W Warszawie zostaje brutalnie zamordowana młoda kobieta, a jej sprawą zajmuje się czterech policjantów. Duet Szeryf i Fryc, odgrywający rolę dobrego i złego gliniarza mocno namieszają w śledztwie, często przekraczając granice. Aspirant Lech będzie musiał wykazać się w swoim pierwszym śledztwie, które okazuje się tak wielką sprawą, a Konrad, który porzuca pracę policjanta dla aktorstwa, szybko zmienia zdanie i angażuje się w rozwiązanie zagadki brutalnego morderstwa.

Czterech różnych policjantów, każdy z nich ma inne metody i podejście do sprawy. Często naginają prawo, aby uzyskać zeznania. Lech pracę zyskał dzięki rodzinie, a śledztwo pozwoli mu się wykazać, Konrad pali za sobą mosty, by ostatecznie wrócić do pracy, Fryc ma problemy z agresją, a Szeryf musi mierzyć się z problemami rodzinnymi i swoim policyjnym, narwanym partnerem.

Autor posługuje się prostym, potocznym językiem.
Autor nazywa policjantów "psami" i tak też zdarza mu się ich na początku traktować. Zupełnie jakby czytelnik miał do czynienia ze zwierzęciem, a nie z funkcjonariuszem policji. Przyznam, że było to dla mnie dziwne.

Rozdziały zaczynają się od wstawki z wywiadu z bohaterami, a wydarzenia, do których nawiązują, są rozwijane w danym rozdziale. Przez wywiady z nimi, możemy też bliżej przyjrzeć się ich charakterom.

Narrację poprowadzą różni bohaterowie, rozdziały będą też przeplatane aktami sprawy, wywiadami czy artykułami. Jest to fajne urozmaicenie tekstu.

Książkę odebrałam bardziej jako satyrę polskiej policji niż kryminał.
Nie czuć tej akcji, głównie przez dobór i zachowania bohaterów. Przerysowany dobry i zły glina, aspirant-fajtłapa prowadzący ważne śledztwo, rodzinne powiązania, policjant aktorzyna. Sama sprawa morderstwa była przyćmiewana przez osobiste sprawy bohaterów. Nie ma żadnej tajemniczości czy napięcia, bo śledztwo staje się dodatkiem. Przez długi czas bohaterowie zwracają uwagę na sobie, pilnują siebie nawzajem, walczą ze sobą.

Sięgając po tę książkę, liczyłam na akcję z prawdziwego zdarzenia. Opis wydał się ciekawy. Niestety nie spodziewałam się komedii o polskich stróżach prawa. Sam pomysł był ciekawy, a historia jest spójna. Bohaterowie wyróżniają się charakterem, są różnorodni, ale są przerysowani.
Przez dużą ilości dialogów i sporo krótkich opisów książkę czyta się szybko. Zakończenie staje się rozliczeniem działań bohaterów.
Książka nie przypadła mi do gustu, ale na pewno znajdą się czytelnicy, którym spodobają się takie klimaty.

W Warszawie zostaje brutalnie zamordowana młoda kobieta, a jej sprawą zajmuje się czterech policjantów. Duet Szeryf i Fryc, odgrywający rolę dobrego i złego gliniarza mocno namieszają w śledztwie, często przekraczając granice. Aspirant Lech będzie musiał wykazać się w swoim pierwszym śledztwie, które okazuje się tak wielką sprawą, a Konrad, który porzuca pracę policjanta...