Tomy "Jezusa z Nazarethu" Romana Brandstaettera – przesycone duchem psalmów, duchem Biblii, duchem starej poezji semickiej – zachwycają czytelników atmosferą miejsca, czasu i tradycji żydowskiej. Zadziwiający jest także portret psychologiczny Chrystusa - Boga i Człowieka.

Wcześniej o Jezusie mogliśmy przeczytać w powieściach Renana, Ricciottiego czy Ropsa. Jednak dopiero czterotomowa powieść Romana Brandstaettera zachwyciła czytelników atmosferą miejsca, czasu i tradycji żydowskiej.

Zadziwiający jest portret psychologiczny Chrystusa – Boga i Człowieka. Księga pierwsza, „Czas milczenia”, opowiada o zdarzeniach, które miały miejsce od zapowiedzi narodzenia Jana Chrzciciela do pobytu Jezusa na pustyni. Księga druga, „Czas wody żywej”, to zapis dalszych wydarzeń aż do śmierci Jana Chrzciciela. Autor przedstawia tu pierwsze miesiące publicznego nauczania Jezusa i pierwsze zatargi z faryzeuszami. W Księdze trzeciej, „Czas chleba i światła”, autor przedstawia zdarzenia pomiędzy ścięciem św. Jana Chrzciciela a ostatnim tygodniem życia Jezusa. Dzieło kończy Księga czwarta „Pełnia czasu”, opowieść oparta na ewangelicznej relacji Jana. Nadchodzi godzina goryczy, lęku i opuszczenia: wydarzenia Wielkiego Tygodnia, ale po nim poranek Zmartwychwstania i Wniebowstąpienie.

Pisarz zawarł w powieści całe dotychczasowe doświadczenie literackie, swoje przeżycia religijne oraz żywą wiarę w Jezusa-Mesjasza.

„Nie o to chodzi, żeby uliczki Nazaretu, obchody świąt, szaty kapłanów i obrzędy składania ofiar pokazać z akuratnością pilnego fotografa i sumiennego kronikarza. Nie po to w końcu się pisze książki o Chrystusie, Brandstaetter zdaje sobie z tego sprawę. Co więcej, okazał się odważny: pisze powieść o religii. Naprawdę powieść: z fabułą pełną zaskakujących zdarzeń, z ludźmi, których się widzi i czuje się rytm ich życia jak puls. Naprawdę o religii”.