Nie zdążyłem doczytać (musiałem oddać) - wiele wartościowych fragmentów, ale do 'Jędzy w domu' nie dorasta....

Nie zdążyłem doczytać (musiałem oddać) - wiele wartościowych fragmentów, ale do 'Jędzy w domu' nie dorasta....

Zdecydowanie lepsza od Jędzy w domu. Wydaje się bardziej inteligentna i mniej powierzchowna, ale przypominam sobie, że niektóre rozdziały omijałam. Polecam bardziej Panom niż Paniom.

Zdecydowanie lepsza od Jędzy w domu. Wydaje się bardziej inteligentna i mniej powierzchowna, ale przypominam sobie, że niektóre rozdziały omijałam. Polecam bardziej Panom niż Paniom.

Ciekawy - bo odmienny - punkt widzenia. I memento, że "gra się, jak przeciwnik pozwala", ergo: wyczyny jednej płci warunkują zachowanie drugiej. Niby nic odkrywczego, a jednak.

Ciekawy - bo odmienny - punkt widzenia. I memento, że "gra się, jak przeciwnik pozwala", ergo: wyczyny jednej płci warunkują zachowanie drugiej. Niby nic odkrywczego, a jednak.

Książka może byłaby ciekawsza i bardziej pożyteczna, gdyby traktowała o 27 różnych typach mężczyzn, a nie 27 pisarzach... Niektóre historie mnie poruszyły, ale większość była nudna. Nie podobała mi się i z trudem doczytałam do końca. Dodam, że nie czytałam 1 części "Jędza w domu".

Książka może byłaby ciekawsza i bardziej pożyteczna, gdyby traktowała o 27 różnych typach mężczyzn, a nie 27 pisarzach... Niektóre historie mnie poruszyły, ale większość była nudna. Nie podobała mi się i z trudem doczytałam do końca. Dodam, że nie czytałam 1 części "Jędza w domu".

Książka składa się z wielu opowiadań, z których jedne są lepsze od drugich. Wszystkie za to ciekawe.

Książka składa się z wielu opowiadań, z których jedne są lepsze od drugich. Wszystkie za to ciekawe.

XXI w. – czas, kiedy przychodzi nam zmierzyć się z konsekwencjami walk feministek o równouprawnienie. O noszenie spodni, karierę zawodową i równe z mężczyznami zarobki. Ale co z tradycyjną rolą kobiet? Co z zajmowaniem się domem, opieką nad dziećmi, sprzątaniem czy gotowaniem? Kto w sytuacji, kiedy matka realizuje się zawodowo, przejmuje obowiązki, o których nie da się przecież zapomnieć? Mężczyźni? Ojcowie? A i owszem, coraz częściej możemy zaobserwować nowy model rodziny – kobieta w pracy, a mąż w domu. Zamiana ról niewątpliwie ma swoje konsekwencje – panie zamieniają się w jędze, które biorą na siebie zbyt wiele zobowiązań, a panowie? Tytułowi dranie na kanapie?

Miałam okazję czytać „Jędzę w domu” Cathi Hanauer, w której wypowiadały się współczesne kobiety, które zmagają się z nowym modelem rodziny, który coraz częściej możemy zaobserwować w społeczeństwie. Raz za razem ktoś decyduje się na związek partnerski, równe dzielenie obowiązków zawodowych i tych związanych z domem i dziećmi. Czasem rozwiązanie to wypala, czasem nie, co mogliśmy zauważyć w „Jędzy w domu”. Ale co z mężczyznami? Jak oni zapatrują się na ten nowy model, który zaczyna spychać ich do dziecięcych pokoi i kuchni wypełnionej brudnymi garami i bulgoczącą na kuchence zupą? Właśnie dlatego powstał ciąg dalszy, a raczej przeciwieństwo „Jędzy…”, czyli „Drań na kanapie”, w którym to mężczyźni zabierają głos w tej jakże istotnej sprawie.

Tym razem spotykamy się z 27 facetami, którzy wypowiadają się nie tylko na temat nowego modelu rodziny, ale również wolności, ojcostwa, zdrady i rozwodów. Myśląc stereotypowo, wydaje nam się, że to niemożliwe, żeby mężczyźni otwierali się przed publicznością ukazując swoje głęboko skrywane emocje. Przecież faceci są prości jak budowa cepa, więc gdzie tu opcja na gadanie o uczuciach? Oj, mylicie się w swoim bardzo błędnym myśleniu. To, że na co dzień mężczyźni się nie uzewnętrzniają, nie znaczy to, że nie myślą i nie czują. Tutaj mamy świetny dowód na to, że jednak tak jest, bo wypowiadający się w publikacji mężczyźni opowiadają o swoim życiu z niebywałą szczerością i wrażliwością, która zaskakuje. Mój ulubiony tekst, który zadziwił mnie męską uczuciowością, był tekst Elwooda Reida „Nie chciała Wrażliwego Faceta New Age – chciała mnie”.

Jednakże znów pojawia się ten sam problem, który pojawił się w przypadku „Jędzy w domu”. Otóż trudno odnieść realia przedstawione w książce, do tych naszych polskich, zupełnie odmiennych. Bo po pierwsze, model rodziny, w którym to kobieta zarabia, a mężczyzna zajmuje się domem, wciąż jest naprawdę rzadki, przede wszystkim przez to, że nie możemy sobie pozwolić na to, by tylko jeden małżonek pracował – większości społeczeństwa nie stać na taki luksus. A po drugie, w książce w głównej mierze wypowiadają się reporterzy, redaktorzy i freelancerzy, którzy mogą pozwolić sobie na pracę w domowym zaciszu (bądź chaosie) – ilu Polaków pracuje w domu, zarabiając na zleceniach, które napływają nieregularnie? Jak na moje oko, niewielu, przynajmniej w moim bliższym i dalszym otoczeniu. To trochę ujmuje na wartości publikacji, gdyż nie jesteśmy w stanie odnieść jej do własnego życia i do polskich realiów.

Tak więc czyta się przyjemnie, owszem, ale z chęcią przeczytałabym takie publikacje, zarówno wypowiedzi kobiet, jak i mężczyzn, w wersji polskiej – może wtedy łatwiej byłoby nam się utożsamić z bohaterami czy wypowiadającymi się osobami. W żadnym wypadku nie żałuję, że przeczytałam zarówno „Jędzę…”, jak i „Drania…”, bo były to naprawdę wartościowe teksty, dzięki którym poznałam instytucję małżeństwa i rodziny z trochej innej perspektywy – w głównej mierze takiej, której sama nie chciałabym w swoim życiu spotkać, więc teraz wiem, czego się wystrzegać i do czego nie dążyć. Polecam, jako przyjemną, często pełną humoru i wzruszeń, ciekawostkę.

XXI w. – czas, kiedy przychodzi nam zmierzyć się z konsekwencjami walk feministek o równouprawnienie. O noszenie spodni, karierę zawodową i równe z mężczyznami zarobki. Ale co z tradycyjną rolą kobiet? Co z zajmowaniem się domem, opieką nad dziećmi, sprzątaniem czy gotowaniem? Kto w sytuacji, kiedy matka realizuje się zawodowo, przejmuje obowiązki, o których nie da się...

Nie powiem, żebym czytała każde z opowiadań z zapartym tchem, ale ciekawym doświadczeniem było zajrzeć w męską duszę, znaleźć różnice i wyszukać podobieństwa. Bo tam w środku wcale nie jesteśmy z aż tak różnych planet, jak nam to wmawiają w innej książce.

Nie powiem, żebym czytała każde z opowiadań z zapartym tchem, ale ciekawym doświadczeniem było zajrzeć w męską duszę, znaleźć różnice i wyszukać podobieństwa. Bo tam w środku wcale nie jesteśmy z aż tak różnych planet, jak nam to wmawiają w innej książce.

Kontynuacja równie udana i wnikliwa jak "Jędza w domu". Dowiemy się tym razem co mężczyzna myśli lub nie myśli o miłości, rozstaniach, ojcostwie i wolności.

Kontynuacja równie udana i wnikliwa jak "Jędza w domu". Dowiemy się tym razem co mężczyzna myśli lub nie myśli o miłości, rozstaniach, ojcostwie i wolności.

Właściwie trudno mówić, żebym "przeczytała" tą książkę. Przeczytałam wstęp żony autora, przy jego wersji wstępu ziewałam dopóki nie zdenerwował mnie "nowoczesnymi" małżeństwami w stylu: ona go zdradza, on wie i akceptuje to i też ma swoje skoki w bok. "Nowoczesne małżeństwo". oczywiście nie o tym jest książka, bo traktuje ona raczej o urządzaniu sobie wspólnego życia przez małżeństwa post-feministyczne, czyli męskie komentarze o życiu z kobietami niezależnymi, samowystarczalnymi, które zarabiają więcej od nich i gdy oni np. siedzą w domu zostawiają im listę spraw do załatwienia. Oczywiście to duże uproszczenie, ale i tak zadziałało na mnie odstraszająco, bo zupełnie kłóci się z moim pojęciem o tym czym jest małżeństwo i szkoda mi było czasu na czytanie o facetach, którzy są zadowoleni (jak jeden z nich),że żona nawet nie chciała z nim mieszkać, bo potrzebowała "przestrzeni", a zgodziła się na to w końcu tylko ze względów ekonomicznych.
Trochę przerażająca wizja kastratów i kobiet-policjantów. Dla ludzi o mocnych nerwach lub liberalnych poglądach.

Właściwie trudno mówić, żebym "przeczytała" tą książkę. Przeczytałam wstęp żony autora, przy jego wersji wstępu ziewałam dopóki nie zdenerwował mnie "nowoczesnymi" małżeństwami w stylu: ona go zdradza, on wie i akceptuje to i też ma swoje skoki w bok. "Nowoczesne małżeństwo". oczywiście nie o tym jest książka, bo traktuje ona raczej o urządzaniu sobie wspólnego życia przez...

Wiele felietonów jest naprawdę z życia wziętych - fajna rozrywka :)

Wiele felietonów jest naprawdę z życia wziętych - fajna rozrywka :)