Na początku tego tomu bohatera odwiedza przyjaciel i stwierdza , że ten ma proste życie. Następnie przechodzimy do Akiry , która wyrzuca swój strój do biegania i buty i mimo , że mama jest w szoku i namawia Ją by zostawiła te rzeczy to dziewczyna nie ma zamiaru. A później bohaterka wraz z mamą i ciocią jadą do gorących źródeł i tam wychodzi na jaw , że mama Akiry zawsze o Nią dbała. A , gdy ciocia już śpi Akira mówi mamie , że jednak nie wyrzuci butów i kobieta się uśmiecha. A później w pracy kierownika odwiedza synek , a sam Kondo daję Akirze grafik taki jak chciała i ta jest szczęśliwa. A po jakimś czasie kierownik szykuję urodziny dla synka i Akira postanawia mu pomóc i koniec końców cała trójka spędza razem urodziny chłopca. A następnie obserwujemy trochę życia Kiyan i dziewczyna rozmawia z innymi dziewczynami z drużyny o Akirze , a konkretnie zastanawiają się czy ta do nich wróci. A później Kondo dziękuję Akirze , że pomogła mu przy urodzinach i chcę coś dla Niej zrobić i dziewczyna proponuję by Ona , On i Jego synek udali się na plażę i mężczyzna się zgadza i cała trójka spędza czas na plaży i Kondo patrząc na Akirę i synka myśli o tym jak bardzo się zestarzał. A na koniec do pracy Akiry przychodzą Jej koleżanki z drużyny(bez Mizuki i Kiyan) i dziewczyna widząc Je przestaję się uśmiechać , a kierownik widząc Jej zmianę charakteru proponuję , że On Je obsłuży i Akira jest wdzięczna , a jak odchodzi kierownik myśli o tym , że pokochał Akirę. I tak się kończy 7 tom. Historia nadal jest super , a sceny na plaży i urodzinach kapitalne. A sam koniec mnie zaskoczył i po prostu zszokował. Nie spodziewałem się , że Kondo się zakocha. Ciekawe co się teraz wydarzy. Zaraz biorę się za 8 tom

Na początku tego tomu bohatera odwiedza przyjaciel i stwierdza , że ten ma proste życie. Następnie przechodzimy do Akiry , która wyrzuca swój strój do biegania i buty i mimo , że mama jest w szoku i namawia Ją by zostawiła te rzeczy to dziewczyna nie ma zamiaru. A później bohaterka wraz z mamą i ciocią jadą do gorących źródeł i tam wychodzi na jaw , że mama Akiry zawsze o...

Fabuła zaczyna zmierzać w fajną stroną. Kreska jest nadal na bardzo dobrym poziomie. Podoba mi się to, że autor stawia na uczucia, małe gesty które budują relację tworzącą się między głównymi bohaterami. Jedna z lepszych części, polecam.

Fabuła zaczyna zmierzać w fajną stroną. Kreska jest nadal na bardzo dobrym poziomie. Podoba mi się to, że autor stawia na uczucia, małe gesty które budują relację tworzącą się między głównymi bohaterami. Jedna z lepszych części, polecam.

Kolejny do kolekcji wielbiciel?

Kolejny do kolekcji wielbiciel?

Ten tom nareszcie kładzie nacisk na relację Kondo i Tachibany. Nie zabrakło również interesujących wątków pobocznych, takich jak kłótnia Akiry z mamą czy początkująca znajomość Haruki z pewnym chłopakiem. Kreska jest śliczna, doskonale ukazuje piękno głównych bohaterek. Nie przypadł mi do gustu tylko rozdział z Chihiro, bo ta postać niesamowicie mnie irytuje. Jest on stereotypowym, zmanierowanym artystą, który robi wszystko, aby wyróżnić się z tłumu, w konsekwencji zachowując się jak zwykły pajac.

Ten tom nareszcie kładzie nacisk na relację Kondo i Tachibany. Nie zabrakło również interesujących wątków pobocznych, takich jak kłótnia Akiry z mamą czy początkująca znajomość Haruki z pewnym chłopakiem. Kreska jest śliczna, doskonale ukazuje piękno głównych bohaterek. Nie przypadł mi do gustu tylko rozdział z Chihiro, bo ta postać niesamowicie mnie irytuje. Jest on...