Droga na szczyt. Jak ćwiczyć, aby osiągnąć mistrzowską biegłość w dowolnej dziedzinie

Jak na razie jestem na 50 stronie tej książki i zauważam żenujące sprzeczności. Autor opisuje nadprzeciętne wyniki osób twierdząc, że "Po prostu ćwiczyły. I to sporo" - 38 strona, natomiast na stronie 46 krytykuje przeciętne wyniki ucznia muzyki za jego nieskuteczny sposób nauki, że po prostu grał "Oto naiwne ćwiczenie w pigułce- po prostu grałem". Autorzy zdają się wplatać w tekst te dwie sprzeczne wypowiedzi co jak na razie daje mi wrażenie, że książka może być lepiej dopracowana lub przynajmniej lepiej dopracowana do 50 strony, tyle ile miałem okazję przeczytać.

Zgadzam się natomiast z twierdzeniem że "Najskuteczniejszy i najpotężniejszy rodzaj ćwiczeń w jakiekolwiek dziedzinie wykorzystuje ludzką zdolność adaptacji ludzkiego ciała i mózgu w procesie kształtowania krok po kroku umiejętności jakie wcześniej nie były możliwe". Z mojego doświadczenia w sporcie, wręcz niemożliwy jest progres bez zaadaptowania się do nowych warunków jakim się poddaje ciało i mózg. Mam nadzieję, że reszta książki pokaże mi konkrety jak dokładnie wprowadzać najskuteczniejsze sposoby adaptacji do nowych warunków, bo wiem że czyhają pułapki w takich przełamaniach do przodu jak adaptacja do niedoskonałych sposobów wykonywania danej umiejętności (pomimo że wydaje się że to dobry kierunek ćwiczeń- bo takie wrażenie się pojawia) lub brak przełamania adaptacji ćwicząc na tym samym poziomie przystosowania mózgu lub ciała tworząc sobie złudzenia, że będzie lepiej się wykonywało daną umiejętność po prostu ćwicząc

Jak na razie jestem na 50 stronie tej książki i zauważam żenujące sprzeczności. Autor opisuje nadprzeciętne wyniki osób twierdząc, że "Po prostu ćwiczyły. I to sporo" - 38 strona, natomiast na stronie 46 krytykuje przeciętne wyniki ucznia muzyki za jego nieskuteczny sposób nauki, że po prostu grał "Oto naiwne ćwiczenie w pigułce- po prostu grałem". Autorzy zdają się...

Niewystarczy ćwiczyć 10.000 godzin aby uzyskać mistrzostwo w danej dziedzinie - to chyba jedyny negatywny wniosek dla fanów samodoskonalenia, który wypływa z książki Andersa Erikssona i Roberta Poola. Pozostałe informacje mogą napawać optymizmem: osiągnąć mistrzostwo można w dowolnym wieku, wiadomo co trzeba zrobić by to mistrzostwo osiągnąć i istnieje wiele przykładów, że da się to zrobić.

Osiągnięcie mistrzostwa jednak nie jest proste i szybkie, potrzebne są ćwiczenia. Dużo ćwiczeń. Kluczowe jednak znaczenie ma nie to jak dużo tych ćwiczeń będzie, ale ich jakość.
Koniecznymi cechami dobrych ćwiczeń są: konsekwencja, regularność, wychodzenie ze strefy komfortu, pełna koncentracja, stawianie sobie jasnych celów i mierzenie postępu.
NIemniej i takie, całkiem już niezłe, ćwiczenia nie wystarczą by wejść na szczyt. Złotym graalem ćwiczeń, wg Erikssona i Poola, jest celowe ćwiczenie pod kierunkiem eksperta (Deliberate practise). Różnica oczywiście tkwi w osobie eksperta, który dopasowuje ćwiczenia od osoby ćwiczącej, korygując błędny i zwracając uwagę by uczeń wytworzył odpowiednie reprezentacje mentalne pozwalające mu osiągąć wysoką efektywność.

"Droga na szczyt" odnosi się również do sposobu uczenia. Powinny być ono praktyczne - wiedza teoretyczna powinna się pojawiać wraz z doświadczeniem faktycznie wykonywanego zadania z danej dziedziny. Wymagana jest koncentracja, aby ćwiczenie nie zamieniło się w mechaniczne powtarzaną czynność i by można było na bieżąco zauważać i korygować błędy w swoim działaniu. Zawsze ćwiczenia powinny dotyczyć konkretu, gdyż nie da się ćwiczyć ogólnych cech takich jak silna wola, inteligencja czy ogólna sprawność.

Powyższe zasady są prawdziwe niezależnie od wieku ćwiczącego. Można to stwierdzić, gdyż wykonane ćwiczenia znajdują odzwierciedlenie w ciele: fizyczne w mięśniach a mentalne w mózgu. Badania pokazują, że znaczące zmiany, zachodzące przy odpowiednim rygorze ćwiczeń, są obserwowane nawet u ludzi w zaawansowanym wieku.
To jeden z prostych, choć bardzo ważnych wniosków przedstawionych w książce i kluczowy argument za tym, by nie porzucać marzeń i celów w późniejszych etapach życia.
Na mnie motywująco również wpłynęła przedstawiona teza, że to nie geny a właśnie celowe ćwiczenia wpływają najsilniej na osiągnięte wyniki i biegłość w dziedzinie.

Podsumowując "Droga na szczyt" to kolejny "amerykański poradnik", w którym 80% objętości książki zajmuje powtarzanie treści i motywacyjna gadka. Niemniej ten 20%, na których streszczenie być może mogłaby wystarczyć strona A4 to kawał dobrej praktycznej wiedzy o tym jak się uczyć i jak ćwiczyć.

Niewystarczy ćwiczyć 10.000 godzin aby uzyskać mistrzostwo w danej dziedzinie - to chyba jedyny negatywny wniosek dla fanów samodoskonalenia, który wypływa z książki Andersa Erikssona i Roberta Poola. Pozostałe informacje mogą napawać optymizmem: osiągnąć mistrzostwo można w dowolnym wieku, wiadomo co trzeba zrobić by to mistrzostwo osiągnąć i istnieje wiele przykładów, że...

Jestem zasmucony po lekturze tej książki. Po raz kolejny zostałem utwierdzony w przekonaniu, że status materialny i mądrość Twoich rodziców ma ogromny wpływ na nasze życie, szczególnie dla osób, które mają problem z poznawaniem nowych ludzi, a co za tym idzie zwiększaniem swoich możliwości osiągnięcia sukcesu, jakkolwiek się go nie zdefiniuje. Zaczynanie w dorosłości nauki od podstaw i dojście do eksperckiego poziomu jest ciężkie, a w niektórych przypadkach ( np. balet ) - niemożliwe. Mam poczucie, że gdybym urodził się w innej rodzinie byłbym dziś w innym, lepszym miejscu. Bycie w czołówce w jakiejkolwiek dyscyplinie wymaga czasu, poświęceń, pieniędzy i dobrych rodziców.

Jestem zasmucony po lekturze tej książki. Po raz kolejny zostałem utwierdzony w przekonaniu, że status materialny i mądrość Twoich rodziców ma ogromny wpływ na nasze życie, szczególnie dla osób, które mają problem z poznawaniem nowych ludzi, a co za tym idzie zwiększaniem swoich możliwości osiągnięcia sukcesu, jakkolwiek się go nie zdefiniuje. Zaczynanie w dorosłości nauki...

Dla każdego, kto chce wiedzieć jak się uczyć, żeby na prawdę miało to efekty.

Dla każdego, kto chce wiedzieć jak się uczyć, żeby na prawdę miało to efekty.

Jeżeli ta książka skupiłaby się ma faktycznej wiedzy którą ma do przekazania miała by 50 stron, a ma 400, zdecydowanie jest niepotrzebnie przedłużona

Jeżeli ta książka skupiłaby się ma faktycznej wiedzy którą ma do przekazania miała by 50 stron, a ma 400, zdecydowanie jest niepotrzebnie przedłużona

Książka bardzo fajna, z wieloma przykładami badań, udowadniająca, (w dużym uproszczeniu) że wszystkiego można się w życiu nauczyć przy odpowiednim wysiłku.

Niestety momentami czułem się jak przy czytaniu swojej pracy dyplomowej, często powtarzane, innymi słowami i poparte lekko innymi badaniami tezy. ;) Aczkolwiek warta przeczytania.

Książka bardzo fajna, z wieloma przykładami badań, udowadniająca, (w dużym uproszczeniu) że wszystkiego można się w życiu nauczyć przy odpowiednim wysiłku.

Niestety momentami czułem się jak przy czytaniu swojej pracy dyplomowej, często powtarzane, innymi słowami i poparte lekko innymi badaniami tezy. ;) Aczkolwiek warta przeczytania.

Zawsze myślałem, że człowiek rodzi się z talentem, natomiast lektura tej książki dała mi sporo do myślenia. Po jej przeczytaniu wyciągnąłem kilka ważnych wniosków. Polecam.

Zawsze myślałem, że człowiek rodzi się z talentem, natomiast lektura tej książki dała mi sporo do myślenia. Po jej przeczytaniu wyciągnąłem kilka ważnych wniosków. Polecam.

Na tacy podana recepta, trudna do wdrożenia.
Wartością dodaną tej pozycji są pasaże dyskredytujące inne książki dotykające reguły 10 tysięcy godzin - autor może sobie na to pozwolić ponieważ jest jej twórcą.
Kluczowe rozdziały znajdują się w w pierwszych ~60% objętości.

Na tacy podana recepta, trudna do wdrożenia.
Wartością dodaną tej pozycji są pasaże dyskredytujące inne książki dotykające reguły 10 tysięcy godzin - autor może sobie na to pozwolić ponieważ jest jej twórcą.
Kluczowe rozdziały znajdują się w w pierwszych ~60% objętości.

Dobrze się ją czyta, ładnie zbiera podsumowania różnych badań, przy czym nadal jest zrozumiała dla ludzi mniej obeznanych i tłumaczy kompetentnie różne procesy i terminy. Oprócz samej funkcji informacyjnej dobrze pełni też funkcję motywującą - w gruncie rzeczy pokazuje nam, że możemy osiągnąć praktycznie wszystko, ale - książka głosi wprost - wymaga to po prostu wyrzeczeń i długich, systematycznych i nakierowanych na konkretny cel ćwiczeń. Przy czym dementuje też teorie wpływu tzw. wrodzonego talentu na większość osiągnięć. Polecam.

Dobrze się ją czyta, ładnie zbiera podsumowania różnych badań, przy czym nadal jest zrozumiała dla ludzi mniej obeznanych i tłumaczy kompetentnie różne procesy i terminy. Oprócz samej funkcji informacyjnej dobrze pełni też funkcję motywującą - w gruncie rzeczy pokazuje nam, że możemy osiągnąć praktycznie wszystko, ale - książka głosi wprost - wymaga to po prostu wyrzeczeń i...

Burzy mit talentu. Warto polecić nastolatkom.

Burzy mit talentu. Warto polecić nastolatkom.