Ostatnia książeczka ze Skrzynki Potworów. Historia fajna, ale szału nie było.

Opowieść o wilkołaku Franku, który aby stać się pełnokrwistym wilkołakiem musi zawyć oraz kogoś porządnie wystraszyć była dość urokliwa. Jak to bywa w książeczkach tego autora, nic nie jest proste i postacie na drodze spotykają masę komplikacji. Jak zawyć do księżyca, kiedy niebo spowijają chmury i cały czas leje deszcz? Franek ma na to kilka pomysłów. Czy mu się uda zanim wzejdzie słońce?

Sam bohater był sympatyczny, kibicujemy mu w jego próbach stania się prawdziwym wilkołakiem. Można się pobawić z dzieciakami w wydawanie wilkołaczych dźwięków i powyć sobie gromadnie, co jest naprawdę mega frajdą. Ale zawiedziona jestem trochę przebiegiem akcji, nie spodziewałam się, że coś jest w stanie zastąpić księżyc. Ale plus za próbę Franka pozbycia się chmur. Jakby się okazało, że to działa w taki sposób, w każdy ponury dzień stałabym z kijem na dachu domu ;)

Jeśli miałabym oceniać Skrzynkę Potworów w całości, po przeczytaniu wszystkich pozycji, było by to naciągane siedem. Znalazło się kilka perełek, które i wizualnie i swoją treścią wywoływały uśmiech na twarzy, strachu było troszkę mniej, ale w zamierzeniu chyba tak miało być, aby śmiechem rozwiać strachy. Ale spora część książeczek była po prostu przeciętna. Duży plus za piękne wydanie, wraz ze skrzynką będzie dumnie się prezentować na dziecięcej półce. Nie żałuję zakupu, myślę, że warto było zobaczyć i poczytać.

Ostatnia książeczka ze Skrzynki Potworów. Historia fajna, ale szału nie było.

Opowieść o wilkołaku Franku, który aby stać się pełnokrwistym wilkołakiem musi zawyć oraz kogoś porządnie wystraszyć była dość urokliwa. Jak to bywa w książeczkach tego autora, nic nie jest proste i postacie na drodze spotykają masę komplikacji. Jak zawyć do księżyca, kiedy niebo spowijają chmury...