Są książki, których kontynuacji wypatruję z niecierpliwością. Nic dziwnego, że kiedy dostałam propozycję recenzji tej książki nie mogłam odmówić!
Uwielbiam przygody Lulu oraz jej niezwykle inteligentnego kota Drapka, a moja dusza kociary zachwyca się każdą kolejną ich stroną.
Pamiętacie, jak pytaliście mnie po recenzji pierwszego tomu czy historia ma ilustracje? Drugi tom ma ich niesamowicie dużo! Volga Ignatowicz ozdobiła książkę przepięknymi szkicami obrazującymi przygody naszej ulubionej bohaterki. Delikatna kreska jedynie bardziej rozpala fantazję czytelnika 😊

Tym razem sześcioletnia Lulu zaczyna zauważać pewne zmiany, które zaburzają domowy spokój do którego była przyzwyczajona. Przyzwyczajenia jej mamy ulegają metamorfozie: zaczyna więcej odpoczywać, jest zmęczona i czasem bardziej zirytowana. Dodatkowo ubrania, które nosi stają się szersze!
I o co chodzi z tym rosnącym brzuszkiem? Zjadła za dużo lodów?
Szybko jednak dowiaduje się, że chodzi o coś zupełnie innego. Lulu będzie miała siostrzyczkę, ale w żaden sposób nie jest na to gotowa. W końcu do tej pory cała uwaga poświęcona była jej… i dlaczego ulubiony drapak Drapka będzie musiał być przeniesiony na korytarz? Po co robić przemeblowanie JEJ pokoju?
Na szczęście, nasz bohaterski kot, jak zwykle trzyma rękę na pulsie i…zabiera Lulu na kolejną wyprawę, tym razem do Mumlilendu, aby pomóc zrozumieć – co tak naprawdę oznacza bycie…starszą siostrą!
Ta wzruszająca książka w obrazowy sposób pomaga dzieciom oswoić się z myślą posiadania rodzeństwa, zwracając uwagę na problemy i wątpliwości, które mogą się w związku z tym pojawić.
Polecam z całego serduszka! <3

Są książki, których kontynuacji wypatruję z niecierpliwością. Nic dziwnego, że kiedy dostałam propozycję recenzji tej książki nie mogłam odmówić!
Uwielbiam przygody Lulu oraz jej niezwykle inteligentnego kota Drapka, a moja dusza kociary zachwyca się każdą kolejną ich stroną.
Pamiętacie, jak pytaliście mnie po recenzji pierwszego tomu czy historia ma ilustracje? Drugi tom...