Mój Kucyk Pony - Przyjaźń to magia, tom 7

Polecam szósty tom książkowej serii o komiksowych kucykach.

Polecam szósty tom książkowej serii o komiksowych kucykach.

„My Little Pony: Przyjaźń to magia” jako serial animowany zdobył wielu miłośników wśród młodych widzów. Jednak historia kucyków nie zaczęła się od filmów lub komiksów (jak zwykle to bywa), ale od zabawek: figurek zaprojektowanych przez Bonnie Zacherle. Kucyki charakteryzowały się kolorowymi ciałami, długimi, kolorowymi grzywami i ogonami wykonanymi z nylonowych włosów oraz znaczkami na bokach. Od czasu powstania pierwszych figurek ich wygląd kilka razy ulegał zmianie, a ostatnia „poprawka” wiąże się z powstaniem serialu i komiksów opartych na serialu, który stworzyła Lauren Faust, znana też z „Atomówek” i „Domu dla zmyślonych przyjaciół pani Foster”. Posiadający elementy humorystyczne i pouczające serial przyciąga wielu widzów nie tylko wśród dzieci.
Akcja skupia się wokół Twilight Sparkle, młodego jednorożca lubiącego uczyć się magii pod okiem księżniczki Celestii panującej nad Equestrią. Jej pomocnikiem jest młody smok Spike. Kiedy przychodzi czas na poznanie najważniejszej tajemnicy magii: magii przyjaźni, księżniczka wysyła swoją uczennicę do Ponyville, gdzie ma za zadanie znaleźć sobie przyjaciół i raz w tygodniu pisać list z informacją czego się nauczyła. Nie zabraknie tam walk z siłami ciemności, zabawy, organizowania ważnych wydarzeń.
Siódmy album komiksowy zawiera dwie przygody: „Dobry, zły i kucyki” i „Zemsta Everfree”. W pierwszej przygodzie grupka kucykowych przyjaciół wyrusza na Dziki Zachód do Canrter Creek w celu odnalezienia Chili Peppera pradziadka wujecznego Applejack. Na miejscu okazuje się, że nie dzieje się tu dobrze. Mieszkańcy atakowani są przez stada byków chcących zagarnąć dla siebie dobrą ziemię. W drugim komiksie kucyki zmierzą się z dziwną atakującą roślinnością z lasu.
Prosta akcje z kilkoma zwrotami oraz zaskakującymi pomysłami na rozwiązanie problemów sprawia, że dzieci chętnie czytają komiks. Estetyczne ilustracje, ładne kolory, bohaterowie przeżywający różne emocje, prosta kreska – wszystko to sprawia, że jest to przyjemna lektura, dlatego polecam nie tylko miłośnikom kucyków. Warto po niego sięgnąć, kiedy dziecko niechętnie siada z książką w ręku. Polecam.

„My Little Pony: Przyjaźń to magia” jako serial animowany zdobył wielu miłośników wśród młodych widzów. Jednak historia kucyków nie zaczęła się od filmów lub komiksów (jak zwykle to bywa), ale od zabawek: figurek zaprojektowanych przez Bonnie Zacherle. Kucyki charakteryzowały się kolorowymi ciałami, długimi, kolorowymi grzywami i ogonami wykonanymi z nylonowych włosów oraz...

SŁODKI, SŁODSZY, KUCYK!

Ta seria jest tak słodka, że można dostać od niej cukrzycy. Zawartość cukru w kucykach jest bowiem większa, niż w samym cukrze. Dodajcie do tego całą paletę soczystych, jaskrawych barw, rozmiękczającą serce mimikę i zniewalającą z nóg dawkę uroku połączonego z humorem i będziecie mieli jako takie pojęcie o tym, co „My Little Pony: Przyjaźń to magia” ma do zaoferowania. Ale pamiętajcie – Kucyki i tak nie raz Was zaskoczą!

W najnowszym, siódmym tomie ich przygód, znalazły się dwie krótsze opowieści. W pierwszej z nich, zatytułowanej „Dobry, zły i kucyki” nasze słodkie i urocze bohaterki wybierają się na dziki zachód. Co pchnęło je w drogę na tak niegościnne tereny? Wujeczny pradziadek Applejack, Chili Pepper, prowadzi w Center Creek Ranczo Bronco. A przynajmniej prowadził, bowiem dobrze prosperująca hodowla ostrych papryczek w chwili obecnej pozostaje bez nadzorcy, od kiedy Chili zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach. Applejack wraz z przyjaciółkami przybywa zająć się interesem i wyjaśnić całą sprawę. Na miejscu szybko okazuje się, że za zaginięciem wujecznego pradziadka pomarańczowej kucyczki może stać Longhorn, herszt terroryzujących miasto Rogatych Złodziei. Na nasze bohaterki czeka więc wiele przygód, niebezpieczeństw i… ostrych papryczek!
W drugiej opowieści, „Zemsta Everfree”, kucyki miło spędzają czas na pikniku, ale jak wiadomo wszystko ma swój kres. Sielankę przerywa spotkanie uciekającej Zecory, którą ścigają patykowilki. Wprawdzie nasze bohaterki szybko radzą sobie z tym zagrożeniem, ale Zecora przynosi złe wieści. Kiedy była w domu, zaatakowały ją cierniste pnącza, niszczące wszystko na swojej drodze. Las Everfree przegnał ją, a co gorsza pnącza zbliżają się teraz do Ponnyvile…

„Dzieci kwiaty”, tak zatytułowano drugi rozdział „Zemsty Everfree” i trzeba przyznać, że hasło to dobrze oddaje część klimatu, jaki panuje w Ponyville – klimatu barwnego, soczystego, pełnego natury i kwiecia, ale czasami także i nieco psychodelicznego. Przede wszystkim jednak panuje tutaj dobry humor i humor także seria bardzo dobrze poprawia. Te dowcipy, te żarty, ta mimika… Dziecięcy odbiorcy otrzymują tutaj dużo przygód, dobrej zabawy i szybkiej akcji, starsi czytelnicy znajdą mnóstwo tzw. easter eggów, stanowiących puszczanie oka dla znających filmy, książki, komiksy czy ogólnie pojmowaną popkulturę. Wyłapywanie tych smaczków to jedna z najlepszych rzeczy, jakie mają do zaoferowania „My Little Pony”, ale przecież nie jedyna, o czym mam nadzieję przekonałem Was powyżej.

Rysunki w komiksie są oczywiście takie, jak jego treść. Słodkie, obłe i urocze. Wspomniana już mimika potrafi rozbroić, a easter eggi kryją się także w detalach tła. Wprawdzie mniej jest ich w tym tomie, ale zabawa nadal jest znakomita i warta polecenia zarówno dużym, jak i małym. Dlatego też jeśli lubicie cukierkowo słodką, ale wcale przy tym nie głupią i dobrze podaną zabawę, na pewno się nie zawiedziecie. Sięgnijcie więc.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/01/31/moj-kucyk-pony-przyjazn-to-magia-tom-7-katie-cook-andy-price/

SŁODKI, SŁODSZY, KUCYK!

Ta seria jest tak słodka, że można dostać od niej cukrzycy. Zawartość cukru w kucykach jest bowiem większa, niż w samym cukrze. Dodajcie do tego całą paletę soczystych, jaskrawych barw, rozmiękczającą serce mimikę i zniewalającą z nóg dawkę uroku połączonego z humorem i będziecie mieli jako takie pojęcie o tym, co „My Little Pony: Przyjaźń to magia”...