Nudne, ciągną się w nieskończoność i nie posiadają ciekawej pointy, która zrekompensowałaby godziny spędzone nad niezbyt lekką lekturą. Historię hrabiego opowiada jego przyjaciel, dlatego całość ma charakter pogadanki, która później zmienia się w monolog, dodajmy - nudny monolog. "Pamiętniki" czyta się ciężko, są niejasne dla tych, którzy wcześniej nie znali historii hrabiego, nie wyjaśniają raczej nurtujących niedomównień z powieści Aleksandra Dumasa. Brak tutaj wartkiej akcji, dlatego czytelnik bardzo szybko się nudzi i nie nabiera sympatii do głównego bohatera, niegatywnie ocenia jego niepokorne zachowanie, gdyż bogactwo i wolność, którą niespodziewanie osiągnął dzięki przyjaźni z ojcem Farią, który nie tylko podarował młodemu Dantesowi swój skarb, ale również tożsamość i wiedzę, powinny w pewnym sensie zrekompensować zaistaniałe nieporozumienie, w wyniku którego trafił do twierdzy If. Jednak młody bohater postanowił się zemścić na oprawcach swego losu, zupełnie niesłusznie, ponieważ otrzymał drugą szansę, którą powinien w zupełnie inny sposób wykorzystać. Zemsta niekiedy nie rekompensuje doznanych krzywd, tak samo było w przypadku Hrabiego Monte Christo, który umarł jako zgorzkniały staruszek, wyrządziwszy wcześniej znacznie więcej krzywd niż kiedykolwiek zaznał w swoim życiu. Zemsta miewa gorzki smak. "Pamiętniki" warto polecić tym, którzy są zafascynowani osobą hrabiego, jego losami i życiem. Dla tych, którzy chcą jego postać poznać w wersji literackiej - nie są najlepszym utworem.Dlatego odsyłam do powieści Dumasa.

Nudne, ciągną się w nieskończoność i nie posiadają ciekawej pointy, która zrekompensowałaby godziny spędzone nad niezbyt lekką lekturą. Historię hrabiego opowiada jego przyjaciel, dlatego całość ma charakter pogadanki, która później zmienia się w monolog, dodajmy - nudny monolog. "Pamiętniki" czyta się ciężko, są niejasne dla tych, którzy wcześniej nie znali historii...