodaj najbardziej osobom zajmującym się dziejami antycznego rolnictwa.

Tomasz Babnis

Do naszych czasów przetrwało kilka łacińskich traktatów agronomicznych. Profesor Mikołajczak, który wszystkie je przełożył na język polski, był więc w sposób naturalny predestynowany do tego, by ująć monograficznie dzieje tego gatunku na gruncie rzymskim. Autor wychodzi od wyrażonej we wstępie opinii na temat kluczowej roli rolnictwa nie tylko dla gospodarki, ale i...