Każdy, kto widział film „O północy w Paryżu”, mógł zobaczyć, pośród wielu innych gwiazd Hollywood, Coreya Stolla, wcielającego się w Ernesta Hemingwaya i Toma Hiddlestona, odgrywającego rolę F. Scotta Fitzgeralda. W obrazie Woody’ego Allena z 2011 roku obaj panowie pozostają w dość przyjaznych relacjach, jednak okazuje się, że w rzeczywistości ich znajomość nie przebiegała aż tak bezproblemowo.

Hemingway i Fitzgerald poznali się w 1925 roku i choć utrzymywali kontakt przez lata kolejne, pierwszy z autorów nie mógł zrozumieć związku Fitzgeralda z Zeldą, który uważał za destrukcyjny dla autora „Wielkiego Gatsby'ego”. Jak pisał Hemingway w liście do Arthura Mizenera, biografa Fitzgeralda:

Fitzgerald wspierał Hemingwaya na początku literackiej kariery, dokonał redakcji jego książki „Zaś słońce wschodzi”. Natomiast w wydanym w 1964 roku, już po śmierci Hemingwaya (i Fitzgeralda) „Ruchomym święcie” - swoich pamiętnikach, wspomnieniach z lat 20. XX wieku, spędzonych przez obu pisarzy w Paryżu, Hemingway przedstawił Fitzgeralda w negatywnym świetle. Uważał, że redakcyjne uwagi, jakie ten mu przedstawiał, nie były godne wprowadzenia w życiu. W pozbawiony sympatii sposób Amerykanin pisał również o Gertrudzie Stein.

Scott Donaldson, autor książki „Hemingway vs. Fitzgerald”, napisał, że mroczna strona natury Hemingwaya była „ciemniejsza niż granit z Zimbabawe”, a pisarz „czuł potrzebę dominacji”, w przeciwieństwie do Fitzgeralda, który często bywał zdominowany. Biograf przedstawia Hemingwaya jako traktującego twórczość swojego znajomego protekcjonalnie, miał uważać, że Fitzgerald to tchórz, „piesek na posyłki bogaczy”.

„Kid Fitz” to w rzeczywistości F. Scott Fitzgerald?

W tę narrację wpisywałaby się również najnowsze literackie odkrycie. W Sloppy Joe’s Bar na Florydzie, w którym przez lata lubił przesiadywać Hemingway (i w którym do dzisiaj organizowany jest konkurs na jego sobowtóra) znaleziono plik dokumentów, zostawionych przez pisarza ponad 80 lat temu. Robert K. Elder, który opowiedział o znalezisku „New York Timesowi”, nazwał odkryte właśnie opowiadanie „zabawnym i pełnym czułości, ale również i kąśliwym”. Historia skupia się wokół tytułowego Kid Fitza, w którym eksperci rozpoznają właśnie Fitzgeralda. Fitz zmierzył się z przeciwnikiem w walce bokserskiej, którą wygrał. Jak pisze ironicznie Hemingway:

Z kolei Kirk Curnutt, pracujący na wydziale anglistyki Troy University zauważa, że tym sposobem „Hemingway nabija się z fizycznych niedostatków Fitzgeralda”. Jak dodaje:

W opowiadaniu, zdaniem eksperta, pojawiają się również inni bokserzy-pisarze: Battling Milton (John Milton), K.O. Keats (John Keats), Spike Shelley (Percy Shelley) oraz Wild Cat Wordsworth (William Wordsworth).

Jak oceniacie zadanie przyjacielowi takiego literackiego prztyczka przez Ernesta Hemingwaya?

Źródło: lithub.com