Dzięki sferze booktubowej moja znajomość zagranicznych tytułów powiększa się w porażającym tempie. O twórczości Elizabeth Acevedo słyszałam u wielu osób, aż w końcu postanowiłam zapoznać się z nią - na pierwszy raz wybierając "The Poet X".

Xiomara wychowuje się w rodzinie z tradycjami oraz wartościami, które są dość mocno egzekwowane. Matka dziewczyny jest głęboko wierząca i najchętniej zamknęłaby główną bohaterkę w domu, nie pozwalając jej na jakiekolwiek kontakty z chłopcami czy liczne próby walczenia o zachowanie własnej godności przy pomocy pięści. Główna bohaterka może jedynie liczyć na wsparcie brata bliźniaka, przyjaciółki oraz pewnego chłopca pojawiającego się na horyzoncie... Odskocznią od otaczającej ją rzeczywistości jest notatnik, w którym dziewczyna zapisuje swoje przemyślenia za pomocą poezji.

Elizabeth Acevedo porusza w tej książce masę problemów, z jakimi muszą zmagać się nastolatki - wiele z nich bezproblemowo utożsami się z główną bohaterką. Pisarka traktuje o nierówności, dyskryminacji, seksizmie, religijności, homoseksualizmie, braku wsparcia, pierwszej miłości. Niesamowicie przerażają mnie opisane sytuacje, które niestety zdarzają się w realnym świecie - traktowanie kobiet w sposób przedmiotowy i roszczenie sobie praw do dotykania i komentowania ich wyglądu. Drugim wyróżniającym się aspektem jest hipokryzja niektórych wierzących, którzy zasiadają w pierwszych ławkach w świątyni, modląc się całe dnie, a po wyjściu z kościoła potrafią zachowywać się w sposób odrażający i zupełnie pozbawiony przykazaniu miłości do bliźniego.

Być może masa pozytywnych opinii podniosła poprzeczkę zbyt wysoko, jednak mnie ten utwór nie poruszył tak, jakbym tego oczekiwała. Rzecz jasna, doceniam poruszoną tematykę, która jest ważna i potrzebna, jednak reszta już nie do końca mnie przekonuje. Nie jest to raczej kwestia oryginalnego sposobu narracji (slam poetry),ponieważ "Other Words for Home" również została tak napisana, a skradła moje serce. Elizabeth Acevedo przez ten osobliwy rodzaj opowiadania nie wyciska z poszczególnych wątków tego, czego pragnęłabym, bo są one dość pobieżnie potraktowane, aby zachować odpowiedni styl. Taka lektura zdecydowanie bardziej pasowałaby mi w tradycyjnej formie. Nie żałuję sięgnięcia po tę historię, jednak głęboko wierzę, iż reszta twórczości Acevedo bardziej przypadnie mi do gustu.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2020/08/po-angielsku-4-poet-x-elizabeth-acevedo.html

Dzięki sferze booktubowej moja znajomość zagranicznych tytułów powiększa się w porażającym tempie. O twórczości Elizabeth Acevedo słyszałam u wielu osób, aż w końcu postanowiłam zapoznać się z nią - na pierwszy raz wybierając "The Poet X".

Xiomara wychowuje się w rodzinie z tradycjami oraz wartościami, które są dość mocno egzekwowane. Matka dziewczyny jest głęboko wierząca...

CO, GDZIE I JAK?
"The Poet X"
__________

Xiomara czuje się niezrozumiana i całkowicie wyobcowana z otaczającej ją rzeczywistości - i nie jest to wcale kwestia etapu dorastania! A przynajmniej nie tylko...
Matka dziewczyny zna zaledwie parę angielskich słów, ale wcale jej to nie przeszkadza - kurczowo trzyma się swoich rodzinnych tradycji i wartości, w co wlicza się codzienna wizyta w kościele oraz restrykcyjne wychowywanie X i jej brata. Zero własnego zdania, brak jakiegokolwiek kontaktu z chłopakami aż do ślubu oraz koniec wracania do domu z zakrwawionymi kłykciami i żądzą zemsty w oczach - to tylko podstawowe zasady, które już i tak stanowią dka nastolatki zbyt duże wyzwanie.
Ojciec nie stanowi dla niej żadnego wsparcia w konflikcie z matką - choć jest obecny ciałem, jego duch wciąż tańczy tam, gdzie pozostawił najpiękniejsze wspomnienia swojej młodości.
Xiomara jest dyskryminowana z każdej strony - ze względu na swoje pochodzenie; przez fakt, że jest kobietą; dzięki religijności swojej matki oraz przez wzgląd na swoją sylwetkę. Ratunkiem od ponurej rzeczywistości dziewczyny staje się notatnik, który ta dostaje w prezencie od swego bliźniaka, a który jest jedynym powiernikiem myśli, marzeń i sekretów buntowniczki. A wszystko to, jak i sama książka, napisane jest za pomocą poezji. Dla X jest to jedyny sposób na to, by najpaskudniejsze doświadczenia opisać w piękny i inspirujący sposób, nawet jeśli może to się skończyć klęczeniem na ryżu...
__________

MÓWI SAMA ZA SIEBIE!
"The Poet X"
__________

"But if it were me
I'd prop my head against the metal train wall,
hold my purse tight in my lap, close my eyes
against the rocking, and try my best to dream"

"He is not elegant enough for a sonnet,
too well-thought-out for a free write,
taking too much space in my thoughts
to ever be a haiku."

"But it makes me smile
this secret hope we share
that we are both good enough
for each other and maybe the world, too"

"We're different, this poet and I. In looks, in body,
in background. But I don't feel so different
when I listen to her. I feel heard."

"And even that young I learned music can become a bridge between you and total stranger."

"I could just watch the world
without it watching me too closely."

"I close my eyes and let myself
find in music what I've always searched for:
a way away."
__________

WYMĄDRZANIE SIĘ!
"The Poet X" - 8/10.
__________

Mam ten typowy dla książkolubów zwyczaj przywożenia ze sobą książek (zwłaszcza obcojęzycznych!) z odwiedzonych przez siebie miejsc, jako pamiątek. Dawno, dawno temu, gdy razem z rodziną szykowaliśmy się już do odjazdu z Malty, ruszyłam na książkowy podbój i, choć nie zdecydowałam się zabrać ze sobą do Polski akurat "The Poet X", wiedziałam, że jeszcze będę musiała do niej wrócić. No i proszę!
Powieść jest niezwykła choćby z tego względu, że pełni rolę pamiętnika Xiomary, rozpisanego w formie wierszy, a dziewczyna na pewno ma dużo uciążliwych myśli, które musi z siebie wyrzucić. Jako że jej ojciec jest nieobecny duchem, a matka ma bardzo surowe podejście do wychowania córki - pozostaje jej tylko przyjaciel w formie notesu, o którym mało kto wie. W końcu, papier przyjmie wszystko, a konieczność konfrontacji z byciem ocenianym przez drugą osobę nie ma w tym wypadku miejsca.
Książka jest pełna refleksji na temat: roli kobiet w społeczeństwie, sztuki jako sposobu na głębszą komunikację z innymi, tzw. bodypositive, wiary, związków z innymi ludźmi i orientacji seksualnej. Szczerze mówiąc, w naszych czasach te cechy możemy przypisać niemal każdej powieści, jednak uważam, że ta konkretna porusza je w bardzo delikatny oraz ciekawy sposób i nie próbuje w nikogo wmusić jakiegoś przekonania czy zmęczyć go danym wątkiem. Ja na przykład, choć uważam, że feminizm jest ważnym tematem, a zauroczenie czy miłość są czymś pięknym, zwykle nie lubię zbyt nachalnej obecności tychże w tekstach kultury, po które sięgam, gdyż po prostu mnie to zniechęca. Tutaj nie miałam z tym żadnego problemu i w wielu sprawach utożsamiałam się główną bohaterką!
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego dzieła Acevedo, które pochłonęłam wrecz błyskawicznie, a które jednak na długo zostanie w mojej pamięci. Serdecznie polecam!

CO, GDZIE I JAK?
"The Poet X"
__________

Xiomara czuje się niezrozumiana i całkowicie wyobcowana z otaczającej ją rzeczywistości - i nie jest to wcale kwestia etapu dorastania! A przynajmniej nie tylko...
Matka dziewczyny zna zaledwie parę angielskich słów, ale wcale jej to nie przeszkadza - kurczowo trzyma się swoich rodzinnych tradycji i wartości, w co wlicza się...

7,5/10
To było piękne!

7,5/10
To było piękne!

Zakochałam się w autorce Elizabeth Acevedo. Spotkanie z nią zmieniło mój stosunek do tej książki o sto osiemdziesiąt stopni. Czytając, nie czułam nawet połowy tego, co słuchając jej. Kiedy przeczytała fragment The Poet X, zwaliło mnie z nóg. Od razu zaczęłam szukać audiobooka i to właśnie tak polecam się zapoznać z tą pozycją. Autorka czyta ją osobiście, w mojej opinii, absolutnie genialnie. The Poet X to historia Xiomary, nastolatki, której rozwinięte ciało sprawia ogromne problemy: komentarze rówieśników na ulicach, głupie uśmiechy w szkole, nieufność matki, fanatyczki religijnej. Jedyne, czego chce Xiomara, to być niewidzialną w swoim ciele. Jej brak pewności siebie martwi jej najbliższych: brata bliźniaka, który skrywa swój własny ogromny sekret, najlepszą przyjaciółkę, nauczycielkę, która zaszczepia w X miłość do poezji. Czy ze wszystkimi problemami X. zdoła odnaleźć i uwierzyć w siebie, porozumieć się z matką i... zaufać jakiemuś chłopakowi?

Zakochałam się w autorce Elizabeth Acevedo. Spotkanie z nią zmieniło mój stosunek do tej książki o sto osiemdziesiąt stopni. Czytając, nie czułam nawet połowy tego, co słuchając jej. Kiedy przeczytała fragment The Poet X, zwaliło mnie z nóg. Od razu zaczęłam szukać audiobooka i to właśnie tak polecam się zapoznać z tą pozycją. Autorka czyta ją osobiście, w mojej opinii,...

Sama forma tej książki była dla mnie niesamowicie ciekawa i wciągająca. Historia przedstawiona jest przy pomocy wierszy, które stylizowane są na wpisy do dziennika/zeszytu z inspiracjami. Myślę, że właśnie dzięki tej formie czytelnik jest w stanie dużo lepiej wniknąć w umysł bohaterki i zrozumieć jej rozterki. Główną postacią i narratorką jest nastoletnia dziewczyna, która jest wychowywana w bardzo religijnej rodzinie emigrantów. Dziewczyna stawia trudne pytania i walczy o to aby nie zostać uciszona. Jej przeciwieństwem jest brat bliźniak, który uchodzi w rodzinie za „to lepsze dziecko”, co powoduje, że dziewczyna na każdym kroku czuje się porównywana i gorsza. Dodatkowo jej wygląd powoduje, że skupia na sobie uwagę otoczenia, zaś jej bardzo kobiece kształty powodują, że społeczeństwo nadaje jej łatkę wyzwolonej seksualnie. Bardzo dobra historia, nie tylko dla młodzieży.

Sama forma tej książki była dla mnie niesamowicie ciekawa i wciągająca. Historia przedstawiona jest przy pomocy wierszy, które stylizowane są na wpisy do dziennika/zeszytu z inspiracjami. Myślę, że właśnie dzięki tej formie czytelnik jest w stanie dużo lepiej wniknąć w umysł bohaterki i zrozumieć jej rozterki. Główną postacią i narratorką jest nastoletnia dziewczyna, która...