„Mumii z przerażenia bandaże stanęły dęba na głowie.”

Mumia, obok Ciekawskiego George’a i Ignatka, stała się obecnie ulubioną bohaterką mojej córki. Muszę przyznać, że tytułowa Mumia jak i jej przygody również i mi się bardzo spodobały.

Egipska Mumia mieszka sobie spokojnie w sarkofagu w muzeum, kiedy to przypadkiem dowiaduje się, że muzeum ma zostać zamknięte. Przerażona tą wiadomością, razem z innymi muzealnymi eksponatami, w tym jej przyjacielem – wypchanym Lwem, rozmyślają nad tym, co w takich okolicznościach począć. Mumia postanawia wziąć los w swoje ręce i wrócić do swojego domu, do Egiptu. Czy ten plan ma szansę powodzenia?

Mumia naprawdę wzbudza sympatię, pomimo, iż chuda postać w bandażach z dymiącymi zielonymi oczami ziejącymi pustką i skarabeuszem na szyi może w pierwszym odczuciu wizualnie przerażać, to jej mimika i mowa ciała w książeczce są tak komiczne, że automatycznie pojawia się uśmiech na twarzy. Jej perypetie związane z próbami powrotu do Egiptu również są ciekawe i zabawne.

Jednakże do pełni szczęścia zabrakło mi jakiejś puenty, poczułam, jakby ta książeczka nie miała końca, a została urwana gdzieś pomiędzy. Nie dowiadujemy się o dalszych losach Mumii, o tym, co stało się z muzeum i czy jej wcześniejsze działania miały jakikolwiek większy sens, czy wpływ na cokolwiek. Ot, komiczna, luźna historyjka.

„Mumii z przerażenia bandaże stanęły dęba na głowie.”

Mumia, obok Ciekawskiego George’a i Ignatka, stała się obecnie ulubioną bohaterką mojej córki. Muszę przyznać, że tytułowa Mumia jak i jej przygody również i mi się bardzo spodobały.

Egipska Mumia mieszka sobie spokojnie w sarkofagu w muzeum, kiedy to przypadkiem dowiaduje się, że muzeum ma zostać zamknięte....