Przeczytałam z czystej ciekawości, jak to jest za klasztornym murem. Siostra mojej mamy była zakonnicą, więc mogłoby się wydawać, że powinnam wiedzieć na ten temat więcej niż inni. Nic bardziej mylnego. Zawsze był to temat tabu i o zakonnym życiu się u nas po prostu nie rozmawiało. Była zawsze bardzo pracowita, nie umiała odpoczywać ani usiąść bezczynnie. Myślałam że to cecha osobnicza, ale po lekturze tej książki już rozumiem, że to nawyk z zakonnego życia. Ora et labora, żadnego czasu wolnego, kiedy się nie modlisz, pracuj, pracuj, pracuj. Bohaterka chciała się skupić na duchowej stronie życia, przestać gonić za pieniędzmi i odnaleźć siebie w ciszy i medytacji. Skończyła jako zakonnica-businesswoman, która ma za zadanie poprawić rentowność przyklasztornej księgarni, a ilość pracy sprawiła, że nawet na modlitwę nie miała czasu. Ot, ironia losu.

Przeczytałam z czystej ciekawości, jak to jest za klasztornym murem. Siostra mojej mamy była zakonnicą, więc mogłoby się wydawać, że powinnam wiedzieć na ten temat więcej niż inni. Nic bardziej mylnego. Zawsze był to temat tabu i o zakonnym życiu się u nas po prostu nie rozmawiało. Była zawsze bardzo pracowita, nie umiała odpoczywać ani usiąść bezczynnie. Myślałam że to...

A ja właśnie znalazłem tu sporo humoru "One rzeczywiście mówią 'cela'; powinnam była jednak wypalić sobie jednego". Prosta forma, szczere przedstawienie charakterów i zwyczajów sióstr, ale bez szkalowania. Opis kilku obrzędów. Zachętą do przeczytania może być kontrast w stylu życia Vicktorii przed wstąpieniem do klasztoru - zainteresowanie nazizmem, komunizmem, prawdopodobny brak relacji z matką, nie była nawet katoliczką i podczas dojrzewania do decyzji o zostaniu benedyktynką. 11 lat życia najczęściej pełne wątpliwości i szukania swojego miejsca. Szukanie odpowiedzi u przyjaciół i przełożonych. Duży plus za spis osób i wyjaśnienie trudniejszych terminów, plus dla wydawcy za zdjęcie na okładce.

A ja właśnie znalazłem tu sporo humoru "One rzeczywiście mówią 'cela'; powinnam była jednak wypalić sobie jednego". Prosta forma, szczere przedstawienie charakterów i zwyczajów sióstr, ale bez szkalowania. Opis kilku obrzędów. Zachętą do przeczytania może być kontrast w stylu życia Vicktorii przed wstąpieniem do klasztoru - zainteresowanie nazizmem, komunizmem,...

Próbując odnaleść siebie można zapomnieć czego się właściwie szukało.



Fabuła: Veronika Peters ma 21 lat. Pewnego dnia postanawia wstąpić do klasztoru. Pragnie poprzez wyciszenie oraz rutyne odnaleść siebie. Autorka opisuje w książce wszystkie obrzędy min. zaślubiny, obłóczyny. Bohaterke poznajemy gdy jedzie do klasztoru i żegnamy się z nią gdy z niego odchodzi. Przechodzimy z nią poprzez lepsze i gorsze chwile. Veronika z klasztoru odchodzi z powodu mężczyzny.



Moja opinia: Czytając tę książke miałam wrażenie jakby autorka, która jednocześnie jest bohaterką pisała aby napisać. Jakby chciała to odbębnić. Chciałabym lepiej poznać życie Veroniki. Na końcu pojawia się wątek miłosny. Mam wrażenie, że właśnie temu tematowi poświęca najwięcej uwagi. Mam niedosyt. Przeczytałam. Odhaczyłam. I tyle.



Moja ocena: ***



Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca

Recenzja pochodzi ze strony: www.lottaczyta.blox.pl

Próbując odnaleść siebie można zapomnieć czego się właściwie szukało.



Fabuła: Veronika Peters ma 21 lat. Pewnego dnia postanawia wstąpić do klasztoru. Pragnie poprzez wyciszenie oraz rutyne odnaleść siebie. Autorka opisuje w książce wszystkie obrzędy min. zaślubiny, obłóczyny. Bohaterke poznajemy gdy jedzie do klasztoru i żegnamy się z nią gdy z niego odchodzi....

"Co się mieści w dwóch walizkach" to historia niejakiej Weroniki, która opisuje 11 lat pobytu w klasztorze sióstr benedyktynek.
Autorka opisuje cały pobyt, począwszy od wejścia za klasztorną furtę do opuszczenia opactwa.
Książka przedstawia obłóczyny, obrzędy mszalne, zaślubiny;
jest wiele ciekawych praktyk.
Jednakże ogólnie ujmując historia jakoś mnie nie porwała.
Napisana ot tak po prostu.
Powód zrzucenia habitu przeważnie taki sam - mężczyzna.
Książkę zaliczyłam i tyle.

"Co się mieści w dwóch walizkach" to historia niejakiej Weroniki, która opisuje 11 lat pobytu w klasztorze sióstr benedyktynek.
Autorka opisuje cały pobyt, począwszy od wejścia za klasztorną furtę do opuszczenia opactwa.
Książka przedstawia obłóczyny, obrzędy mszalne, zaślubiny;
jest wiele ciekawych praktyk.
Jednakże ogólnie ujmując historia jakoś mnie nie porwała.
Napisana...

Na mnie książka wrażenia nie zrobiła, aczkolwiek podziwiam ludzi, którzy zmieniają całe swoje dotychczasowe życie by poświecić się Bogu.
Myślę, że potrzeba ogromnej odwagi, a przede wszystkim wiary by wybrać drogę zakonną.
Nie czytałam jej wnikliwie, gdyż trochę była nudnawa. Opisy pomieszczeń, przebiegu modlitw, zachowań sióstr... Książka nie ujęła mnie treścią, jednak dla ciekawskich może okazać się ciekawą lekturą ze względu na panujące wyobrażenie o ludziach duchownych. Wielu sądzi, że siostry zakonne wychodzą na miasto w habicie lub bez, w zależności od ich "widzi mi się". Bawi mnie czasem takie trochę naiwne podejście ludzi do świata duchowieństwa, więc może dla niektórych książka okaże się kopalnią wiedzy na ten temat :)

Na mnie książka wrażenia nie zrobiła, aczkolwiek podziwiam ludzi, którzy zmieniają całe swoje dotychczasowe życie by poświecić się Bogu.
Myślę, że potrzeba ogromnej odwagi, a przede wszystkim wiary by wybrać drogę zakonną.
Nie czytałam jej wnikliwie, gdyż trochę była nudnawa. Opisy pomieszczeń, przebiegu modlitw, zachowań sióstr... Książka nie ujęła mnie treścią, jednak...

książka przedtsawia jak kobieta może się zmieniac pod wpływem uczuć i wiary

książka przedtsawia jak kobieta może się zmieniac pod wpływem uczuć i wiary

Bardzo lekko się czyta. Prosto napisana, ciekawa książka o dziewczynie, która decyduje się zostać zakonnicą. Opisuje swoje życie w zakonie. Mimo wszystko jednak zrezygnowała - po 11 latach. Ja tą książkę "pochłonęłam", ponieważ naprawdę jest lekko napisana, humorystyczna.

Bardzo lekko się czyta. Prosto napisana, ciekawa książka o dziewczynie, która decyduje się zostać zakonnicą. Opisuje swoje życie w zakonie. Mimo wszystko jednak zrezygnowała - po 11 latach. Ja tą książkę "pochłonęłam", ponieważ naprawdę jest lekko napisana, humorystyczna.

Świetna historia Weroniki, która po ciężkim dzieciństwie, dosyć bujnej młodości, pragnie zmiany - idzie do zakonu.
Wciągająca i warta uwagi pozycja.

Świetna historia Weroniki, która po ciężkim dzieciństwie, dosyć bujnej młodości, pragnie zmiany - idzie do zakonu.
Wciągająca i warta uwagi pozycja.

Jeśli ktoś spodziewa się "smaczków" to nie w tej książce. Czyta się lekko i jest niekiedy zabawnie a niekiedy smutno.

Jeśli ktoś spodziewa się "smaczków" to nie w tej książce. Czyta się lekko i jest niekiedy zabawnie a niekiedy smutno.

Książkę kupiłam na wakacjach by oderwać się trochę od rzeczywistości i zobaczyć co dzieje się za bramami klasztoru - w świecie o którym tak mało wiem. Po recenzji spodziewałam się czegoś więcej, m. in. pokazania życia klasztornego i wewnętrznych rozterek głównej bohaterki, które tak naprawdę ujawniają się dopiero kilka stron przed końcem książki. Słabo opisane życie prywatne bohaterki przed wstąpieniem do zakonu a sam pobyt w nim przedstawia jakby z lotu ptaka. Przeczytałam ją w jeden dzień, ale absolutnie mnie nie powaliła. Momentami nudna i monotonna zawierająca przesyt postaci w których można się pogubić. Na plus alfabetyczny spis bohaterów na końcu książki który co parę stron trzeba odwiedzać by się zorientować z kim mamy w danym momencie do czynienia.

Książkę kupiłam na wakacjach by oderwać się trochę od rzeczywistości i zobaczyć co dzieje się za bramami klasztoru - w świecie o którym tak mało wiem. Po recenzji spodziewałam się czegoś więcej, m. in. pokazania życia klasztornego i wewnętrznych rozterek głównej bohaterki, które tak naprawdę ujawniają się dopiero kilka stron przed końcem książki. Słabo opisane życie...