Książka, która uporządkowała moją szczątkową wersję o Kanbanie. Trochę denerwowały mnie te małe ludziki, którzy niby powinni być śmieszni, więc po kilku stronach przestałam czytać teksty w dymkach, które mnie tylko dekoncentrowały. Na koniec świetne przykłady kilku gier, na których można pokazać Kanban.

Książka, która uporządkowała moją szczątkową wersję o Kanbanie. Trochę denerwowały mnie te małe ludziki, którzy niby powinni być śmieszni, więc po kilku stronach przestałam czytać teksty w dymkach, które mnie tylko dekoncentrowały. Na koniec świetne przykłady kilku gier, na których można pokazać Kanban.

Genialna, masa przykładów z życia zawodowego autorów oraz praktycznych wskazówke. Napisana bardzo lekko i przyjemnie. Dzięki tej książce zacząłem się zapoznawać bardziej szczegółowo z metodologią Kanban i docelowo chciałbym ją wdrożyć w swojej firmie.

Genialna, masa przykładów z życia zawodowego autorów oraz praktycznych wskazówke. Napisana bardzo lekko i przyjemnie. Dzięki tej książce zacząłem się zapoznawać bardziej szczegółowo z metodologią Kanban i docelowo chciałbym ją wdrożyć w swojej firmie.

Trudno wyobrazić sobie współczesnego lidera zmiany, który nie stosuje narzędzi wizualizujących proces, takich jak tablica Kanban. Trudno? Chyba, jednak nie. Rezultaty Ogólnopolskiego Badania Zarządzania Zmianą pokazują, że niewiele firm wykorzystywało tablicę Kanban, jako narzędzie komunikacji w procesie zmian. To doprawdy niewiele.

W świecie, gdzie karierę robią modele biznesowe (Osterwalder),a szkolenia z rysowania na flipchartach są oblegane przez trenerów biznesu, menedżerowie prowadzący zmiany zapominają o tablicy kanban. To straszne!

Aby nadrobić istniejącą lukę kompetencyjną lub rozwinąć swoje kompetencje zarządzania zmianą warto sięgnąć po książkę Kanban. Zobacz, jak skutecznie zarządzać pracą, którą napisali Marcus Hammarberg i Joakim Sunden. Wprawdzie metodyka Kanban została stworzona z myślą o zarządzaniu produkcją (zarządzaniu przepływem zadań),ale liderzy zmian mogą z powodzeniem ilustrować przepływ działań (postęp działań) w procesie zmian za pomocą tablicy kanban.

Już samo podzielenie zadań na: “do zrobienia”, “w trakcie” i “wykonane” może przedstawić wszystkim interesariuszom postęp zmian w firmie i ograniczyć liczbę spotkań statusowych. A to tylko jedna z możliwości, jaką daje Kanban.

Do książki Hammarberga i Sundena przekonała mnie nie tylko treść poświęcona filozofii i metodyce kanban, ale jej strona graficzna. W końcu to niezwykle istotne, aby książka poświęcona wizualizacji procesu była bogato i ciekawie ilustrowana. Interesującym zabiegiem jest również wprowadzenie na karty książki całego zespołu Kanbaneros, którzy komentują treści zawarte w książce, podkreślając to, co najważniejsze.

W książce znalazłem też rozdział, który szczególnie mi się spodobał. To rozdział 13 – Nauka Kanban poprzez gry. Prawdziwa uczta dla trenera biznesu i facylitatora. Każda z gier jest dokładnie opisana, z odniesieniem do źródeł. Dowiemy się:

Czego potrzeba do gry?
Jak grać?
Jakie pytania będą przydatne w dyskusji po zakończeniu gry?
Jakie są główne wnioski z gry?
Wdrażasz zmiany – sięgnij po tę książkę!

Trudno wyobrazić sobie współczesnego lidera zmiany, który nie stosuje narzędzi wizualizujących proces, takich jak tablica Kanban. Trudno? Chyba, jednak nie. Rezultaty Ogólnopolskiego Badania Zarządzania Zmianą pokazują, że niewiele firm wykorzystywało tablicę Kanban, jako narzędzie komunikacji w procesie zmian. To doprawdy niewiele.

W świecie, gdzie karierę robią modele...

Krótko, bo książka nie jest warta nawet recenzowania. Polskie wydawnictwo zmieniło okładkę (co jest niestety fatalną manierą),ale w tym przypadku polski czytelnik otrzymał 99% treści z frontu, natomiast jakieś resztkowe 1% uchowało się na 336 stronach.

To kolejny epizod ze świata korpo, gdzie próbuje się przeciągać przykrótką kołdrę i sprawić, aby produkty były tanie, na czas i wysokiej jakości (płacąc pracownikom płaską pensję). No i czytamy przez ponad 300 stron jak to korpo-szczurki ekscytują się, bo zamiast X będą robić Y i to w dodatku kolorowymi pisakami. Gruba przesada, albo metodologia jest prosta i wystarczy kilka reguł, albo złożona i faktycznie potrzeba grubego tomiszcza. Wpychanie tony historyjek jak w tym przypadku, ba, instrukcji jak odrywać karteczki samoprzylepne, no nie...

Wtopione pieniądze.

Może młody i naiwny czytelnik połknie haczyk, ale ja jestem za stary na to. Na marginesie takich książek przypomina się stary żarcik o PKP "dzięki wdrożeniu systemów komputerowych podróżni uzyskają informację z dokładnością co do sekundy jakie są opóźnienia pociągów".

Krótko, bo książka nie jest warta nawet recenzowania. Polskie wydawnictwo zmieniło okładkę (co jest niestety fatalną manierą),ale w tym przypadku polski czytelnik otrzymał 99% treści z frontu, natomiast jakieś resztkowe 1% uchowało się na 336 stronach.

To kolejny epizod ze świata korpo, gdzie próbuje się przeciągać przykrótką kołdrę i sprawić, aby produkty były tanie, na...