Cudowna książka. Świetnie opisana historia miłości Charity i Simona. Momentami zabawna. Polecam

Cudowna książka. Świetnie opisana historia miłości Charity i Simona. Momentami zabawna. Polecam

Przyznam,że spodziewałam się czegoś innego.Jakiegoś małżeńskiego anonsu i komedii pomyłek jak w Lindseyowskiej Burzy uczuć.Nic bardziej mylnego.Otóż Simon chce ożenić się z rozsądku z pewna panną z dobrej rodziny(nakłanianej do tego przez nadaktywną mamusię),ale z opresji(bo niedoszłą narzeczona kocha innego)wybawia ją siostra.Ona chętnie się chajtnie,miłość jej niepotrzebna,a ewentualny narzeczony jest niczego sobie.Charity to żywioł.Nie myśli,lecz działa,nie stosuje się do towarzyskich ograniczeń,robi to co jej sprawia przyjemność.Strasznie irytowała mnie jej naiwność,chwilami granicząca wręcz z głupotą.Przeszkadzało mi też biało-czarne przedstawienie postaci.Od razu wiadomo,kto jest dobry a kto zły,ta schematyczność trochę razi,ale nie przeszkadza zbytnio w odbiorze książki.Cała intryga też raczej na schematach jedzie,nie ma nic odkrywczego,a tożsamość sprawcy zła jest (przynajmniej dla mnie ) oczywista.
Charity jest naiwna.Wszystkim wierzy,każdemu ufa,nie widzi zła w nikim i w niczym.Ten jej przesadny optymizm i naiwna wiara w każdego człowieka dla mnie była chwilami aż zbyt męcząca.I nie chodzi mi tu o Simona tylko o Reeda i Theodore.Charity można było właściwie wszystko wmówić...Faktem jest jednak,że zwykle stawia na swoim ;do tego to ona miała wybitny talent.Czy to chodziło o przygarnięcie bezdomnego psa,czy małpki,czy o wymuszenie ślubu-to dla niej żaden problem.Wystarczy albo czule popatrzyć komuś w oczka,albo uwieść-co to dla niej.Przecież ona najlepiej wie,czego chce.A te głupie chłopy(czy to ojciec,czy narzeczony)-muszą ulec.Przecież wystarczy odrobina uporu...
Być może przeczytana 15(czy więcej) lat temu,książka na pewno broniła sie oryginalnością.Przeczytana teraz nadal bawi,choć nie zaskakuje.
To że Charity ma w nosie zasady mnie nie denerwuje,bawi mnie to.Podobnie jak jej wiara we własną nieomylność,to,że sama wie co dla niej najlepsze(choć nie zawsze ma to sens i przełożenie w życiu).Za to razi mnie trochę jej infantylność...Mimo wszystko ma w sobie spory urok.Nie sposób jej nie lubić.
Na uwagę zasługuje lekkość powieści.Jest mnóstwo humoru sytuacyjnego,napisana jest w bardzo zabawnym stylu.Po prostu nie można się przestać śmiać.To wielki plus tej książki .Dobrze się przy niej bawiłam

Przyznam,że spodziewałam się czegoś innego.Jakiegoś małżeńskiego anonsu i komedii pomyłek jak w Lindseyowskiej Burzy uczuć.Nic bardziej mylnego.Otóż Simon chce ożenić się z rozsądku z pewna panną z dobrej rodziny(nakłanianej do tego przez nadaktywną mamusię),ale z opresji(bo niedoszłą narzeczona kocha innego)wybawia ją siostra.Ona chętnie się chajtnie,miłość jej...

Uwielbiam!!!

Uwielbiam!!!

Słaba pozycja. Skończyłam czytać ale nie było lekko.

Słaba pozycja. Skończyłam czytać ale nie było lekko.

ksiązka teraz jest bardziej znana z tytułu "Panna z dobrego domu".
Bardzo mi sie podobała moze ze względu na gatunek do jakiego nalezy ta ksiazka a mianowicie romans historyczny, Na pewno jest bardzo ciekawa ale w wielu miejscach moze akcja jest za mało rozwinięta mimo to czyta sie szybko i przyjemnie.

ksiązka teraz jest bardziej znana z tytułu "Panna z dobrego domu".
Bardzo mi sie podobała moze ze względu na gatunek do jakiego nalezy ta ksiazka a mianowicie romans historyczny, Na pewno jest bardzo ciekawa ale w wielu miejscach moze akcja jest za mało rozwinięta mimo to czyta sie szybko i przyjemnie.