Miyamura odważa się zmienić swój image, obcinając włosy i odkrywając dziurki w uszach. Hori, chcąc nie chcąc, musi zaakceptować odważny krok swojego chłopaka. Nasuwa się tylko jedno pytanie: czy osoba, która całe życie egzystowała z dala od wszystkich, odnajdzie się w nowej sytuacji? Co więcej, serce zabije mocniej nie tylko Hori i Miyamurze. Kto jeszcze odkryje swoje uczucia przed innymi?

Zacznę od tego, co rzadko robię przy recenzji mang. Wszystkie okładki zazwyczaj mi się podobają, jednak w HoriMiya są po prostu piękne, w swojej prostocie. Jak zdążyliście już zauważyć, poprzednie tomy również miały tylko postacie na okładce i nic więcej!

Co do głównych bohaterów. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki autorzy mangi, ukazali miłość, pomiędzy osobami, które wchodzą w dorosłe życie. W każdym następnym tomie zauważyłam ogromną zmianę w zachowaniu Hori. To, w jaki sposób ukazuje miłość, jak traktuje ukochaną osobę i — co najważniejsze — poznaje samą siebie. Dodatkowo Miyamura odnajduje, głęboko skrywaną, odwagę.

Dodatkowym plusem jest fakt, że manga nie skupia się wyłącznie na dwóch osobach. Poznajemy rodzinę Hori, znajomych Miyamury. Czasami, to właśnie oni, stają się głównymi postaciami historii. Poznamy między innymi nieśmiałą okularnicę, zakochaną w pewnym radosnym chłopaku. Przewodniczącego, mającego swoje głęboko skrywane lęki i wielką, ale delikatną miłość do niezdarnej dziewczyny. Czy nie brzmi to świetnie?

Poczucie humoru w mandze — czyli to, co bukku lubi najbardziej. Nie raz wycierałam łzy ze śmiechu, czytając "HoriMiya". Autorzy genialnie wpletli żarty dialogowe, jak i sytuacyjne. To, w jaki sposób bohaterowie wpadają w pewne niezręczne sytuacje, albo fakt, że mają bardzo wybujałą wyobraźnię — powoduje tylko dodatkowe śmieszne zdarzenia.

Świat przedstawiony w komiksie kompletnie nie różni się od naszego. Spokojnie można powiedzieć, że w mandze barwnie została ukazana, nasza szara, nudna rzeczywistość. W taki sposób potrafią zrobić tylko autorzy, którym, zamiast krwi, w żyłach jest manga ;)

Ostatnie, na co patrzę przed wyborem mangi, jest kreska. "HoriMiya" została pięknie narysowana. To jedna z tych mang, gdzie żałuje się, że jest czarno-biała.

Po powyższej recenzji trudno nie polecać komiksu. Manga na serio warta uwagi. Z jednej strony zabawna z genialnymi bohaterami. Z drugiej zaś strony, piękna kreska, ciekawa historia i nietuzinkowa miłość. Jeżeli poszukujecie lekkiego komiksu, na nadchodzącą ciepłą wiosnę, "HiroMiya" to genialny wybór.

Miyamura odważa się zmienić swój image, obcinając włosy i odkrywając dziurki w uszach. Hori, chcąc nie chcąc, musi zaakceptować odważny krok swojego chłopaka. Nasuwa się tylko jedno pytanie: czy osoba, która całe życie egzystowała z dala od wszystkich, odnajdzie się w nowej sytuacji? Co więcej, serce zabije mocniej nie tylko Hori i Miyamurze. Kto jeszcze odkryje swoje...

JEDZENIE I HORRORY

Po rewelacyjnym i szalonym tomie 5, „Horimiya” wraca na spokojniejsze i bardziej stonowane tory. Dzieje się mniej, mniej (a prawie wcale) jest także Swaday i ojca Hori, a fabuła staje się poważniejsza. Ale jak zwykle manga nie zawodzi, dostarczając emocji, tradycyjnej porcji humoru i szkolnego życia, miłośnicy serii będą więc zadowoleni.

Tym razem akcja toczy się wokół uczuć poszczególnych dziewczyn, ich kulinarnych prób i przyzwyczajeń. Sakura dostaje niespodziewaną szansę zbliżenia się do Tooru. W podzięce za pomoc przygotowuje dla niego ciasteczka, a pomysł ten podchwytuje Yuki, która jednak nie ma najmniejszych kulinarnych talentów. Tymczasem Hori, pod wpływem koleżanek, zaczyna martwić się, że jej obsesyjne oglądanie horrorów może źle wpłynąć na jej związek z bojącym się przeraźliwie takich filmów Miyamurą. Jej próby zmiany na tym polu przynoszą jednak efekty odwrotne od zamierzonych, a to nie koniec kłopotów, jakie czekają naszych bohaterów. Oto bowiem zbliża się czas przymusowych ćwiczeń na basenie, a Miyamura nie może wziąć w nich udziału, żeby nikt nie dowiedział się o posiadanych przez niego tatuażach. Czy tym razem także uda mu się utrzymać swój sekret w tajemnicy przed innymi?

Tym razem HERO skupiła swoją opowieść nie na szalonych przypadkach, a na uczuciach, związkach i związanych z tym sprawach. Dziewczyny gadają o facetach, faceci o dziewczynach, nauczyciel też myśli o licealistkach, bo po to właśnie został nauczycielem… Miyamurę znów dopada przeszłość, a koledzy brata Hori przekonują się, jaką szaloną sytuację ma chłopak w swoim domu. Jest poważniej, bywa zabawnie, nie brakuje sprzeczek, starć fizycznych i strachu, ale przede wszystkim jest uroczo, lekko i przyjemnie. I, oczywiście, w towarzystwie przesympatycznych bohaterów, tworzących barwną (nie tylko ze względu na włosy) ekipę.

Co szósty tom ma jeszcze do zaoferowania? To samo, co zwykle. Poza główną historią na czytelników czeka kolejny epizod Miaumury (tytułowy bohater pojawia się tam w kociej wersji) oraz zabawny short znajdujący się pod obwoluta okładki. Wszystko to narysowane w tym samym, znakomitym, choć prostym stylu i podane w uroczy, lekki sposób.

Miłośnicy serii dostają więc wszystko to, czego oczekiwali. Mi trochę żal braku Sawady, jednej z najlepszych postaci „Horimiyi”, ale liczę na jej powrót. Poza tym wszystko jest na swoim miejscu, więc jak zawsze polecam.

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/07/06/horimiya-6-hero-daisuke-hagiwara/

JEDZENIE I HORRORY

Po rewelacyjnym i szalonym tomie 5, „Horimiya” wraca na spokojniejsze i bardziej stonowane tory. Dzieje się mniej, mniej (a prawie wcale) jest także Swaday i ojca Hori, a fabuła staje się poważniejsza. Ale jak zwykle manga nie zawodzi, dostarczając emocji, tradycyjnej porcji humoru i szkolnego życia, miłośnicy serii będą więc zadowoleni.

Tym razem akcja...

Bardzo przyjemna lektura

Bardzo przyjemna lektura

Przyjemnie czyta się dzieje Hori i Miyamury, ale im dalej w las tym gorzej.

Przyjemnie czyta się dzieje Hori i Miyamury, ale im dalej w las tym gorzej.