W pierwszym odruchu chciałam napisać o sobie, że "jestem fangirlem", ale smutna prawda jest taka, że z fandomu wyrosłam mniej więcej dekadę temu, stąd tez moja ciekawość książki Gąsowskiej nosiła znamiona pragnienia odbycia "podróży sentymentalnej" - pomijając oczywiście ciekawość, jak z naukowego dystansu wygląda ten chaotyczny, nieuporządkowany, tętniący emocjami, transgraniczny twór, jakim jest fandom i związane z nim aktywności.

Z książką Gąsowskiej jest tak: pierwsze rozdziały są mocno teoretyczne i nie ukrywam, że chwilami erudycja autorki była wręcz przytłaczająca. Czy strzelanie cytatami jak z karabinu maszynowego przyczynia się do stworzenia spójnej wypowiedzi pozostaje kwestią dyskusyjną - ja miejscami miałam wrażenie, że zbyt wiele teorii o współczesnym świecie jest stłoczonych na za małej przestrzeni. Czego tu nie ma! Że pismo, że książka, że medium, że internet, że uwiedzenie, że pragnienie powtórzenia, że niespełnienia i tęsknoty, że symulakrum no i oczywiście, że gender.
Paradoksalnie świat, którego obraz Gąsowska kreuje w dwóch pierwszych rozdziałach książki, niesamowicie działa na wyobraźnię - aż się naiwnie zdziwiłam, że w takich fajnych czasach żyję, a tyle mnie omija.

Trochę inaczej jest z częścią poświęconą stricte fanfickom. Dobra, prawda jest taka, że zachodziłam w głowę, jak Gąsowska poradzi sobie z tym nieokiełznanym żywiołem. Żeby pozwolić sobie na uogólnienia, trzeba przeczytać tony, po prostu tony fanficków, co dla średnio rozgarniętego czytelnika może stać się doznaniem traumatycznym. Z doświadczenia wiem, że jeśli pomyślisz o jakimś paringu, to na 90% ktoś wpadł na to przed Tobą, więc nie wyobrażam sobie, żeby to bogactwo jakoś skategoryzować, uporządkować i zanalizować.
No i Gąsowska tego nie robi - kilka słów o "Zmierzchu", kilka słów o "Władcy pierścieni", kilka słów o Harrym Potterze. Domyślam się, że wybrane przykłady zostały wybranymi przykładami, bo najlepiej ilustrowały dane zjawisko, ale to naprawdę jest karkołomne założenie: każdy, kto doświadczył efemeryczności fandomu wie, jak trudno jest zilustrować jednym cytatem zjawisko, które za dwa tygodnie objawi się pod inną postacią i w innym kontekście.

Kto pisał/czytał/konsumował fanficki ucieszy się, że ktoś z naukową powagą traktuje radosną, nieprofesjonalną, amatorską twórczość, bo Gąsowska naprawdę pisze o tym, co wszyscy znamy i czego doświadczyliśmy.
Z drugiej strony - kochani, fandom się starzeje. Przykłady grafomanii o "Zmierzchu", które Gąsowska znajduje na mylogu i fanfiction.net to są rzeczy sprzed dwóch epok. Mylog, kto w ogóle pamięta jeszcze mylog? To, że w fandomie sytuacja zmienia się wraz z premierą nowego odcinka/sezonu/części/tomu etc. czyni w zasadzie niemożliwym dokonanie jakiejkolwiek analizy.
W opracowaniu Gąsowskiej nie ma więc ani słowa o fanfickach na Livejournalu, nie ma ani słowa o tym, że potem wesołe towarzystwo przeniosło się na AO3 i tumblr, a gdzie jest teraz - nie umiem powiedzieć. Dużo bym dała, żeby przeczytać "wydanie drugie, rozszerzone i poprawione", bogatsze o fandomowe nowości, ale nie wiem, czy nie byłaby to bardziej rola jakiegoś kronikarza niż polonisty...

I tak na koniec: kochani, to nie jest tak, że fanfiki są tylko prymitywne, źle napisane, infantylne, głupie i na jedno kopyto. To nie jest tylko tak, że człowiek siada i pisze, co mu wyobraźnia na palce przyniesie. Znam autorki, które do pisania robiły research jak do powieści, a spod ich klawiatur wychodziły długie, wysmakowane, dopracowane w każdym szczególe piękne opowiadania.
Z fandomem jest jak ze wszystkim: w morzu miernoty można znaleźć wspaniałe skarby. Pytanie tylko, za czym się rozglądamy.

W pierwszym odruchu chciałam napisać o sobie, że "jestem fangirlem", ale smutna prawda jest taka, że z fandomu wyrosłam mniej więcej dekadę temu, stąd tez moja ciekawość książki Gąsowskiej nosiła znamiona pragnienia odbycia "podróży sentymentalnej" - pomijając oczywiście ciekawość, jak z naukowego dystansu wygląda ten chaotyczny, nieuporządkowany, tętniący emocjami,...

Czytałem książkę. Jej walor polega na tym, że jest pierwszą pozycją traktująca w języku polskim o fanfikach. Całość żyje nadal (rok po ukazaniu się w wydawnictwie),co widać po recenzjach młodych badaczy. Donoszę, że nie doszukałem się w książce obrażania kultury fanowskiej. Specjalnie też tego nie szukałem. Fanem popkultury nie jestem. Rzecz skupia się na zjawisku fanfikcji i opisuje je dosyć szeroko - dla początkującego badacza może wystarczyć. Potem trzeba pisać po swojemu i od nowa, wiadomo. Recenzje młodych doktorantów dosyć książkożercze, ale to też normalne zjawisko pożerania ojców. Biorąc pod uwagę przypisy (pozycje z 2010 roku i wcześniejsze) rzecz raczej klasyczna (możliwe, że trochę poleżała w wydawnictwie).

Czytałem książkę. Jej walor polega na tym, że jest pierwszą pozycją traktująca w języku polskim o fanfikach. Całość żyje nadal (rok po ukazaniu się w wydawnictwie),co widać po recenzjach młodych badaczy. Donoszę, że nie doszukałem się w książce obrażania kultury fanowskiej. Specjalnie też tego nie szukałem. Fanem popkultury nie jestem. Rzecz skupia się na zjawisku...

Niedawno przeczytałam książkę Pani Lidii Gasowskiej ,,Fan fiction. Nowe formy opowieści " ,w której można się doszukać odwołań do fanfiku z lat 90 XX w. Ukazanie dawnych jak i nowych form opowieści pozwala czytelnikom, porównania zmieniającego się fanfiku. Ekscytujący pomysł na napisanie tak godnej uwagi książki. Nie w sposób przejść obok niej obojętnie. Metoryka jak najbardziej przejrzysta dla fana, książkę czyta się błyskawicznie co daje plus za układ całościowy.

Niedawno przeczytałam książkę Pani Lidii Gasowskiej ,,Fan fiction. Nowe formy opowieści " ,w której można się doszukać odwołań do fanfiku z lat 90 XX w. Ukazanie dawnych jak i nowych form opowieści pozwala czytelnikom, porównania zmieniającego się fanfiku. Ekscytujący pomysł na napisanie tak godnej uwagi książki. Nie w sposób przejść obok niej obojętnie. Metoryka jak...

Moja opinia: http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/lidia-gasowska/fan-fiction-nowe-formy-opowiesci/recenzja

Moja opinia: http://www.literatura.gildia.pl/tworcy/lidia-gasowska/fan-fiction-nowe-formy-opowiesci/recenzja

Wystawiłam ocenę "przeciętna", ponieważ książka jest bardzo nierówna pod względem merytorycznym - z jednej strony jest jak najbardziej na bieżąco jeśli chodzi o teorię, choć swoje tezy przekazuje w sposób dość niespójny i miejscami sztampowy; z drugiej jednak strony mam wrażenie jakby autorka zupełnie nie znała się na zjawisku, które opisuje. Książka wydana w 2015 opisuje stan fandomu i fanfiction sprzed dziesięciu lat. Autorka rozwodzi się na temat strony fanfiction.net, która była passe już w 2008/9 roku, a nie ma nigdzie ani słowa na temat tumblr.com ani archiveofourown.org (AO3),które nadały fandomowi zupełnie nowy kształt. W skrócie: teoria (podejście do kultury konwergencji, nowych mediów, digitalizacji itp.) na plus, opis zjawiska jako takiego - zupełnie nie odzwierciedlający rzeczywistości, infantylizujący środowisko fanowskie i tylko w nielicznych fragmentach odchodzący od stereotypowego ujęcia tematu. Po prostu - kolejna książka akademicka kogoś, kto patrzy na nas fanów przez lornetkę i opisuje nasze zwyczaje w naturalnym środowisku. Dla ciekawych tego jak wygląda świat fandomu i fanfiction dla osób wtajemniczonych polecam książkę Anne Jamison "Fic: Why Fanfiction Is Taking Over the World" wydaną dwa lata temu, a o której autorka "Fanfiction..." chyba nigdy nie słyszała...

Wystawiłam ocenę "przeciętna", ponieważ książka jest bardzo nierówna pod względem merytorycznym - z jednej strony jest jak najbardziej na bieżąco jeśli chodzi o teorię, choć swoje tezy przekazuje w sposób dość niespójny i miejscami sztampowy; z drugiej jednak strony mam wrażenie jakby autorka zupełnie nie znała się na zjawisku, które opisuje. Książka wydana w 2015 opisuje...