Nie czytałem tego cyklu - odstraszyła mnie objętość tomów i ich ilość. Ale chyba dobrze zrobiłem, że nie czytałem. W sumie ciężko jest o dobrą i nietuzinkową fantasy. Czytając fantasy przez wiele lat odnajdywało się te same konstrukcje i wątki:

- podróż z miejsca A do miejsca B (przygody po drodze)
- drużyna ludzi (i nie ludzi) o niezwykłych umiejętnościach
- albo pojedynczy heros
- ukryte zło (zawsze gdzieś tam)

Bywa, że autor używa tych sztamp ale nadrabia złożoną, wielowątkowa fabułą i ciekawym podejściem do tematu.

Takimi książkami dla mnie jest:
- cykl o Kane Karla Wagnera,
- cykl Videssos Harrego Turdledove
- cykl Amberu Rogera Zelaznego
- no i oczywiście Sapkowski (Wiedźmin i cykl husycki)

Nie czytałem tego cyklu - odstraszyła mnie objętość tomów i ich ilość. Ale chyba dobrze zrobiłem, że nie czytałem. W sumie ciężko jest o dobrą i nietuzinkową fantasy. Czytając fantasy przez wiele lat odnajdywało się te same konstrukcje i wątki:

- podróż z miejsca A do miejsca B (przygody po drodze)
- drużyna ludzi (i nie ludzi) o niezwykłych umiejętnościach
- albo...

Tak, sam schemat nie jest tak odrzucający o ile autor jest nim w stanie się umiejętnie posłużyć. Gorzej jak oś opowieści kręci się wokół talentów i kolejnych sukcesów bohatera(ów), którzy do tego są chodzącymi krynicami dobrych manier i wzorami moralności. Wtedy to jest czysta dziecinada. W taki kierat wpadł właśnie Jordan ale też Goodkind (Miecz przeznaczenia), Sanderson (Do gwiazd, Żelazne serce) czy Weber ( Honor Harrington). Wszystkie wspomniane tytuły miały potencjał, autorzy są uzdolnionymi pisarzami ale ich powieści zwyczajnie nużą i nudzą. Ile razy, w kolejnych tomach można ogrywać ten sam motyw?

Tak, sam schemat nie jest tak odrzucający o ile autor jest nim w stanie się umiejętnie posłużyć. Gorzej jak oś opowieści kręci się wokół talentów i kolejnych sukcesów bohatera(ów), którzy do tego są chodzącymi krynicami dobrych manier i wzorami moralności. Wtedy to jest czysta dziecinada. W taki kierat wpadł właśnie Jordan ale też Goodkind (Miecz przeznaczenia), Sanderson...

Mówisz, że Honor Harrington jest w ten sam deseń? Kurde, nie dobrze... zebrałem wszystkie tomy. Teraz będę się bał czytać.

Mówisz, że Honor Harrington jest w ten sam deseń? Kurde, nie dobrze... zebrałem wszystkie tomy. Teraz będę się bał czytać.

Z wymienionych tytułów "Honor" najumiejętniej to maskuje. Przynajmniej da się wyczuć, że to i owo przychodzi jej z pewnym trudem. Ale generalnie zarys jest podobny. Od sukcesu do sukcesu, od gadki "nie, to niemożliwe" do zwycięstwa. Po 3 pierwszych tomach unaocznia się to w pełnej mierze. Ale na początku jest ok, Weber to, moim zdaniem, uzdolniony pisarz, choć strasznie oskryptowany gdy o opowiadane historie idzie.

Z wymienionych tytułów "Honor" najumiejętniej to maskuje. Przynajmniej da się wyczuć, że to i owo przychodzi jej z pewnym trudem. Ale generalnie zarys jest podobny. Od sukcesu do sukcesu, od gadki "nie, to niemożliwe" do zwycięstwa. Po 3 pierwszych tomach unaocznia się to w pełnej mierze. Ale na początku jest ok, Weber to, moim zdaniem, uzdolniony pisarz, choć strasznie...

A ja polecam cały cykl.

Mimo wad, które oczywiście ma. Szczególnie widoczne dla mnie jest jego "przegadanie".  Autor w pewnym momencie zaczął na siłę go wydłużać i dopiero jego choroba sprawiła, że postanowił całość zakończyć. Niestety nie doczekał końca, ale Brandon Sanderson bardzo zgrabnie zamknął całość. Z zakończeniem i zarysem fabuły napisanym wcześniej przez Jordana.

Oczywiście mogę to pisać z sentymentu, bo to cykl mojego dzieciństwa. Gdy powtórnie po niego sięgnąłem, to wiedziałem już, które "przegadane" miejsca mogą spokojnie opuszczać bez straty dla fabuły.

"Koło Czasu" ma dla mnie 2 niewątpliwe zalety:
- bohaterowie, którzy dają się lubić.
- naprawdę bogato wykreowany świat z całą swoją historią.

Dla tych dwóch rzeczy wiem, że będę do niego wracał, mimo że jest wiele innych bardziej "ambitnych", czy też krócej napisanych sag...ale przynajmniej -w przeciwieństwie do pewnego cyklu fantasy, znanego dzięki serialowi - "Koło Czasu" ma zakończenie, które tworzy spójną całość ;)

A ja polecam cały cykl.

Mimo wad, które oczywiście ma. Szczególnie widoczne dla mnie jest jego "przegadanie".  Autor w pewnym momencie zaczął na siłę go wydłużać i dopiero jego choroba sprawiła, że postanowił całość zakończyć. Niestety nie doczekał końca, ale Brandon Sanderson bardzo zgrabnie zamknął całość. Z zakończeniem i zarysem fabuły napisanym wcześniej przez...

"Koło Czasu" może robić wrażenie jak się rozpoczyna przygodę z fantasy i ma te "naście lat", później rzecz jest mocno infantylna i schematyczna. Zastanawiałem się ostatnio nad powtórką, bo czytałem to wieki temu i ciekaw jestem jak się toto zestarzało.

"Koło Czasu" może robić wrażenie jak się rozpoczyna przygodę z fantasy i ma te "naście lat", później rzecz jest mocno infantylna i schematyczna. Zastanawiałem się ostatnio nad powtórką, bo czytałem to wieki temu i ciekaw jestem jak się toto zestarzało.

@Senzu15, ja "Koło" wziąłem do ręki jak miałem mniej więcej 20 lat. Nie odbieram Jordanowi pisarskiej zręczności, ma talent do kreacji bogatego świata, jest sprawnym narratorem i tak dalej. Ale kreacja postaci i wątek przygodowy pozostawiają wiele do życzenia. Osobiście mam uczulenie na motyw "od zera do bohatera w tydzień", tym bardziej gdy dotyczy to całej grupy postaci. Paczka super-utalentowanych znajomych z zapadłej wiochy. No ja tego nie kupuję. Podobnież - schematyzm przygód, ten kierat "wielkie wyzwanie - wielki sukces". To jest zwyczajnie nudne.

@Senzu15, ja "Koło" wziąłem do ręki jak miałem mniej więcej 20 lat. Nie odbieram Jordanowi pisarskiej zręczności, ma talent do kreacji bogatego świata, jest sprawnym narratorem i tak dalej. Ale kreacja postaci i wątek przygodowy pozostawiają wiele do życzenia. Osobiście mam uczulenie na motyw "od zera do bohatera w tydzień", tym bardziej gdy dotyczy to całej grupy postaci....