Bardzo dobra pozycja, w której autor precyzyjnie analizuje przypowieści pod kątem psychologicznym!

Bardzo dobra pozycja, w której autor precyzyjnie analizuje przypowieści pod kątem psychologicznym!

Mam bardzo mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Z jednej strony, interpretacja przypowieści zachwyciła mnie, skłoniła do refleksji, dała nadzieję na to, że można bardzo umiejętnie i owocnie połączyć psychologię z wiarą chrześcijańską. Jednak to, jak autor odniósł się do historii uzdrowień, trochę mnie zaniepokoiło. Przede wszystkim, pisze o nich tak, jakby wcale nie znaczyły tego, co mówią Ewangelie - jakby chorzy wcale nie byli chorzy fizycznie, a opętani nie byli opętani. Przedstawia swoją interpretację, w świetle której wszystkie osoby, które Jezus uzdrawia tak naprawdę mają różne problemy psychiczne, a nie inne. W porządku, jeśli byłaby to jedna z propozycji spojrzenia na te wydarzenia, propozycja odniesienia ich do konkretnych sytuacji. Jednak tutaj brzmiało to bardzo jednostronnie, tak, jakby tylko ta wersja była prawdziwa - nie sądzę, żeby autor to miał na myśli (choć... kto wie?),ale dla mnie akcenty właśnie tak się rozłożyły. Ponadto, w książce pojawiają się aluzje do pewnych teorii, które brzmią dla mnie co najmniej zastanawiająco, jeśli nie powiedzieć - niebezpiecznie. Generalnie więc tej pozycji raczej nie polecam, a i sama nie sięgnę już po więcej publikacji autora.

Mam bardzo mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Z jednej strony, interpretacja przypowieści zachwyciła mnie, skłoniła do refleksji, dała nadzieję na to, że można bardzo umiejętnie i owocnie połączyć psychologię z wiarą chrześcijańską. Jednak to, jak autor odniósł się do historii uzdrowień, trochę mnie zaniepokoiło. Przede wszystkim, pisze o nich tak, jakby wcale...

Jezus naucza w przypowieściach oraz uzdrawia. Wbrew temu, czego uczono nas na katechezie, zarówno Jego nauki jak i uzdrowienia miały charakter psychologiczny, nie teologiczny lub lekarski. Wszystko, co mówił i co zostało napisane, że robił, należy czytać w przenośni, a zatem Jezus leczył ludzi z uwikłań rodzinnych, uwalniał demony tłumioną agresję, namiętności tudzież rozdwojenie jaźni, pomagał im uwierzyć w siebie. W przypowieściach konfrontował ich z ich wadami: umiłowaniem pieniądza, z zazdrością (Mt 20,1-16),z wewnętrznym sędzią (Łk 18,1-8),z iluzjami (Łk 14,28 -30),z własnym cieniem (Mt 13,24-30) oraz z tęsknotami: z całościowością (Mt 25, Łk 14 i Mt 22),za płodnością (Mt 13,1-9),za przemianą (Mt 13,33 i Łk 13,20-21),za powrotem do domu (Łk 15,11-32),za odnalezieniem zguby (Łk 15,8-10),za prawdziwym ''ja'' (Mt 13,4-46). Stosuje tzw. koany - słowa przemieniające nasz spojrzenie, np: Zostaw umarłym grzebanie umarłych, a ty głoś królestwo Boże. (Łk 9,60),które z pozoru wydaje się być bez sensu, w rzeczywistości oznacza, że to, co w nas obumarło: idee, nawyki, relacje, należy pozostawić samemu sobie. Stosuje również słowa -obrazy.
Polecam serdecznie tę książkę.

Jezus naucza w przypowieściach oraz uzdrawia. Wbrew temu, czego uczono nas na katechezie, zarówno Jego nauki jak i uzdrowienia miały charakter psychologiczny, nie teologiczny lub lekarski. Wszystko, co mówił i co zostało napisane, że robił, należy czytać w przenośni, a zatem Jezus leczył ludzi z uwikłań rodzinnych, uwalniał demony tłumioną agresję, namiętności tudzież...