Thorgal: Piętno wygnańców

Dla mnie jeden z najsłabszych albumów, które wyszły jeszcze spod pióra Van Hamme'a.

Dla mnie jeden z najsłabszych albumów, które wyszły jeszcze spod pióra Van Hamme'a.

Pokaż mimo to

Ten tom to trochę Thorgal bez Thorgala, ale bardzo dobrze się czyta i wyjaśnia się co zrobiła Kriss po utracie pamięci przez Thorgala.
Rodzina zostaje rozdzielona ale na pewno zrobią wszystko aby się znowu spotkać.

Ten tom to trochę Thorgal bez Thorgala, ale bardzo dobrze się czyta i wyjaśnia się co zrobiła Kriss po utracie pamięci przez Thorgala.
Rodzina zostaje rozdzielona ale na pewno zrobią wszystko aby się znowu spotkać.

Pokaż mimo to

Dalsze przygody rozbudowują się na całą rodzinę.

Dalsze przygody rozbudowują się na całą rodzinę.

Pokaż mimo to

Życie naszego bohatera pragnącego uciec przed przeznaczeniem staje się czymś czego sam świadomie nigdy by nie zrobił. Może nie jest to aż tak niemoralne jak to co spotkało uciekającego przed przeznaczeniem Edypa ale sprawiło wiele cierpienia.

Życie naszego bohatera pragnącego uciec przed przeznaczeniem staje się czymś czego sam świadomie nigdy by nie zrobił. Może nie jest to aż tak niemoralne jak to co spotkało uciekającego przed przeznaczeniem Edypa ale sprawiło wiele cierpienia.

Pokaż mimo to

Nadal znajdujemy się w strefie tomów, których w dzieciństwie nie czytałam i nadal jestem zachwycona. Tom "Thorgala" właściwie bez postaci Thorgala. Chyba dobrze, bo go teraz bardzo nie lubimy. Polecam.

Nadal znajdujemy się w strefie tomów, których w dzieciństwie nie czytałam i nadal jestem zachwycona. Tom "Thorgala" właściwie bez postaci Thorgala. Chyba dobrze, bo go teraz bardzo nie lubimy. Polecam.

Pokaż mimo to

Pierwszy prawdziwy komiks mojej młodości (nie licząc Funky Kovala z Fantastyki). Super pomieszanie rożnych wątków i historii (łącznie z Dänikenem i wikingami). Świetna krecha i proporcje, fachowa robota.
Szkoda, że nie można się tam wrócić :-(

Pierwszy prawdziwy komiks mojej młodości (nie licząc Funky Kovala z Fantastyki). Super pomieszanie rożnych wątków i historii (łącznie z Dänikenem i wikingami). Świetna krecha i proporcje, fachowa robota.
Szkoda, że nie można się tam wrócić :-(

Pokaż mimo to

Jeden z ciekawszych tomów Thorgala. Może dlatego, że sam Thorgal, postać mdła i jednoznaczna a więc i pusta, nie pojawia się w ogóle. Chyba, że liczyć jeden kadr wspomnień. Oto Thorgal jako pirat wojuje razem z Kriss na morzach. Morduje też wikingów, za co Aaricia i jej dzieci zostają uznane wygnańcami i wypędzone...

Niezły scenariusz, choć bez rewelacji, i znakomita strona graficzna. Czyta się to przyjemnie, miło, milej jest dla oka, ale choć finał jest otwarty, nie fascynuje za bardzo - i tak wiadomo co będzie. Nie mniej polecam, bo to naprawdę bardzo dobry komiks.

Jeden z ciekawszych tomów Thorgala. Może dlatego, że sam Thorgal, postać mdła i jednoznaczna a więc i pusta, nie pojawia się w ogóle. Chyba, że liczyć jeden kadr wspomnień. Oto Thorgal jako pirat wojuje razem z Kriss na morzach. Morduje też wikingów, za co Aaricia i jej dzieci zostają uznane wygnańcami i wypędzone...

Niezły scenariusz, choć bez rewelacji, i znakomita...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

... i od razu sięgnęłam po tom 20 sagi o Thorgalu. "Piętno wygnańców" jest równie dobre co tomy wcześniejsze. Opuszczona przez Thorgala Aaricia wraz z dziećmi, stara się zrozumieć pobudki, które nim kierowały. W osadzie wikingów rodzina Thorgala wiedzie spokojne życie, jednakże nie na długo. Gdy do wioski docierają wieści o Shaiganie Bezlitosnym początkowo nikt nie daje im wiary. Prawdę wyjawia Eryk, jedyny naoczny świadek masakry dokonanej na powracających z wyprawy wikingach: Shaiganem Bezlitosnym jest Thorgal, który na czele piratów sieje postrach na okolicznych wodach. Aaricia z dziećmi zostaje napiętnowana i wypędzona z wioski. A to dopiero początek kłopotów... W tym tomie Thorgal w sidłach własnej niepamięci oraz okrutnej, pięknej, niebezpiecznej i nadal w nim zakochanej, Kriss de Valnor. Warto sięgnąć, choćby dlatego, by zobaczyć "złego" Thorgala :)

... i od razu sięgnęłam po tom 20 sagi o Thorgalu. "Piętno wygnańców" jest równie dobre co tomy wcześniejsze. Opuszczona przez Thorgala Aaricia wraz z dziećmi, stara się zrozumieć pobudki, które nim kierowały. W osadzie wikingów rodzina Thorgala wiedzie spokojne życie, jednakże nie na długo. Gdy do wioski docierają wieści o Shaiganie Bezlitosnym początkowo nikt nie daje im...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z fajniejszych części "Thorgala". Strasznie było mi żal Aarcii i reszty rodziny tytułowego bohatera. Jednak, mimo smutnego klimatu, "Piętno wygnańców" posiada wspaniałą historię i ukazuję współprace rodziny oraz przyjaciół w trudnych chwilach. GORĄCO POLECAM

Jedna z fajniejszych części "Thorgala". Strasznie było mi żal Aarcii i reszty rodziny tytułowego bohatera. Jednak, mimo smutnego klimatu, "Piętno wygnańców" posiada wspaniałą historię i ukazuję współprace rodziny oraz przyjaciół w trudnych chwilach. GORĄCO POLECAM

Pokaż mimo to

Rewelacyjny album. Najlepszy od czasu "Wilczycy", miejscami mocno zbliżony klimat opowieście. Trosze kują w oczy zmienione rysunki Rosińskiego ale emocje podczas czytanie bezcenne.

Rewelacyjny album. Najlepszy od czasu "Wilczycy", miejscami mocno zbliżony klimat opowieście. Trosze kują w oczy zmienione rysunki Rosińskiego ale emocje podczas czytanie bezcenne.

Pokaż mimo to