Ta książka ma dwie zasadnicze wady - jest nieaktualna i chrystianocentryczna. Przy czym jej nieaktualność objawiła się już w momencie wydania, gdyż autor nie waha się przywoływać publikacje dziewiętnastowieczne, niekiedy wydane 80 i więcej lat przed tą książką. Czy współczesna książka naukowa może sobie pozwolić na przywoływanie tak starych publikacji? Bardzo okazjonalnie i w ograniczonym kontekście, tu zaś przywoływanie starych opracowań jest standardem. Ta wada organicznie wiąże się z kolejną - katolickim spojrzeniem na dzieje religii. Autor tak dobiera wyniki badań i źródła, aby uzasadniać raczej przebrzmiałą już dziś teorię pramonoteizmu (Urmonotheismus),twierdzącą, że monoteizm był pierwszą formą religii, zaś wszelkie szamanizmy, totemizmy, animizmy i politeizmu są późniejszymi zdegenerowanymi formami pierwotnej religii. Ta stronniczość przejawia się też w otwartym stwierdzaniu autora, że religie, im bardziej są odległe od rzymskiego katolicyzmu, tym bardziej są nieprawdziwe. Przy czym unika tematów, który nie podchodzi pod jego tezę, jak kwestia monolatrii wśród Żydów, zakładając że od czasów abrahamowych judaizm był jednoznacznie monoteistyczny. Szkoda na tę książkę czasu, chyba że ktoś chce się dowiedzieć, jak tuż przez Soborem Watykańskim II nauczanie katolickie radziło sobie (czy też raczej nie radziło sobie) z przemianami w nauce w zakresie religioznawstwa.

Ta książka ma dwie zasadnicze wady - jest nieaktualna i chrystianocentryczna. Przy czym jej nieaktualność objawiła się już w momencie wydania, gdyż autor nie waha się przywoływać publikacje dziewiętnastowieczne, niekiedy wydane 80 i więcej lat przed tą książką. Czy współczesna książka naukowa może sobie pozwolić na przywoływanie tak starych publikacji? Bardzo okazjonalnie i...