Książka niesłychanie ważna, bo ukazująca metodyczną pracę autorów nad morderczym szlakiem ukraińskich faszystów na Wołyniu w czasie II wojny światowej, a którzy to autorzy wieś po wsi, gmina po gminie, powiat po powiecie, odnotowują wydarzenia związane z mordowaniem Polaków, świadków, tożsamości zamordowanych Polaków, Ukraińców i Czechów, a także Ukraińców pomagających Polakom. Cztery lata mi zajęło aby przez nią przebrnąć, ale tylko z powodu natężenia okrucieństwa zapisanego na kartach, którego nie sposób przyjąć w większej dawce i po części przez suchy, kronikarski styl pisania w Tomie nr 1. Przez nią zainteresowałem się wieloma wspomnieniami Polaków, którzy tę gehennę przetrwali. WIEKIE PODZIĘKOWANIA i GRATULACJE dla ojca i córki: Siemaszków za tę tytaniczną pracę. W refleksji nad nią i innymi tekstami z rzeczonego tematu Ludobójstwa na Wołyniu i Małopolski Wschodniej zauważyłem, że nie powstała jeszcze żadna książka, która ukazałaby, sposoby wtapiania się UPowców w polskie społeczeństwo po IIWŚ. Wiele bowiem niedoszłych ofiar banderowców spotykało swoich prześladowców w miastach ziem poniemieckich (exemplum Apolinary Oliwa). Mordercy z UPA uciekając przed NKWD, wyjeżdżało na nowy zachód Polski, często przybierając fałszywe tożsamości znanych im, zamordowanych Polaków.

Książka niesłychanie ważna, bo ukazująca metodyczną pracę autorów nad morderczym szlakiem ukraińskich faszystów na Wołyniu w czasie II wojny światowej, a którzy to autorzy wieś po wsi, gmina po gminie, powiat po powiecie, odnotowują wydarzenia związane z mordowaniem Polaków, świadków, tożsamości zamordowanych Polaków, Ukraińców i Czechów, a także Ukraińców pomagających...