Wybaczcie, że ostatnio się nie wypowiadam, ale jestem zajętym człowiekiem. Czytam serię, którą nazwałbym ,,prorodzinną''. Mocno skupiona na prostocie i wartościach, jak empatia czy szczerość. Bez relatywizmu moralnego czy gierek słownych znanych na przełomie XX/XXI wieku. Seria z lat 70., kiedy twórcy nie chcieli kreślić negatywnych postaci, bo woleli się skupić na bohaterach. Znacie tą historię, powtarza się w kulturze od dekad - tytułowy Buddy jest traperem, koegzystuje z naturą i w wyniku sprzeczki ratuje damę z opałów. Standardowa fabuła powielająca znane techniki fabularne - przewidujemy, że narodzi się miłość i wspólnie zaplanują przyszłość.

Jeśli poszukujecie spokojnych opowieści, gdzie na widok malowniczych pejzaży mięknie wam serce oraz pieścicie wzrok podczas zwiedzanych krajobrazów - jest to seria dla ciebie. Jeśli nie lubisz pośpiechu - wierz mi - będziesz zadowolony z tytułu. To seria, która potrafi skupić się na polowaniu łosia przez jeden album (!). Z biegiem czasu widzimy, jak powiększa się rodzina naszego bohatera, to wielce ujmująca opowieść o Indianach, serdecznych przyjaźniach i poszukiwaniach swojej drogi w życiu (syn Buddy'ego w kolejnych tomach będzie dążył do samopoznania). Klasyczne w opowiadaniu, ale wciągające - potrafiłem w ciągu tygodnia pochłonąć połowę serii (czyli jakieś dziesięć tomów!). Satysfakcjonująca rzecz. Odpocząłem od ,,brudnych'' opowieści, gdzie akcja gna jak kolejka górska - wyciszyłem się i doceniłem klasyczną fabułę bez wielkich wybuchów i zdrad.

Wybaczcie, że ostatnio się nie wypowiadam, ale jestem zajętym człowiekiem. Czytam serię, którą nazwałbym ,,prorodzinną''. Mocno skupiona na prostocie i wartościach, jak empatia czy szczerość. Bez relatywizmu moralnego czy gierek słownych znanych na przełomie XX/XXI wieku. Seria z lat 70., kiedy twórcy nie chcieli kreślić negatywnych postaci, bo woleli się skupić na...