Żony jednego męża

Temat książki bardzo ciekawy. Dwie kobiety, dwoje dzieci, jeden mąż i wspólny dom. Książka ciekawa, trochę intrygujaca. Aczkolwiek po opisie spodziewałam się czegoś bardziej...elektryzujacego, tajemniczego. Według mnie książka nie posiada żadnych cech kryminału.
Fajna obyczajówka, którą warto przeczytać

Temat książki bardzo ciekawy. Dwie kobiety, dwoje dzieci, jeden mąż i wspólny dom. Książka ciekawa, trochę intrygujaca. Aczkolwiek po opisie spodziewałam się czegoś bardziej...elektryzujacego, tajemniczego. Według mnie książka nie posiada żadnych cech kryminału.
Fajna obyczajówka, którą warto przeczytać

Pokaż mimo to

Opis na okładce jest bardzo trafny. Książka naprawdę wciąga. Spodziewałam się czytadła. Kupiłam ją na wyprzedaży, leżała w koszu. Urzekł mnie klimat, tematy niełatwe, skłaniające do przemyśleń, zwroty akcji i mimo wszystko ciepło którego w naszych czasach brakuje. To jest właśnie to co cenię.

Opis na okładce jest bardzo trafny. Książka naprawdę wciąga. Spodziewałam się czytadła. Kupiłam ją na wyprzedaży, leżała w koszu. Urzekł mnie klimat, tematy niełatwe, skłaniające do przemyśleń, zwroty akcji i mimo wszystko ciepło którego w naszych czasach brakuje. To jest właśnie to co cenię.

Pokaż mimo to

W domu z ogródkiem, żyje rodzina jak z obrazka: ona, on, dwoje dzieci. Ale jest jeszcze ta druga ona, druga żona. A może pierwsza?
Dwie kobiety i mężczyzna: Tunia mieszka na parterze, Anita na piętrze, Wojtek z każdą z nich. Obie są matkami jego dzieci. Tunia zawsze marzyła o domu pachnącym świeżo pieczonym ciastem, z krochmalonymi firankami w oknach. Anita to wolny duch, dla której seks jest o całe niebo i piekło ważniejszy niż dla jej przyjaciółki. A może współżony? Albo siostry? Męża mają wspólnego, podzieliły się nim dobrze. To nie jest kompromis, brak decyzji, stan chwilowy ani zdrada. Dla nich to idealny model rodziny.

W domu z ogródkiem, żyje rodzina jak z obrazka: ona, on, dwoje dzieci. Ale jest jeszcze ta druga ona, druga żona. A może pierwsza?
Dwie kobiety i mężczyzna: Tunia mieszka na parterze, Anita na piętrze, Wojtek z każdą z nich. Obie są matkami jego dzieci. Tunia zawsze marzyła o domu pachnącym świeżo pieczonym ciastem, z krochmalonymi firankami w oknach. Anita to wolny duch,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

wciąga dopiero po setnej stronie, ale wciąż bez szału. Może nie moja tematyka? Ciężko mi się wkręcić - bohaterowie szablonowi i przewidywalni. Chociaż sama historia trzyma się kupy

wciąga dopiero po setnej stronie, ale wciąż bez szału. Może nie moja tematyka? Ciężko mi się wkręcić - bohaterowie szablonowi i przewidywalni. Chociaż sama historia trzyma się kupy

Pokaż mimo to

Tak sobie myślę, gdyby układ był trochę inny, gdybym to ja miała kilku ”mężów”, i każdy miałby swoje grzyby, ryby i piłkę nożną ale każdy w innym czasie, a moje dzieci miały wspólnych „tatów”, a dookoła, na orbicie odwiedzin/telefonów przemieszczaliby się dodatkowi teściowie-dziadkowie, różne ciotki i stryjkowie, ze swym szczerym zainteresowaniem i dobrymi radami… uf, dość!!! Nie chce w to brnąć dalej.

Ale tak trochę poważniej, książka porusza ciekawy temat. I znowu mam wątpliwość, jest o tolerancji czy o jej braku? Tego chyba nie można rozpatrywać odrębnie, nie w życiu, nie gdy to się dzieje. Czytam, zastanawiam się, rozpatruję za i przeciw, a co czuję? Jak odbieram tę „dziwną” rodzinę, tak podskórnie, przez emocje, przez zakorzenione schematy i wbetonowane zasady moralne? Oj nie jest różowo, denerwuję się, powtarzam w głowie „głupia baba”, doszukuję się brudnych intencji w zachowaniu mężczyzny. A dzieci? One mają złe wzorce, na kogo wyrosną? A gdy ktoś z zewnątrz krytykuje tę patchworkową gromadkę, jestem oburzona, żądam satysfakcji, szable albo pistolety… Oj, mam bałagan w głowie.

I jeszcze cytat. Dobrochna, mała dziewczynka: „Taki miała plan. Zostanie księdzem i będzie odprawiać msze, mówić kazania, a wszyscy będą jej słuchali”, a jeszcze to, ta sama Dobrochna: „Dlaczego to nie może być Pani Bóg?”.

Tak sobie myślę, gdyby układ był trochę inny, gdybym to ja miała kilku ”mężów”, i każdy miałby swoje grzyby, ryby i piłkę nożną ale każdy w innym czasie, a moje dzieci miały wspólnych „tatów”, a dookoła, na orbicie odwiedzin/telefonów przemieszczaliby się dodatkowi teściowie-dziadkowie, różne ciotki i stryjkowie, ze swym szczerym zainteresowaniem i dobrymi radami… uf,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ona, on, druga ona i dwoje dzieci. Kontrowersyjnie, aktualnie, do przemyślenia. Łatwo się czyta, trudno o tym myśli.

Ona, on, druga ona i dwoje dzieci. Kontrowersyjnie, aktualnie, do przemyślenia. Łatwo się czyta, trudno o tym myśli.

Pokaż mimo to

Myślę o tej książce. Czytając ciężko mi się było oderwać. Nietypowa patchworkowa rodzina i choć ja takiego układu sobie zwyczajnie nie wyobrażam to sposób w jaki opisała ta historię autorka jest niesamowity. Ale to nie pierwszy raz kiedy odkrywam w jej książkach zadziwiającą wrażliwość na świat i ludzi. Szczerze polecam.

Myślę o tej książce. Czytając ciężko mi się było oderwać. Nietypowa patchworkowa rodzina i choć ja takiego układu sobie zwyczajnie nie wyobrażam to sposób w jaki opisała ta historię autorka jest niesamowity. Ale to nie pierwszy raz kiedy odkrywam w jej książkach zadziwiającą wrażliwość na świat i ludzi. Szczerze polecam.

Pokaż mimo to

W domu z ogródkiem żyje rodzina jak z obrazka: ona, on, dwoje dzieci. Ale jest jeszcze druga ona, druga żona. A może pierwsza?
Dwie kobiety i mężczyzna: Tunia mieszka na parterze, Anita na piętrze, Wojtek z każdą z nich. Obie są matkami jego dzieci. Tunia zawsze marzyła o domu pachnącym świeżo pieczonym ciastem, z krochmalonymi firankami w oknach. Anita to wolny duch, dla której seks jest o całe niebo i piekło ważniejszy niż dla jej przyjaciółki. A może współżony? Albo siostry? Męża mają wspólnego, podzieliły się nim dobrze. To nie jest kompromis, brak decyzji, stan chwilowy ani zdrada. Dla nich to idealny model rodziny.

W domu z ogródkiem żyje rodzina jak z obrazka: ona, on, dwoje dzieci. Ale jest jeszcze druga ona, druga żona. A może pierwsza?
Dwie kobiety i mężczyzna: Tunia mieszka na parterze, Anita na piętrze, Wojtek z każdą z nich. Obie są matkami jego dzieci. Tunia zawsze marzyła o domu pachnącym świeżo pieczonym ciastem, z krochmalonymi firankami w oknach. Anita to wolny duch, dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałam obawy przed sięgnięciem po ten tytuł. Pierwsza moja myśl była taka, że napotkam się na sodomę i gomorę, bo przecież jak to, dwie żony? W dzisiejszych czasach? Czy ktoś by się na to dobrowolnie zgodził? Czujecie, że może to wzbudzać kontrowersje.

Jednak zaczęłam lekturę, bo warto wychodzić poza swoje schematy myślowe i wsiąknęłam w nią. To było przedziwnie dobre, bo tak namacalne. Takie życiowe z całymi radościami, smutkami, dylematami.

Powieść poznajemy z różnych perspektyw i z różnego czasu. Mamy przekrój całej historii, której być może jest więcej na świecie, ale nikt nie chce o tym głośno mówić. Jeden mężczyzna, dwie kobiety, dzieci - ludzie nie lubią inności, wolą to co stałe, więc taka rodzina narażona jest na ostracyzm. Czy całe życie więc należy milczeć o takiej codzienność, czy może warto z kimś o tym porozmawiać, może ktoś nas zrozumie? Czułam te wszystkie myśli płynące z tej książki. Co ciekawe, myślałam że taki układ nie ma szans bytu. Czy się myliłam? Przeczytajcie sami. Taka lektura może otworzyć oczy na inność, tolerancję, dystans. Warto ją przeczytać i samemu wysnuć wnioski, bo skłania do refleksji. I włączcie sobie Pachelbela, bo dobrze współgra z klimatem treści.

Po tej pozycji muszę się spotkać z autorką koniecznie także w innych lekturach. Przyznam też, że chętnie poczytałabym kontynuację tej powieści, bo siedzi w mojej głowie i wiem, że trochę w niej pobędzie.

Miałam obawy przed sięgnięciem po ten tytuł. Pierwsza moja myśl była taka, że napotkam się na sodomę i gomorę, bo przecież jak to, dwie żony? W dzisiejszych czasach? Czy ktoś by się na to dobrowolnie zgodził? Czujecie, że może to wzbudzać kontrowersje.

Jednak zaczęłam lekturę, bo warto wychodzić poza swoje schematy myślowe i wsiąknęłam w nią. To było przedziwnie dobre, bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przebrnelam przez ta ksiazke szybko rozmyslajac, ze tez chcialabym miec kilku mezow na raz:jednego od sprzatania, jednego od gotowania, jednego od zarabiania, I moze na tym zakoncze bo powoli zblozam sie do bardziej wstydliwych malzenskich obowiazkow.

Przebrnelam przez ta ksiazke szybko rozmyslajac, ze tez chcialabym miec kilku mezow na raz:jednego od sprzatania, jednego od gotowania, jednego od zarabiania, I moze na tym zakoncze bo powoli zblozam sie do bardziej wstydliwych malzenskich obowiazkow.

Pokaż mimo to