Problem złego dotyku na szczęście na przestrzeni ostatnich lat wreszcie został dostrzeżony i nagłaśniony. Ale standardowy rodzic nigdy nie przestaje sie martwić. Gdyba, co jeśli przydarzy sie to jego dziecku. Zastanawia się jak najlepiej uchronić naszego syna lub córkę przed niebezpieczeństwem. Jak uświadomić go, w którym momencie zostaje przekroczona granica?

Nie wiem czy Wy również macie tak, że zanim zaczniecie czytać dziecku nowa książkę, wertujecie ją i oglądacie. Kiedy ja przewróciłam pierwszą stronę „Moje ciało należy do mnie” zostałam dosłownie wmurwana w podłogę. Pojawiła sie głęboko zagnieżdżona obawa i strach o największy skarb mego życia. Z wrażenia usiadłam i zaczęłam czytać.

W czasach mojego dzieciństwa nie mówiło sie zbyt wiele na temat złego dotyku. Z dziećmi tak naprawde nie za wiele rozmawiano. Miało słuchać, byc grzeczne i posłuszne. Mimo oczywistej miłości rodziców do swoich dzieci, nie przyglądano się zbyt uważnie temu co robią, gdzie chadzają oraz co złego może je spotkać. Dramaty, które się wydarzyły ( i niestety dzieją nadal) zazwyczaj odbywają się za zamkniętymi drzwiami. Na co kampanie wyświetlane w telewizji, skoro dziecko albo ich nie zobaczy, albo nie zrozumie? Apele docierają do nas rodziców, otwierają oczy i nie pozwalają na bierność, jednak nie zmienia to faktu, że dziecko po prostu nie wie gdzie jest granica, i jak sie bronić.

Szczerze powiedziawszy wiedziałam, że taka rozmowa mnie czeka prędzej czy pózniej, ale kompletnie nie wiedziałam jak sie za nią zabrać. Wydawnictwo Prószyński i Spółka przyszło mi z odsieczą, nie tylko wstrzeliło mnie w siedzenie, ale dało mi sporo do myślenia. Zatrważające myśli towarzyszyły mi przez kilka dni przy czym moje dziecko z radością przeglądało nową książkę. Zadziwiła mnie jeszcze bardziej, kiedy patrząc na okładkę powiedziała: Nie dotykaj mnie, nie chce tego. To moje ciało!

Problem złego dotyku został potraktowany w sposób humorystyczny, nie oznacza to jednak, że mało poważny. Wartościowa treść została przemycona w bardzo inteligenty sposób za pomocą obrazków i wyraźnych sygnałów. Zabawny przykład cioci, ktora niczym bernardyn zostawiający hektolitry śliny na naszym policzku uświadamia naszym dzieciom, że mogą wyznaczyć granice dotyczącą tego, czego sobie życzą lub nie. Potrafiąc przeciwstawić sie slinotokowi ciotki bedą potrafiły powiedzieć nie w trudniejszych sytuacjach. Dzięki wspólnemu zaangażowaniu rodzica i dziecka razem przechodzą do coraz trudniejszych przykładów. Nie ma tutaj żadnych nakazów, zakazów czy też poleceń. Zawarte treści w książce uświadamiają dziecku ważność swojego ciała i możliwość decydowania, jak bardzo chcemy dopuścic do nas drugiego człowieka.

„Moje ciało należy do mnie” została wyróżniona w konkursie na najlepszą książkę dla dzieci i młodzieży organizowanym corocznie przez Stowarzyszenie Niemieckich Lekarek nagrodą Srebrnego Pióra. Jak dla mnie jest to ksiazka roku, która zasługuje na wszelkie możliwe nagrody. Co wiecej, uważam, że powinna byc to obowiązkowa lektura w każdym przedszkolu i domu

Problem złego dotyku na szczęście na przestrzeni ostatnich lat wreszcie został dostrzeżony i nagłaśniony. Ale standardowy rodzic nigdy nie przestaje sie martwić. Gdyba, co jeśli przydarzy sie to jego dziecku. Zastanawia się jak najlepiej uchronić naszego syna lub córkę przed niebezpieczeństwem. Jak uświadomić go, w którym momencie zostaje przekroczona granica?

Nie wiem...