Bezpowrotnie utracona leworęczność

Biegłość patriarchalna, sprawna językowo.

Biegłość patriarchalna, sprawna językowo.

Pokaż mimo to

Można powiedzieć, że to essential Pilch felieton experience :) Polecam zwłaszcza ostatni tekst o psach i kotach, który niebywale śmieszy i rozczula. Dodatkowe punkty od krakowskich humanistów książka zbierze zapewne za obrazki o znajomych Pilcha – Marianie Stali, Bronisławie Maju czy Jerzym Illgu

Można powiedzieć, że to essential Pilch felieton experience :) Polecam zwłaszcza ostatni tekst o psach i kotach, który niebywale śmieszy i rozczula. Dodatkowe punkty od krakowskich humanistów książka zbierze zapewne za obrazki o znajomych Pilcha – Marianie Stali, Bronisławie Maju czy Jerzym Illgu

Pokaż mimo to

Chyba lepiej znam Jerzego Pilcha z filmów na podstawie jego prozy niż z książek, chociaż kilka mam w domowej biblioteczce. Czytałam dawno temu „Pod Mocnym Aniołem” oraz felietony i wywiady. Teraz, dopiero po śmierci Autora, mam zamiar nadrabiać zaległości.
Prozy Pilcha nie da się podrobić. Jest bardzo osobista, szczera, pełna zarówno rozważań filozoficznych i jak i zabawnych anegdot. Autor pisze o czasach dzieciństwa w rodzinnej Wiśle i późniejszych, kiedy mieszkał w Krakowie i Warszawie. Na pewno jedno czytanie tej książki nie wystarczy, trzeba będzie do niej wracać. Do tych niesamowicie oryginalnych, niepowtarzalnych wynurzeń, czasami komicznych, a często cynicznych obserwacji.
Nie będę oryginalna: zachwyciły mnie rozważania o lekturach i pamięci, a raczej powszechności niepamięci. Nieustannie mnie to dotyka, cierpię z tego powodu, a okazuje się, że jest to zupełnie normalne i że w sumie umożliwia wielokrotne przeżywanie przyjemności czytania i odkrywania na nowo tych samych książek („Porywająca suchotnica”). Wspaniale budujące jest stwierdzenie: „Książek nie czyta się po to aby je pamiętać. Książki czyta się po to aby je zapominać. Biblioteka jest zbiorem snów zapomnianych, ale utrwalonych, jest szansą nieustannego powrotu, a każdy powrót może tu na powrót stać się pierwszym przyjściem”. Za to jest siódma gwiazdka.
Bardzo przemówił do mnie rozdział o bólach i rozterkach przy porządkowaniu księgozbioru „Niewysuszona cnota porządku”. Przeżywam podobne rzeczy, jak pewnie wielu z nas, gromadzących książki. Od jakiegoś czasu kupuję e-booki, jest to jakieś wyjście, ale nigdy nie zastąpi książki papierowej.
Tematów w tym zbiorze jest wiele, wspomnę jeszcze o rozważaniach o wyższości kotów nad psami; i chociaż jestem kociarą, to muszę bronić psów, odsądzanych tutaj od czci i wiary.
Niewątpliwie jest to ciekawa proza, ale jako całość dosyć męcząca, może inne tytuły bardziej przypadną mi do gustu.

Chyba lepiej znam Jerzego Pilcha z filmów na podstawie jego prozy niż z książek, chociaż kilka mam w domowej biblioteczce. Czytałam dawno temu „Pod Mocnym Aniołem” oraz felietony i wywiady. Teraz, dopiero po śmierci Autora, mam zamiar nadrabiać zaległości.
Prozy Pilcha nie da się podrobić. Jest bardzo osobista, szczera, pełna zarówno rozważań filozoficznych i jak i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pilch to Pilch.
Zachwyca mnie stylem pisania, nutką humoru,i ogólnie to ja Pilcha polecam w ciemno.Najlepiej się czyta na chandre, doły i takie tam zdarzenia losowe :)

Pilch to Pilch.
Zachwyca mnie stylem pisania, nutką humoru,i ogólnie to ja Pilcha polecam w ciemno.Najlepiej się czyta na chandre, doły i takie tam zdarzenia losowe :)

Pokaż mimo to

Obowiązkowa lektura dla studentów polonistyki UJ. Słuchajcie, poznacie tam swoich akademickich mistrzów od zupełnie innej strony - wgadanych w ironiczna gawędę Pilcha. Można chcieć czegoś więcej na pewnym etapie życia? Nie.

Obowiązkowa lektura dla studentów polonistyki UJ. Słuchajcie, poznacie tam swoich akademickich mistrzów od zupełnie innej strony - wgadanych w ironiczna gawędę Pilcha. Można chcieć czegoś więcej na pewnym etapie życia? Nie.

Pokaż mimo to

Przerost formy nad treścią, ale za to jakiej formy! Proszę się nie sugerować moją oceną, jestem niepoprawną pilchomaniaczką, mnie się wszystko podoba.

Przerost formy nad treścią, ale za to jakiej formy! Proszę się nie sugerować moją oceną, jestem niepoprawną pilchomaniaczką, mnie się wszystko podoba.

Pokaż mimo to

Jeśli Pilch, to tylko w felietonowym wydaniu. Mistrz gatunku.

Jeśli Pilch, to tylko w felietonowym wydaniu. Mistrz gatunku.

Pokaż mimo to

Tym razem bardzo zawiodłam się na Pilchu. Bezpowrotnie utracona leworęczność stanowi merytoryczny chaos, który może być dla czytelnika swoistym utrapieniem...

Tym razem bardzo zawiodłam się na Pilchu. Bezpowrotnie utracona leworęczność stanowi merytoryczny chaos, który może być dla czytelnika swoistym utrapieniem...

Pokaż mimo to

Ssuper

Ssuper

Pokaż mimo to

Nie można czytać Pilcha jednym tchem, bo grozi to zatruciem; bierny alkoholizm.
Dawkować rozsądnie.

Nie można czytać Pilcha jednym tchem, bo grozi to zatruciem; bierny alkoholizm.
Dawkować rozsądnie.

Pokaż mimo to