Ostatni dzień roku

Niech Was nie zwiedzie ta piękna okładka... "Ostatni dzień roku" to nie jest lekka obyczajówka, jak można by sądzić na pierwszy rzut oka...
Kiedy Magda szykuje się do wyjścia na szaloną imprezę sylwestrową, dowiaduje się, że jej siostra wyszła z domu i słuch po niej zaginął. Bliscy mają mętlik w głowie, targają nimi emocje. Nie wiedzą co się stało, dlaczego Monika przepadła i nie ma od niej znaku życia. Trwają intensywne poszukiwania, czas płynie, rodzina łapie się każdej metody, nawet najbardziej nieracjonalnej aby dowiedzieć się co się stało z dziewczyną. Sami przed sobą boją się przyznać czy chcieliby ją odnaleźć żywą, czy po prostu woleliby zakończyć tę sprawę nawet wiadomością o śmierci.
"Ostatni dzień roku" Katarzyny Misiołek to według mnie obyczajówka z elementami psychologicznymi. To historia o nadziei, poszukiwaniu, rozpaczy i walce o rodzinę w tak trudnej sytuacji. Próżno szukać tu wartkiej akcji. Większą wagę autorka przykłada do tego, jak zaistniała sytuacja wpływa na losy i zachowania reszty bohaterów, czyli bliskich zaginionej, ze szczególnym naciskiem na przeżycia Magdaleny. A ona potrafi być dość irytująca i chaotyczna. Chociaż niektóre jej zachowania można by zapewne wytłumaczyć przeżytą traumą i poczuciem bezsilności. No ale przy okazji bohaterka wzbudza emocje, nie jest bezbarwna.
W międzyczasie na jaw wychodzą pewne tajemnice, informacje, które gdyby nie zaginięcie Moniki, pewnie nie ujrzałyby światła dziennego. Szkoda że nie zostały one bardziej rozbudowane przez autorkę. Być może zabrakło też trochę szczegółów kryminalnych, kulisów pracy policji, detektywów, dzięki którym fabuła mogła by być odrobinę bardziej dynamiczna. Ale mimo braku zwrotów akcji i zaskoczeń z wielkim zaciekawieniem czekałam na zakończenie...

Niech Was nie zwiedzie ta piękna okładka... "Ostatni dzień roku" to nie jest lekka obyczajówka, jak można by sądzić na pierwszy rzut oka...
Kiedy Magda szykuje się do wyjścia na szaloną imprezę sylwestrową, dowiaduje się, że jej siostra wyszła z domu i słuch po niej zaginął. Bliscy mają mętlik w głowie, targają nimi emocje. Nie wiedzą co się stało, dlaczego Monika przepadła...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam tę książke jakieś trzy tygodnie temu i w sumie niewiele z niej teraz pamiętam. Nie zrobiła piorunującego wrażenia na mnie, chociaż pamiętam, że czytało się dobrze. Ciekawiło mnie najbardziej jak rodzina i bliscy przeżyją sytuację zaginięcia, jak to wpłynie na ich życie... Byłam ciekawa czy Monika się odnajdzie, zakończenie mi się nie podobało, chociaż może powinno mi się podobać?

Czytałam tę książke jakieś trzy tygodnie temu i w sumie niewiele z niej teraz pamiętam. Nie zrobiła piorunującego wrażenia na mnie, chociaż pamiętam, że czytało się dobrze. Ciekawiło mnie najbardziej jak rodzina i bliscy przeżyją sytuację zaginięcia, jak to wpłynie na ich życie... Byłam ciekawa czy Monika się odnajdzie, zakończenie mi się nie podobało, chociaż może powinno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka poruszająca bardzo czułe struny w moim sercu. Straszna sytuacja, żal ludzi których to spotyka, a przecież zaginięcia są coraz częstsze. Prawie każdego dnia media informują o kimś kto wyszedł z domu i przepadł bez wieści. "Ostatni dzień roku" czyta się dobrze pomimo bardzo trudnego tematu, autorce udało się zrobić z tej książki coś w rodzaju pamiętnika/spowiedzi Magdy, która szuka zaginionej Moniki. Dziewczyna jest w emocjonalnym dołku i zaczyna robić dużo głupot, autodestrukcyjnie niszcząc sobie życie, zupełnie jakby podświadomie chciała się ukarać za to, że ona codziennie widuje bliskich i sypia nocami we własnym łożku a jej siostra przepadła i nie wiadomo gdzie jest i czy jeszcze żyje. Bardzo, bardzo poruszająca powieść! Płakałam, a rzadko płaczę podczas lektury. Ale ta książka wyciska łzy!

Książka poruszająca bardzo czułe struny w moim sercu. Straszna sytuacja, żal ludzi których to spotyka, a przecież zaginięcia są coraz częstsze. Prawie każdego dnia media informują o kimś kto wyszedł z domu i przepadł bez wieści. "Ostatni dzień roku" czyta się dobrze pomimo bardzo trudnego tematu, autorce udało się zrobić z tej książki coś w rodzaju pamiętnika/spowiedzi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatni dzień roku – czas kiedy wszyscy szykują się do szampańskiej zabawy, okazuje się dla głównej bohaterki książki Magdy punktem zwrotnym w jej życiu. Znika bez śladu jej starsza siostra, zostawiając zrozpaczonych rodziców i męża. Po dziewczynie nie ma ani śladu, nikt nic nie widział, policja nie ma żadnych tropów, na plakaty ze zdjęciem zaginionej odpowiadają tylko dowcipnisie i żerujący na tragedii naciągacze. Czas ucieka, mija kolejny rok, a po Monice nadal ani śladu. Co się z nią stało? Kto maczał palce w jej zaginięciu? Czy Kuba, mąż Moniki coś ukrywa?
Zasugerowałam się zdjęciem na okładce i byłam przekonana, że dostanę romantyczną historię, o wzajemnym pocieszaniu się Magdy i Kuby, tymczasem historia okazała się być zupełnie czymś innym. To opis tego jak zaginięcie Moniki wpływa na życie siostry. To historia o tym jak poczucie winy, niemoc, brak nadziei wpływają destrukcyjnie na życie głównej bohaterki.
Cała sytuacja sprawia, że dziewczyna zaczyna się gubić, podejmuje dziwne, czasem nieodpowiedzialne decyzje, niektóre decyzje są ryzykowne i wręcz niezrozumiałe. Czytając, zaczynałam się zastanawiać, czy to co robiła Magda to był jakiś rodzaj pokuty, którą sama narzuciła sobie.
Przy tym wszystkim główna bohaterka zaczyna budzić w czytelniku współczucie, ale tylko do pewnego momentu. Przyszedł taki moment, że aż chciałoby się nią potrząsnąć i powiedzieć „weź się w garść kobieto. Zacznij żyć swoim życiem” Tymczasem Magda ciągle tkwi w beznadziei, która sprawia, że dziewczyna nie może ruszyć ze swoim życiem do przodu.
Jak długo można wegetować? Co musi się stać, żeby Magda w końcu otrząsnęła się z letargu? Czy Monika w końcu się odnajdzie? Odpowiedz w książce Katarzyny Misiołek.
To świetna książka, zaskakująca, nieoczywista, nieprzewidywalna. Polecam.

Ostatni dzień roku – czas kiedy wszyscy szykują się do szampańskiej zabawy, okazuje się dla głównej bohaterki książki Magdy punktem zwrotnym w jej życiu. Znika bez śladu jej starsza siostra, zostawiając zrozpaczonych rodziców i męża. Po dziewczynie nie ma ani śladu, nikt nic nie widział, policja nie ma żadnych tropów, na plakaty ze zdjęciem zaginionej odpowiadają tylko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Biorąc do ręki kolejną książkę tej autorki, doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że nie będzie to lektura lekka, łatwa i przyjemna, bo niejednokrotnie przekonałam się, jak bardzo autorka potrafi manipulować emocjami czytelnika.
W tej książce balansuje nadzieja z pogodzeniem się śmierci. Do końca nie jesteśmy w stanie odgadnąć co stało się z zaginioną kobietą.
Powoli budowane napięcie nie pozwala przestać myśleć o dramacie i chociaż bohaterowie tej powieści starają się wracać do normalności, to cały czas, gdzieś z tyłu głowy „dzwoni dzwonek”, przypominający im o tym, co się wydarzyło. Przy okazji wychodzą na jaw skrzętnie ukrywane sekrety, co jeszcze bardziej potęguję strach o zaginioną.
Ktoś, kto nie przeżył nigdy czegoś takiego, może pomyśleć, że cóż, stało się, nie ma ciała, nie ma zbrodni, a nadzieja pozwala widzieć przepadłą osobę jako zadowoloną z życia w świadomie podjętej nowej życiowej roli. Zastanawia tylko fakt, dlaczego odcięła się od wszystkich? Czyli, wciąż pozostaje jedna wielka niewiadoma.
Dramat rodziców, siostry, męża, jest jedną wielką raną, która otwiera się na każdą myśl o poszukiwanej. Jedni żyją nadzieją na szczęśliwy powrót, a inni… w brutalny sposób starają się żyrować na cudzym nieszczęściu. Czytając tę książkę pomyślałam sobie jakie to okrutne, że w obliczu czyjegoś bólu, nieszczęścia, rozpaczy, ktoś widzi tylko łatwy zarobek posługując się kłamstwem i własnym egoizmem. Ale tak niestety często się zdarza.
Autorka w bardzo dogłębny sposób pokazuje niemoc jaka potrafi zawładnąć człowiekiem w obliczu takiego zdarzenia. Sonduje walkę między „wierzę, że będzie dobrze” a „to koniec”. I najgorsze co w tym wszystkim się ujawnia to brak odpowiedzialności za siebie, za swoje myśli (bieganie matki po jasnowidzach z wiarą na odnalezienie córki) i za swoje zachowanie (ryzykowne, szalone i nieodpowiedzialne, stawiające kogoś w zupełnie innym świetle).
Z całym szacunkiem do fabuły, muszę jednak przyznać, że główna bohaterka nie przypadła mi do gustu. Niezbyt często tak się zdarza, że autor/autorka tak przedstawi osobowość swojego bohatera, że jest na 99% postacią negatywną czy pozytywną. Magda, mimo całego jej emocjonalnego podejścia do sprawy, odebrana została przeze mnie właśnie jako postać negatywna. Myślę, że jest to niezwykle ważne, kiedy czytelnik skupiając się na fabule, dość mocno odbiera głównego bohatera. Magda mnie irytowała swoim zachowaniem mimo całego bólu i strachu jaki czuła po zniknięciu siostry. Momentami jej zachowanie było bardzo infantylne. Innym razem znów zachowując się jak dziwka, wzbudzała we mnie odrazę. Ale świadczy to tylko o tym, że autorka świetnie zbudowała postać, bo osoba nijaka, bezbarwna, bezosobowa nie wzbudziłaby w czytelniku takich emocji. A dobrze wykreowany bohater, to czasami połowa sukcesu książki.
Tak jak wspomniałam na początku, nie jest to powieść lekka, łatwa i przyjemna, ale dobry dramat nigdy nie jest lekturą łatwą w odbiorze, zwłaszcza jeżeli czytelnik bardzo emocjonalnie podchodzi do fabuły.
Ciekawy pomysł na fabułę, „ubrany” w odpowiednie emocje, z świetnie wykreowanymi bohaterami potrafi jednak przyciągnąć czytelnika. I myślę, że autorce to się udało.
Polecam tę powieść osobom wrażliwym i preferującym historie z życia wzięte. Taka historia jak ta, mogła się przecież zdarzyć również obok nas. Wiem, że to fikcja, ale fikcja opisana z dużą dozą realności wydaje się prawdą.
To powieść w dużej mierze psychologiczna, skupiająca czytelnika na uczuciowym podejściu do tragedii, ale również na emocjonalnym podejściu do siebie i do tego co może wywołać w człowieku mylne obrazy potencjalnego szczęścia. Szczęścia, a właściwie to chwilowego zapomnienia, które tylko na chwilę zagłuszy ból czający się podstępnie w umyśle człowieka.

Biorąc do ręki kolejną książkę tej autorki, doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że nie będzie to lektura lekka, łatwa i przyjemna, bo niejednokrotnie przekonałam się, jak bardzo autorka potrafi manipulować emocjami czytelnika.
W tej książce balansuje nadzieja z pogodzeniem się śmierci. Do końca nie jesteśmy w stanie odgadnąć co stało się z zaginioną kobietą.
Powoli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wyobrażam sobie takiej sytuacji jaka spotkała Magdę, bo zaginięcie siostry i to w niewyjaśnionych okolicznościach, to jest coś, czego nikt nie powinien przeżywać. Magda szuka Moniki, poświęca całe swoje życie żeby ją znaleźć, zatraca się w poszukiwaniach. Mija czas i Moniki wciąż nie ma, ale ona nie traci nadziei. Piękna powieść na którą od dawna miałam ochotę. Dzięki wznowieniu sięgnęłam i nie żałuję. Zapadła mi w serce, i zostanie tam na zawsze. Okropne, że ludzi spotykają takie tragedie. Nie wyobrażam sobie nawet zaginięcia kota, a co dopiero ukochanej siostry.

Nie wyobrażam sobie takiej sytuacji jaka spotkała Magdę, bo zaginięcie siostry i to w niewyjaśnionych okolicznościach, to jest coś, czego nikt nie powinien przeżywać. Magda szuka Moniki, poświęca całe swoje życie żeby ją znaleźć, zatraca się w poszukiwaniach. Mija czas i Moniki wciąż nie ma, ale ona nie traci nadziei. Piękna powieść na którą od dawna miałam ochotę. Dzięki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Ostatni dzień roku" to historia rodziny Moniki - kobiety, która wychodzi z domu, niby na chwilę, ale już nie wraca. Od tej pory rodzina kobiety dokłada wszelkich starań, by ją odnaleźć, gdzieś po drodze układając swoje życie na nowo....
Sięgając po tę książkę spodziewałam się super wciągającej, wzruszającej historii zaginionej kobiety i o trudach jej poszukiwania. A co dostałam? Przeciągniętą szmirę, która po drodze spaliła swój potencjał. Tysiące beznadziejnych, bezsensownych wątków, infantylne zakończenie. Nuda, nuda, nuda. Pomysł na książkę ciekawy, bo aktualny, ale niestety książka bardzo źle rozpisana.
To moje pierwsze i niestety ostatnie spotkanie z tą autorką.

"Ostatni dzień roku" to historia rodziny Moniki - kobiety, która wychodzi z domu, niby na chwilę, ale już nie wraca. Od tej pory rodzina kobiety dokłada wszelkich starań, by ją odnaleźć, gdzieś po drodze układając swoje życie na nowo....
Sięgając po tę książkę spodziewałam się super wciągającej, wzruszającej historii zaginionej kobiety i o trudach jej poszukiwania. A co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy można przygotować się na takie zdarzenie w rodzinie? Na pewno nie. Był sylwestrowy mroźny wieczór, kiedy Monika wyszła z domu tylko z portfelem i kluczami na chwilę. Kiedy nie ma jej kilka godzin, zaniepokojony mąż zaczyna jej szukać, dzwoni po rodzinie. Jest to Sylwester, więc nikt nie spodziewa się czegoś złego - ot może zabalowała? Niestety po kobiecie nie ma śladu... Znikła jakby rozpłynęła się we mgle.

Historię opisuje jej młodsza siostra Magda - dziewczyna bardzo mocno to przeżywa, przez co jej własne życie się rozpada. Podejmuje wiele ryzykownych decyzji, jej świat zmienia się o 180 stopni. Możemy wczuć się w jej życie po zaginięciu bliskiej siostry. Magda nie może sobie odnaleźć miejsca, wyprowadza się z domu mimo że ma problemy z pieniędzmi... Jedyną osobą, którą do siebie dopuszcza jest jej przyjaciółka Bogda. Tylko czy to wystarczy by ocalić Magdę i żeby zrozumiała, że życie toczy się dalej?

"Mówią, że czas goi rany, ale czy możemy uciec od czegoś, co dla nas było całą przeszłością, przez chwile teraźniejszością, a później planowaną przyszłością, która jednak nie nadeszła? Monika była w każdym kącie tego domu. W co drugim wspomnieniu, w każdej możliwej rozmowie. Czy kiedykolwiek uda nam się po prostu iść do przodu, nie oglądając się za siebie?"
O tej książce słyszałam wiele... Dlatego cieszę się, że mogłam poznać losy Magdy. To kolejna książka o zaginionej osobie, jaką czytam w ciągu dwóch tygodni. Tym razem to fikcja literacka, dlatego czytało mi się lżej... Niemniej emocje towarzyszyły mi cały czas. Niestety wiem jak to jest jak jakaś osoba z rodziny nagle znika i jakby rozpływa się w powietrzu. Autorka opisała w jaki sposób radzą sobie rodziny zaginionej osoby, po jakie środki sięgają.
Jak zawsze styl autorki świetny! Nie wiadomo kiedy kartki obracają się same.... Nie jest to łatwa lektura, ze względu na tematykę, a także losy Magdy. Czasami miałam łzy w oczach.... Lubię historie, które czuć całym sercem, że są życiowe. bardzo dobrze opisany jest wątek psychologiczny, myśli siostry, która próbuje dalej żyć.... Przeżywałam mocno losy Magdy, jej złość na polucję, nadzieję na spotkanie siostry nawet przypadkiem, smutek, wahania nastroju. Autorka bardzo głęboko wnika w emocje osoby, która ciągle czeka, łudzi się każdego dnia na odnalezienie....

Takie losy mogą gdzieś toczyć się obok nas. Jak żyć ze świadomością, że nie wiesz gdzie jest ukochana osoba? Czy można uśmiechać się kiedy od roku nic nie wiadomo o Twojej siostrze? Czy taki koszmar w końcu się skończy i jaki to będzie finał? Czy istnieje dobre rozwiązanie takiej historii?

Podsumowując, to piękna powieść dla każdego z nas.

Czy można przygotować się na takie zdarzenie w rodzinie? Na pewno nie. Był sylwestrowy mroźny wieczór, kiedy Monika wyszła z domu tylko z portfelem i kluczami na chwilę. Kiedy nie ma jej kilka godzin, zaniepokojony mąż zaczyna jej szukać, dzwoni po rodzinie. Jest to Sylwester, więc nikt nie spodziewa się czegoś złego - ot może zabalowała? Niestety po kobiecie nie ma...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatni dzień roku, to dla bohaterki dzień, w którym zaginęła jej siostra, a jej bezpieczny świat się zawalił. Rodzina, policja intensywnie szuka Moniki, robiąc wszystko co w ich mocy, jednak to wciąż za mało. Przez tą tragedię bohaterka Magda rozstaje się z chłopakiem, jej matka udaje, że jej starsza córka nie zaginęła, a ojciec nie chce o tym rozmawiać. Magda zaś nie radzi sobie z tą sytuacją, gniew, ból kotłują się w niej nieustannie. Czuję, że nie może być szczęśliwa, myśleć o przyszłości. Mijają dni, tygodnie i miesiące, a po jej siostrze nie ma ani śladu.
Ta książka to studium rozpaczy, bezsilności w niepewnej sytuacji, gdy znika bez śladu ktoś z naszych bliskich. Ma niespodziewane zakończenie, gdy coś się tylko liczy. Polecam.
OCENA 5+/6

Ostatni dzień roku, to dla bohaterki dzień, w którym zaginęła jej siostra, a jej bezpieczny świat się zawalił. Rodzina, policja intensywnie szuka Moniki, robiąc wszystko co w ich mocy, jednak to wciąż za mało. Przez tą tragedię bohaterka Magda rozstaje się z chłopakiem, jej matka udaje, że jej starsza córka nie zaginęła, a ojciec nie chce o tym rozmawiać. Magda zaś nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka „Ostatni dzień roku” przyciąga wzrok piękną, świąteczną okładką. I mimo że akcja rozpoczyna się 31 grudnia, nie ma tu miejsca na szampańską zabawę, fajerwerki i noworoczne życzenia. Głównej bohaterce Magdzie ostatni dzień roku już na zawsze będzie się kojarzył z zaginięciem Moniki - starszej siostry, niedoścignionego ideału. Niech się komuś nie wydaje, że zdradziłam w poprzednim zdaniu jakiś kluczowy moment powieści. Nic z tych rzeczy! Zaginięcie Moniki jest punktem wyjścia i dowiadujemy się o tym wydarzeniu już na samym początku. Książka opowiada o tym, jak na fakt zaginięcia młodej, pięknej kobiety reagują znajomi i przyjaciele, jak to wydarzenie wpływa na rodzinę – męża, siostrę, rodziców, jak bardzo zmienia ich życie.

Nie jest to książka łatwa w odbiorze, raczej smutna i przygnębiająca. Taka, o której wciąż myślisz po jej przeczytaniu. Zastanawiasz się, zadajesz pytania. To niewątpliwy atut. Do maleńkich mankamentów zaliczyłabym drobne niekonsekwencje autorki, która na jednej stronie używa określenia „przytulna restauracja”, a dwie strony dalej „cuchnąca przesmażonym olejem knajpa” dla określenia tego samego miejsca. Zastanawiam się też, dlaczego wszystkie starsze osoby w tej powieści (pojawiające się epizodycznie) są tak antypatyczne.

Ogólnie książka przypadła mi do gustu i czytałam ją z dużym zainteresowaniem. Od dawna na nią polowałam i w końcu trafiła do mnie jako prezent świąteczny.

Książka „Ostatni dzień roku” przyciąga wzrok piękną, świąteczną okładką. I mimo że akcja rozpoczyna się 31 grudnia, nie ma tu miejsca na szampańską zabawę, fajerwerki i noworoczne życzenia. Głównej bohaterce Magdzie ostatni dzień roku już na zawsze będzie się kojarzył z zaginięciem Moniki - starszej siostry, niedoścignionego ideału. Niech się komuś nie wydaje, że zdradziłam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to