Bronią się rękoma i nogami przed klasyfikowaniem ich jako osób gorszej kategorii. Jako tych, którzy z różnych powodów skrzywdzeni przez los lub naturę nie zawsze potrafią odnaleźć się w otaczających ich rzeczywistości. I nie chodzi tylko o pracę, ale również o możliwość budowania relacji międzyludzkich czy realizację własnych pasji czy zainteresowań. Podchodzi się do nich jak do bezużytecznych, nieproduktywnych, często zawadzających i wymagających specjalnej opieki i nadzoru, co powoduje, że rodzi się w nich frustracja i desperacja, by udowadniać całemu światu, że jednak są inni. Tylko ostatnio kino zaprezentowało dwa skraje przypadki opowiadające o życiu osób niepełnosprawnych. Jedna z tych historii opowiadała o Mateuszu, chłopcu z porażeniem mózgowym, który jedna mimo zewnętrznych objawów zachował przytomność umysłu i próbował przy tych swoich ograniczeniach kontaktować się ze światem mimo, że ten świat go nie słyszał i nie rozumiał. Trzeba było przypadku żeby udało się pokazać, że pod skorupą tkwi bystry umysł, z którym można się spokojnie porozumieć, wystarczy tylko czasu i cierpliwości. Druga historia to opowieść o pacjentach, którzy mimo swej niepełnosprawności umysłowej rozwijali się zdrowo fizycznie i natura doszła do głosu. Żeby im pomóc koniecznym okazały się specjalne sesje o seksualnym charakterze. I choć może to budzić sprzeciw i rozliczne opory, to samo życie, i nie można przed takimi doświadczeniami uciekać. Materiały z konferencji, które znalazły się w tej publikacji pokazują problem bardzo wszechstronnie. Analizując rożne odmiany niepełnosprawności i sposoby wsparcia i pomocy stawiają sobie jako cel nadrzędny pokazanie i przekonanie odbiorców, żebyśmy starali się być coraz bardziej otwarci i tolerancyjni, a przede wszystkim potrafili współdziałać w rozwiązywaniu problemów, które utrudniają życie osobom niepełnosprawnym od najprostszych ułatwień związanych z podjazdami a skończywszy na szeregu uproszczeń w procedurach dotyczących nauki, pracy, odpoczynku ale i finansowania wielu inicjatyw i projektów pozwalających im rozwijać ich talenty i umiejętności. np. w zakresie sportu czy też sztuki. Warto promować takie działania.

Bronią się rękoma i nogami przed klasyfikowaniem ich jako osób gorszej kategorii. Jako tych, którzy z różnych powodów skrzywdzeni przez los lub naturę nie zawsze potrafią odnaleźć się w otaczających ich rzeczywistości. I nie chodzi tylko o pracę, ale również o możliwość budowania relacji międzyludzkich czy realizację własnych pasji czy zainteresowań. Podchodzi się do nich...